مرغ زیرک چون به دام افتد تحمل بایدش

من هم مانند همه ایرانیانی که از خبر آزادی خانم شهرزاد میرقلی خانی خوشحال شدند خود را در شادی خانواده وی و مخصوصا پدر و مادر و دو دختر دوقلویش شریک میدانم و ورود این مادر را به مام میهن و کانون خانوادگی اش تبریک میگویم.
من همواره اخبار مربوط به دستگیری ناجوانمردانه و پنجسال زندان نابحق وی و نیز رنج و ملالتی که خود وی در زندان و تحت شرایط سخت بیماری برای اعتلای نام و استقلال ایران متحمل شده بود و نیز خانواده وی در دوری اش از وطن را از طریق رسانه ها با نگرانی دنبال میکردم و هم اکنون نیز امیدوارم این عمل قهرمانانه وی مورد قدر شناسی مردم و مسئولین ایران قرار گیرد.
در چند مقاله ای هم که به منظور فراهم نمودن احساس همدردی عمومی در زمینه اوضاع رقت بار ایشان در زندان و راههائی که باعث ایجاد فشار افکار عمومی ایرانیان در داخل و خارج بر آمریکا برای حل سریعتر قضیه ایشان نوشتم امید داشتم که خیلی زودتر از این تاریخ این مشکل به منظور نشان دادن حسن نیت طرف امریکائی در روابطش با ایران حل شود.
زمانیکه در نامه ای به آقای محمدعلی کلی که طی نامه ای به مقامات ایران درخواست آزادی دو زندانی آمریکائی را نموده بود نیز نوشتم خوبست از توان تاثیرگذاری خود بر مقامات آمریکایی برای پاسخگوئی به حسن نیتهای قبلی که مسئولین ایرانی در آزادسازی اتباع خارجی از زندانهای ایران داشتند، حداقل ایرانیانی که در زندانهای آمریکا هستند و مخصوصاً خانم میرقلی خانی را آزاد سازند، نگهداری وی در زندانهای آمریکا و به دور از خانواده و دختران معصومش با هیچ یک از معیارهای حقوق بشری منطبق ندیدم و خاطر نشان کردم این عمل دولت و مسئولین آمریکائی زمینه برای اعمال رحم و شفقت بیشتر در مورد این دو شهروند آمریکائی را فراهم می کند. در آن نامه متذکر شدم که متاسفانه نحوه روابط بین ایران و آمریکا و مخصوصاً تندخوئی و سوء ظن بیش از حد آمریکا به ایران و عدم وجود بردباری و صداقت در گردن نهادن به واقعیتهای بین المللی در تولد یک قدرت جدید مردمی در خاورمیانه توسط ایران، شرایطی بوجود آورده است که کانال ارتباطی مطمئنی بین دولتها برای حل مشکلات شهروندانشان که وظیفه اساسی دولتهاست، از بین رفته است. ولی کانالهای مردمی و مخصوصا" افراد وجیه المله همچنان توان و قدرت تاثیرگذاری خود را دارند.
در ان نامه نوشتم که خانواده خانم شهرزاد میرقلی‌خان که در شرایط نامساعدی همراه با بیماری در زندان آمریکا به‌سر می‌برد و مادر پیر و دو دختر وی در ایران با ناراحتی و نگرانی منتظر آزادی وی هستند و تعدادی دیگر از افراد ایرانی که از نقاط مختلف دنیا به آمریکا برده شده و در زندان‌های آن کشور به‌سر می‌برند از وی می‌خواهند که در پاسخ به ابراز رحم و شفقت مسئولان ایرانی در قبال افرادی که قبلا آزاد شده‌اند، اقدام متقابلی نزد مقامات آمریکایی شروع نماید تا با رهایی آنان ابتدا زمینه برای بررسی اعمال رحم و شفقت در مورد دو شهروند باقیمانده زندانی آمریکا در را فراهم کند.
