به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، اسماعیل گرامی مقدم سخنگوی حزب اعتماد ملی و فعال سیاسی اصلاحطلب، در پاسخ به این سوال که هفته گذشته، جلسهای با حضور رئیسجمهور و نخبگان سیاسی برگزار شد. در این جلسه، اصلاحطلبان بهطور قابل توجهی منتقدتر از اصولگرایان نسبت به رئیسجمهور بودند. از نظر شما، چرا این اتفاق افتاده و چرا از نظر اصلاحطلبان، ایده وفاق نتیجهبخش نبوده است؟ گفت: یکی از دلایل اینکه اصلاحطلبان انتقاد کردند و میکنند این است که اساساً ذات اصلاحطلبی مبتنی بر انتقاد است، چه رئیسجمهور از خودیها باشد و چه از جناح مقابل. اصلاحطلبان هیچ تعارفی با هیچ رئیسجمهوری، به ویژه رئیسجمهوری که منتسب به خودشان است، ندارند و برای اصلاح امور، هر جا که تشخیص دهند باید انتقاد کنند.
اصلاحطلبان ضعفها، نقصها و کاستیها را بدون هیچ تعارفی مطرح میکنند
وی در گفتگو با ایلنا، ادامه داد: بنابراین اصلاحطلبان ضعفها، نقصها و کاستیها را بدون هیچ تعارفی مطرح میکنند و این یکی از ویژگیهای بارز اصلاحطلبان نسبت به جناح مقابل است. جناح مقابل، مثلاً در برابر عملکرد ضد منافع مردمی و ملی آقای احمدینژاد، سکوت کرده بود، اما جریان اصلاحطلب چنین مشی را نمیپذیرد و در راستای اصلاحطلبی، دست به انتقاد هم میزند. در این جلسه هم به همین دلیل، کسانی که از اصلاحطلبان صحبت کردند، اکثراً به نقاط کاستیهای دولت و رئیسجمهور پرداختند.
این فعال سیاسی اصلاحطلب گفت: یک نکته دیگر این است که در رابطه با وفاق، اساساً از قبل مشخص بود که وفاق برای این بود که به جای همراهان رئیسجمهور، مخالفین رئیسجمهور که در کمپین رقیب بودند، وارد و سکاندار بسیاری از پستهای کلیدی در استانها و سطح ملی شدند. این از اول روشن بود که این نوع تفکر وقتی که با دولت و رئیسجمهور همراهی نداشته باشد، قاعدتاً ناکام خواهد بود. ناکامیهایی که در حوزههای مختلف میبینیم و در این یک سال و اندی شاهد بودیم، همه ناشی از عملکرد دولت وفاق بوده است. لذا این بر کسی پوشیده نیست. بارها در حضور رئیسجمهور، افراد مختلف و خود من هم بارها اعلام کردیم که وفاق، پشتوانه تئوریک سیاسی یا مدیریتی ندارد و به همین دلیل فکر میکنیم فرجام خوشایندی نخواهد داشت و به همین شکل هم شد.
گرامی مقدم تصریح کرد: آقای رئیسجمهور ویژگیهایی دارند، از جمله این که گاهی تکروی میکنند. همین نکتهای که در این جلسه گفتند؛ که «من کاری به تئوریها و نظریهها ندارم»، اتفاقا اشکال اساسی و پاشنهآشیل هر دولتی میتواند باشد. دولتها برای اینکه برنامههایشان را پیش ببرند، از تئوریها و نظریههای علمی استفاده میکنند. نمیشود که رئیسجمهور صرفاً بر تشخیص شخصی خودش اقدامی را انجام دهد.
پیشنهاد اصلاحطلبان برای ترمیم حقوق کارگران، کارمندان و حقوقبگیران
وی ادامه داد: به طور مثال انتقادی که همه داشتند درباره نامتناسب بودن حقوق کارمندان، حقوق بگیران و دستمزد بگیران بخش تأمین اجتماعی با توجه به کاهش قدرت خرید مردم بود که منشا آن کاهش ارزش پول ملی بوده است و تا ۶۰ درصد در این چند ماه کاهش پیدا کرده و واقعاً نیازمند ترمیم وضعیت حقوق بگیران و دستمزدهاست. اما رئیسجمهور به این مسئله پاسخ نداد. حتی یکی از اصلاحطلبان پیشنهاد کرد که منبع این ترمیم روشن است. وقتی میگویید وفاق، باید به این نهادهای اقتصادی غیردولتی و سرمایههای انباشته و نقدینگیهای موجود توجه کرد. اگر راست میگویید و طرف مقابل هم صداقت دارد باید وفاق را در این سطح برقرار کرد و از آن منابع برای جبران قدرت خرید مردم استفاده کرد که بیشتر شامل جمعیت پرشمار حقوق بگیران میشود.
