بازی سیاسی در خاورمیانه شکل و شمایل تند و تیزتری به خود گرفته است. درست مانند بازی در وقت اضافه طرفین تمام هنرنمایی‌های خود را به کار گرفته‌اند تا شاید بتوانند بازی را به نفع خود تمام کنند. معادله میان فلسطین و اسرائیل از نیم قرن پیش تاکنون هرگز بازی دو نفره نبوده است. بیشتر به معامله‌ای شباهت دارد که چندین دست در آن مشغول به هنرنمایی هستند.
از قاهره تا واشنگتن، از ریاض تا پاریس همه و همه دوست دارند خود در سوت اخر این بازی بدمند. با این وجود در فلسطین از قریب به ده روز پیش تاکنون غوغای سیاسی به راه است. غوغایی که مجموعه‌ای از حوادث زنجیره‌ای در شکل گرفتن آنها دخیل هستند. ابتدا توافقنامه آشتی ملی میان فتح و حماس به اغما می‌رود.
پس از آن محمود عباس بیست و چهارم ژانویه را به عنوان روز تاریخی انتخابات به همگان معرفی می‌کند. حرکتی که به تعمیق اختلاف‌های داخلی می‌انجامد. هیلاری کلینتون در سخنانی که معلوم نشد سهوی است یا عمدی، از بنیامین نتانیاهو برای قدم برداشتن در مسیر صلح قدردانی کرد.
حرکت بعدی در شطرنج سیاسی خاورمیانه را باز هم عباس انجام داد. ابومازن کناره‌گیری خود را از انتخابات رسماً اعلام کرد. چند روز بعد هم عباس ریشه انتخابات را زده و به بهانه ضربه خوردن به وحدت ملی انجام آن را لغو کرد.
در حد فاصل تمامی این اتفاق‌ها در فلسطین، بی‌بی در واشنگتن و پاریس سینه را سپر کرده و ادعا کرد که برای برقراری جلسات صلح آمادگی کامل دارد. تیر آخر را اما نه محمود عباس و نه بنیامین نتانیاهو شلیک کردند. تیر از تفنگ آمریکایی سلام فیاض نخست‌وزیری دولت موقت فلسطین شلیک شد .
متن کامل این گزارش را با عنوان حرکت رو به جلو یا ترفند جدید عباس؟ بخوانید.
نظر شما