متعاقبا در مقاله ای با مورد خطاب قرار دادن افراد وجیه و مورد احترام مردم، از آنها درخواست کردم مقداری از آبروی اجتماعی اشان را برای آزادی این زن شرافتمند که تاوان سیاست آمریکا نسبت به ایران را پس میدهد کار گیرند. در همین راستا با توجه به چگونگی شکلگیری محبوبیت مردم ناصرخان حجازی مجددا از افراد وجیه و مورد وثوق مردم خواستم از قدرت افکار عمومی بر ایجاد فشار بر دولتهای زورگو در صحنه بین المللی غافل نشوند.
در همین ایام بود که در خبرها آمد که ابر قدرت آمریکا! در یک اقدام دیر هنگام و بعد از سه سال موافقت نموده است که به خانواده خانم شهرزاد میرقلی خانی ویزای ورود به این کشوربدهد تا پدر و مادر و دو دختر نوجوانش بعد از سه سال موفق به دیدار وی در زندان آمریکا شوند. در آن زمان نوشتم که مرور اخبار در این زمینه نشان می دهد که متاسفانه برخورد مناسبی با مسئله زندانیان ایرانی که به نوعی گروگان بدبینی مفرط مسئولین آمریکایی به جمهوری اسلامی ایران است، صورت نگرفته است و ابراز امیدواری کردم که به سرنوشت یازده ایرانی در زندانهای آمریکا بسر میبرند و بعضی از آنها تا دو سال در سلول انفرادی به سر برده اند مورد توجه قرار گیرد.
اگر چه خوی استکباری و ابر قدرتی آمریکا اجازه نداد که این تذکرات خیرخواهانه را برای تنظیم روابطی متعادل و متوازن با ایران مورد توجه قرار دهد و آنقدر ماجرا را طول داد که به پایان دوران محکومیت وی منجر شود ولی موضعگیری مغرورانه یکی از سخنگویان امریکائی که این ازادی را با اتمام دوره زندانی ایشان مترادف دانسته دو واقعیت را نمیتواند کتمان کند. اولا" بی شک مراتب آزادی ایشان به دنبال فعالیت دولت عمان و در برابر حسن نیتهای مقامات ایرانی در قبال آزاد سازی شهروندهای آمریکائی که در داخل مرزهای ایران دستگیر و زندانی شده بودند در دستور کار مقامات آمریکائی قرار گرفته بود و اگر با نحوه آزاد سازی دو نفر باقیمانده آنان با درایت بیشتری از سوی مسئولان ایرانی برخورد میشد آنها مجبور به ازادی وی میشدند هم این ملالت زودتر پایان یافته بود و هم ما میتوانستیم نحوه اثر گذاری خود بر صحنه جهانی را به رخ آمریکا و جهانیان بکشیم.
نکته دوم نیز از همین امر ناشی میشود که آمریکائیها در مقابل نمی خواهند در این زمینه ها امتیازی به ایران بدهند ه اند که در دنیا اینگونه تلقی شود که ایران توانست در یک صحنه برابر مشکلاتش را با آمریکا حل نماید. لذا آزادی ایشان در آن زمان میتوانست بیانگر یک صحنه موفقیت ایران در تعامل برابر با آمریکا محسوب شود. در حالیکه آمریکا به غلط ترجیح میدهد با فراموش کردن قدرت ایران سعی در نادیده گرفتن قدرت تعامل جهانی ایران بنماید.
ولی خوشحالی من علاوه بر احساس عاطفی مذکور در این نکته نهفته است که در خبری که از سوی منابع عمانی پخش شده آنها پیگیری این اقدام را بدلیل مسائل انسانی و نگرانی اشان نسبت به اینده منطقه در سایه تداوم روابط خشن بین ایران و آمریکا قید کرده اند. جای خوشوقتی است که بالاخره کشوری هم در منطقه هست که نگران اوضاع بهم ریخته آن و نسلهای آتی کشورهای منطقه است. منطقه ائی که با زدودن حساسیتهای بی مورد نسبت به ایران قدرتهای خارجی میتوانند بجای قرار دادن کشورها در مقابل یکدیگر و شعله ور ساختن آتش کینه و نفرت بین دول و مردم منطقه روشی پیش گیرند که مردم جهان از نقش مسئولانه ایران در تنظیم ترتیبات امنیتی استفاده بهتری ببرند.
/2727