این فعال سیاسی اصلاحطلب گفت: اینها نقدهای آشکاری است که به رئیسجمهور قابل طرح است. در حقیقت افزایش حقوق کارمندان و کارکنان دولت و بخش غیردولتی باید دارای پشتوانه علمی و نظری باشد. ثابت شده که در زمان رکود تورمی، کشورها از تئوری جان مینارد کینز استفاده میکنند. این تئوری که در سال ۱۹۳۰ مطرح شد، بیان میکند که مصرف و تولید وابسته به هم هستند. هر مصرفکننده، تولیدکننده است و هر تولیدکنندهای هم مصرفکننده. بنابراین، وقتی حقوقها افزایش مییابد، نقدینگی به سمت درست هدایت میشود و این باعث افزایش تولید میشود، زیرا مصرف افزایش مییابد و مصرف، تولید را تحریک میکند و به این ترتیب موجب خروج از رکود کشور میشود.
گرامی مقدم تاکید کرد: متأسفانه، آقای رئیسجمهور در این جلسه به این مسائل اشاره نکرد، اما ایشان دستاوردهایی هم داشتهاند، مانند کاهش خاموشیها و مشکلات برق. این اقدامات مثبت هستند، اما انتقادات هم دور از ذهن نیستند. اصلاحطلبان، آقای پزشکیان را به عنوان نامزد اختصاصی انتخاب کردهاند و حامیان آقای رئیسجمهور از اصلاحطلبان توقع دارند و آنها را مسئول وضعیت کنونی با این رئیسجمهور میدانند. بنابراین حق دارند انتقادات را صریحاً و بیپرده مطرح کنند.
اصلاحطلبان در دو نوبت راهکارهای عملی به صورت غیرعلنی تقدیم رئیسجمهور کردند
وی در پاسخ به سؤالی مبنی بر اینکه رئیسجمهور اشاره کردند که نباید نظریهپردازی و طرحهای غیرعملی وجود داشته باشد. آیا اصلاحطلبان طرح عملیاتی و قابل اجرایی برای حل مشکلات ارائه کردهاند یا قرار است ارائه کنند، گفت: تا جایی که من اطلاع دارم، اصلاحطلبان در دو نوبت راهکارهای عملی را به رئیسجمهور به صورت غیرعلنی تقدیم کردند. یکی از این بستههای پیشنهادی مربوط به ۲۴ ماه قبل بود که شامل حوزههای داخلی و خارجی میشد.
هیچ رئیسجمهوری برنمیتابد که نهادهای اقتصادی را به رقیب بسپارد
سخنگوی حزب اعتماد ملی گفت: آقای رئیسجمهور هم میتوانند بگویند که اقداماتی انجام دادهاند، اما پاسخ ندادهاست. مثلاً ایشان گفتند که با فرانسویها در سازمان ملل صحبت کردهاند و آنها توافق کردند، اما آمریکاییها نپذیرفتند. اما این نباید به عنوان کار تمام شده تلقی شود. بخشی از مشکلات کشور به تحریمها برمیگردد و برای حل این مسئله باید دیپلماسی پویایی نشان داد که چندجانبه باشد تا بتوانیم با همه زورگوییها و رفتار غیرمنطقی غربیها به سمتی حرکت کنیم که نهایتاً منجر به فضایی برای گفتوگو با بسیاری از کشورها شود و برای کشور سازنده باشد تا منافع ملی ما بیش از این در حوزه اقتصادی به مخاطره نیفتد.
وی تصریح کرد: بنابراین، رئیسجمهور میتواند بر این مسائل تأکید کند، دولتها برای بسیاری از کارها به مردان کارآزموده نیاز دارند. اما همانطور که اشاره کردم، اینگونه تلقی میشود که آقای رئیسجمهور در این خصوص وفاق را صرفاً به عنوان ابزاری برای باجدهی به رقیب استفاده کرد که این یک خطای آشکار در این دولت بود و اساساً گذشت از چنین اشتباهی غیرقابل اغماض است. هیچ رئیسجمهوری برنمیتابد که نهادهای اقتصادی را به رقیب بسپارد؛ این بزرگترین چالش خواهد بود.
تا زمانی که هر دستگاهی مسیر خود را برود، انسجامی وجود نخواهد داشت
این فعال سیاسی در پاسخ به این سوال که کارشناسان بارها به فقدان انسجام در دولت اشاره کردند آیا این فقدان به دلیل موضوعاتی است که شما به آنها اشاره کردید و اینکه چه سازوکاری میتواند باعث افزایش انسجام در دولت شود، گفت: به هرحال ارکان دولت باید با همدیگر انسجام و هماهنگی بیشتری داشته باشند تا بتوانند مشکلات اساسی مردم را در شرایط تحریم و تهدید برطرف کنند. تا زمانی که وزارت اقتصاد یک مسیر را طی کند، مدلهای اقتصادی خود را در پیش بگیرد، سازمان برنامه راه خودش را برود و سایر وزارتخانهها مانند وزارت نفت، وزارت صنایع و وزارت نیرو هر کدام مسیر خود را بروند، قاعدتاً انسجامی وجود نخواهد داشت.
