به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، در پاییز ۱۳۵۸ و همزمان با تشدید بحران روابط ایران و آمریکا، ورود محمدرضا پهلوی به ایالات متحده برای معالجه سرطان، به یکی از نقاط عطف سیاسی پس از انقلاب بدل شد. شاه مخلوع شامگاه ۳۰ مهر ۱۳۵۸ در بیمارستان کرنل نیویورک بستری شد و تنها ۱۳ روز بعد، دانشجویان مسلمان پیرو خط امام در اعتراض به حمایت آمریکا از او، سفارت این کشور در تهران را تسخیر کرده و کارکنان آن را گروگان گرفتند. خواسته اصلی آنان استرداد شاه برای محاکمه در ایران بود.
در نتیجه فشارهای سیاسی و امنیتی، دولت آمریکا شاه را ۱۱ آذر ۱۳۵۸ از نیویورک به تگزاس منتقل کرد و سرانجام در ۲۴ آذر، با هماهنگی واشینگتن، او را راهی پاناما ساخت. کاخ سفید این اقدام را «انساندوستانه» دانست و امیدوار بود خروج شاه از آمریکا به پایان مسالمتآمیز بحران گروگانها بینجامد.
شش روز پس از ورود شاه به پاناما، شورای انقلاب و دولت ایران طی دو یادداشت رسمی به رئیسجمهور و وزیر خارجه پاناما، خواستار استرداد او شدند. صادق قطبزاده، وزیر امور خارجه، با تأکید بر جنایات شاه و رد شمول پناهندگی سیاسی در مورد «جنایت علیه بشریت»، استرداد فوری محمدرضا پهلوی را در چارچوب حقوق بینالملل مطالبه کرد.
متن کامل گزارش بالا را از اینجا بخوانید.
۲۵۹
نظر شما