اصلی‌ترین ویژگی نمایش مواجهه انسان زنده با انسان زنده است و این امر به طور عینی در «شب آفتابی» رخ داده است. «شب آفتابی» نمایشی با پروداکشن بسیار بزرگ است و تقریبا در تاریخ تئا‌تر کشور سابقه ندارد. برای بررسی این اثر می‌توان از دو منظر تولید و تکنیک به آن نگاه کرد:
تولید: من تاریخ اسلام را برای اجرای نمایش نوشته‌ام و داستان عاشورا را به روی صحنه برده‌ام. آرزوی من این است که تئا‌تر از سالن‌های نمایش بیرون بیاید که «شب آفتابی» این کار را صورت داده است. البته الزامی ندارد بیرون آمدن تئا‌تر از سالن‌های نمایش با پروداکشن‌هایی به این بزرگی باشد.
نکته قابل توجه دیگر درباره «شب آفتابی» این است که به نظر می‌رسد مسئولان به اهمیت تئا‌تر آگاه شده‌اند و دریافته‌اند که‌گاه می‌شود برای یک نمایش به دلیل تاثیرگذاری و زنده بودن آن به اندازه چند فیلم سینمایی هزینه کرد.
«شب آفتابی» از نظر تولید و پروداکشن تک و خارق‌العاده است. البته اینکه «شب آفتابی» به این میزان از خارق‌العادگی رسیده نشان از مقاومت تولیدکنندگان آن است. قطعا در سال‌های اول این گونه نبوده است. قطعا اگر به 10 سال قبل بازگردیم، تلاش مسئولان «شب آفتابی» درک شدن و اعلام موجودیت بود تا اینکه اندک اندک جای خود را باز کرده است. اینکه مسئولان این نمایش تحمل کردند و هر سال بر کیفیت و کمیت کار افزوده‌اند تا اعتماد مردم و مسئولان را جلب کنند، نکته بسیار حائز اهمیتی است.
تکنیک: شاید بارز‌ترین تکنیکی که برایم جالب بود، استفاده از صحنه سه وجهی بود. مشابه چنین صحنه‌هایی البته پیش از این در نمایش‌هایی دیگر در کشورهای مختلف سابقه داشته است. به عنوان مثال نمایشی آلمانی با موضوع دن کیشوت که البته صحنه حالت پاناروما نمی‌شد.
«شب آفتابی» توانست با ایجاد صحنه سه‌وجهی و ایجاد خلاقیت در آن تکنیکی کم نظیر ایجاد کند. در نمایش‌های مشابه «شب آفتابی» تماشاگر همیشه محیط بر اجراست، اما در «شب آفتابی» اجرا محیط بر تماشاگران است و این مسئله «شب آفتابی» را کم‌نظیر و متفاوت ساخته است.
مسئله دیگر در حوزه تکنیک، سکانس‌های مختلف و مونتاژ در این اثر نمایشی است. ما در «شب آفتابی» استفاده فراوان از دانش سینمایی مانند مونتاژ و تدوین را داریم. تحقیقا لانگ شات می‌بینیم. ای کاش کلوزآپ هم می‌دیدیم. چیدمان هم فوق‌العاده است و باعث شده کار مخاطب را کاملا در بر بگیرد.
مدرس و کارگردان تئا‌تر
5858
نظر شما