گرامیمقدم تصریح کرد: این نهادها باید در یک مسیر مشترک آن هم رفع مشکلات مردم حرکت کنند. با توجه به شرایط فعلی، ما همواره با تحریمها و تهدیدات نظامی مواجه هستیم. کاری که دولت باید انجام دهد، این است که یک دیپلماسی سازنده را در پیش بگیرد، همچنین برنامههای خنثیسازی را کمهزینه کند و در جهت آبادسازی کشور با تکیه بر منابع داخلی و ظرفیتهای داخلی پیش برود.
وی ادامه داد: به هر حال با شرایطی که وجود دارد ما باید تحریمها را به عنوان یک واقعیت ثابت بپذیریم و نمیتوان همه مشکلات را به گردن تحریمها انداخت. این رویکرد منطقی نیست و کارساز نخواهد بود. دولت باید با امکانات و توانمندیهای داخلی، مشکلات کشور را حل و فصل کند. بزرگترین مشکل کشور در حال حاضر تولید است. به عنوان یک دانشآموخته رشته اقتصاد، من نمیپذیرم که وقتی میگویند حقوق کارکنان و دستمزد بگیران افزایش یابد، نقدینگی باعث تورم میشود.
تورم فعلی هیچ ربطی به افزایش نقدینگی ندارد
این فعال سیاسی گفت: نقدینگیای باعث تورم میشود که از مسیر بانکهایی مانند بانک آینده و اختلاسهای بسیار سنگین به جامعه تحمیل میشود، پایه پولی را افزایش میدهد و باعث تورم میشود. تورمهای ناشی در این چند ماهه همواره به دلیل کاهش ارزش پول ملی بوده که خود ناشی از تحریمهاست. بنابراین، این تورم هیچ ربطی به افزایش نقدینگی ندارد در این چند ماه هم ما هیچ نقدینگی به جز آن مسیرهایی که عرض کردم نداشتهایم. اما وقتی نقدینگی از افزایش قدرت خرید مردم به وجود میاید اتفاقا به تولید کمک میکند و هدایتکننده تولید است، زیرا مستقیماً به مصرف روزانه و نیازهای اولیه مردم میرود.
وی تصریح کرد: این امر باعث تحریک تولید و افزایش اشتغال میشود و در نهایت، دولت میتواند مالیات بیشتری دریافت کند. این نقدینگی که دولت برای افزایش حقوقها انجام میدهد و همواره از آن طفره میرود، تاثیری ندارد و با ۲۰ یا ۳۰ درصدی که اضافه میکند تازه مردم را به سال قبل برمیگرداند، نمیتواند تولید را تحریک کند. آن چه که تولید را تحریک میکند باید به اندازه قدرت خرید مردم که از طریق کاهش پول ملی پایین آمده و از دست رفته تناسبسازی شود و حقوق کارگران، کارکنان و حقوقبگیران را افزایش دهد تا هم در نهایت در زنجیره پایانی دولت بتواند مالیات بیشتری را بگیرد البته مالیات منطقی نه این مالیاتی که الان وجود دارد و هم اینکه تولید افزایش پیدا کند و رضایتمندی مردم را هم به دنبال داشته باشد الان مردم ناراضی هستند چرا که امرار معاش و معیشت روزانهشان سخت است. تامین یک زندگی عادی برایشان سخت است. این را باید دولتها انجام دهند و مردم مالیات و عوارض میدهند که دولت رفاه مردم را به وجود بیاورد. اگر این راهها اشتباه است دولت مسیر دیگری را برود و کاری کند تا تولید افزایش پیدا کند و از رکود خارج شود.
نمیشود دست روی دست بگذاریم
این فعال سیاسی اصلاحطلب گفت: بنابراین نمیشود دست روی دست بگذاریم و بگوییم چون تحریم است کاری نمیشود کرد. همواره دولتها معمولاً تحت تأثیر دیدگاههای نئولیبرالیستی قرار میگیرند و وقتی درآمد مردم افزایش مییابد، بلافاصله مسئله نقدینگی را مطرح میکنند. اما در ایران، این تورمها هیچ ارتباطی با افزایش نقدینگی ندارند و بیشتر ناشی از کاهش ارزش پول ملی هستند.
