پس از آنکه اواخر سال 89 از آبگرفتگی در تخت جمشید و آسیب ناشی از آن که هرساله متوجه این بنای تاریخی می شود خبرهایی منتشر شد مسئولان میراث فرهنگی درصدد برآمدند طرح شناسایی آبراهه‌های تخت جمشید را اجرا کنند.
شواهد نشان می دهد هر بار که میزان بارندگی ها در استان فارس زیاد شود، آب باران داخل محوطه تاریخی و بدون سقف تخت جمشید جمع می شود و پایه ستونهای این محوطه را مستغرق می کند از سوی دیگر از آنجا که بناهای تخت جمشید دارای ترک های بسیار زیادی از گذشته های دور تا کنون بوده این آب به داخل شیارها رفته و با سرد شدن هوا، یخ بسته و داخل همان شیار باعث ایجاد ترک های بیشتر می شود.
این در حالی است که تخت جمشید اولین محوطه تاریخی دارای سیستم فاضلاب بوده است و با هدف خروج آبهای سطحی محوطه، کانالهایی تعبیه شده که آب و فاضلاب این محوطه را به بیرون انتقال می داده است.
اکنون پس از دو سال از انتشار خبر آبگرفتگی در تخت جمشید و ایجاد حساسیت نسبت به این موضوع، مسئولان میراث فرهنگی و پایگاه تاریخی تخت جمشید درصدد آن برآمده اند تا طرح کاوش و شناسایی این آبراهه های 2500 ساله را که مدتها به فراموشی سپرده شده بود اجرا کنند.
به همین دلیل، علی اسدی از باستان شناسان فعال در این طرح از شناسایی 20 متر از کانال دوره هخامنشی در ضلع جنوبی تخت گاه خبر داد و گفت: مسیر این کانالها بعد از امتداد به سمت جنوب به طرف شرق منحرف شده و در جایی بین ضلع جنوبی تخت گاه و بناهای برزن به کانال دیگری می پیوسته است.
کاوش در این محدوده و کشف آبراهه های بیشتر، که احتمالا چندین کیلومتر بوده است، همچنان ادامه دارد تا باستان شناسان بتوانند راههای بیشتری را هر چه سریعتر برای دفع آبهای سطحی محوطه تخت جمشید پیدا کنند.
47301
نظر شما