وی در بخش دیگری از صحبتهای خود در پاسخ به این سوال که با توجه به اینکه در فصل بودجهریزی هستیم و آقای رئیسجمهور پیش از این اعلام کرده بودند که «موسسات و بنیادهایی داریم که هیچ بهرهوری ندارند و چرا باید به این موسسات پول پرداخت شود؟» به نظر شما، این دستگاهها کدامند و آیا رئیسجمهور قدرت و توانایی کاهش بودجه این دستگاهها را دارد بدون اینکه چالشی ایجاد شود، گفت: متأسفانه ما دو نوع دولت داریم؛ در حقیقت یک دولت در سایه داریم که نهادهای غیر دولتی هستند که کار اقتصادی میکنند و مالیات نمیدهند، یک بخش مشکل اساسی دولت این است یعنی این نهادهای بزرگ کارهای اقتصادی انجام می دهند اما در قبال این کار اقتصادی به عامه مردم پاسخگو نیستند چراکه مالیات نمی دهند. یک بخش دیگری از نهادها هستند که صرفاً مصرفکننده هستند و اقتصادی هم نیستند و بودجه دریافت میکنند که ضرورتی هم در شرایط الان ندارند.
این فعال سیاسی گفت: اگر در شرایط تحریم و کمبود بودجه هستیم، باید از نهادهایی که میتوانند بهطور خصوصی کار کنند، یا فعالیتهای دیگری داشته باشند کم کنیم، چرا از دولت ارتزاق میکنند؟ این بودجهها میتوانند حذف شوند، این نهادهای وابسته و موسسات هم زیاد هستند و هم خروجی مثبتی برای کشور ندارند و به تولید و بهرهوری کشور هم کمک نمیکنند. صرفا مصرفکننده هستند و این مصرفکنندگی آنها هم در جای خاصی است که ارتباطی به تولید پیدا نمیکند. از این جهت هرچه زودتر آقای رئیسجمهور میتواند آنها را حذف کند.
وی تصریح کرد: اسم هر کدام از این نهادها را که بیاوریم، دلیل و استدلالی برای ضرورت وجودشان میآورند، اما این دولت است که باید تشخیص دهد.
رئیسجمهور باید هر چه زودتر دست به ترمیم کابینه بزند
گرامی مقدم در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه در جلسه اخیر نخبگان سیاسی با رئیسجمهور مطرح شده بود که مردم نباید قربانی وفاق باشند شما هم به وفاق و مشکلات ناشی از آن اشاره کردید. برای اینکه از این وفاق برای کاهش شکاف بین حاکمیت و مردم استفاده شود به نظر شما چه راهکاری میتوان ارائه کرد، گفت: شاید رئیسجمهور تصور کردند که با توزیع قدرت، میتوانند وفاقی ایجاد کنند، بیآنکه توجهی به این داشته باشند که این قدرت باید از ناحیه بخشی از مردم که رئیسجمهور را انتخاب کردهاند و مطالبه دارند، باید به آنها برگردد، نه به جناح مقابل. اگر قرار بود که همان افراد در وزارتخانهها و استانداریها باقی بمانند، مردم چرا باید در انتخابات شرکت میکردند یا به رقیب رأی میدادند.
وی ادامه داد: مردم سیاستهای کلان و رویکردهای رقیب آقای پزشکیان را نپسندیدند و در واقع به آقای پزشکیان رأی دادند. بنابراین، آقای پزشکیان باید در جهت مطالبات مردم حرکت کند. مشارکت در قدرت به معنای این است که جمعیت و مردمی که در تصمیمگیریها مشارکت دارند، باید خواستههای خود را دنبال کنند. مطالبه این مردم این است که رئیسجمهور در مسند کار قرار بگیرد و برنامههای آنها را دنبال کند.
این فعال سیاسی گفت: بنابراین کسانی میتوانند این اقدامات را انجام دهند، قطعا همفکران رئیسجمهور و گروههای مرجعی که از مردم دعوت کردند تا به این مرام و مسلک رأی دهند. اصلاحطلبان آقای پزشکیان را به عنوان نامزد شاخص خود انتخاب کردند و به مردم متعهد شدند که برنامههای اصلاحطلبانه را پیش خواهند برد. اما کسی که در مسند دولتی و ارکان دولت نشسته و نگاه دیگری به اداره امور دارد، ما از او نمیتوانیم انتظار داشته باشیم که مطالبات این بخش برنده در انتخابات را پیش ببرد.
گرامی مقدم تاکید کرد: برای ترمیم این وضعیت، آقای رئیسجمهور باید هر چه زودتر دست به ترمیم کابینه بزند و با شجاعت و جسارت اقدام کند. این ترمیم باید شامل استاندارانی باشد که عملکرد ضعیفی داشتهاند، وزرایی که نتوانستهاند به خوبی عمل کنند و رؤسای سازمانهایی که با رئیسجمهور هماهنگ نیستند. اصلاحات سریع و عاجل در این زمینه قطعاً نیازمند است.
۲۹۲۱۸
نظر شما