بهنوش خرم‌روز: اختلال استرس پس از ضربه یا به اختصار پی.تی.اس.دی، در دسته اختلالات روانی قرار می‌گیرد و معمولا پس از یک ضربه روانی شدید به وجود می‌آید. اغلب، حادثه‌ای بسیار شدید و خشن، به طوری که جان فرد یا اطرافیانش به خطر بیافتد، می‌تواند چنین استرس ماندگاری را ایجاد کند که ممکن است تا سال‌ها با فرد باقی بماند و باعث کابوس و یادآوری‌های دردناک در او شود. از نمونه‌های معروف مبتلا به اختلال استرس پس از ضربه، سربازانی هستند که از صحنه‌های خشن جنگی و در واقع از دل مرگی خونین بازگشته‌اند.
درمان اختلال استرس پس از ضربه، درمان ساده‌ای نیست و برخی، به درمان‌های معمول جواب نمی‌دهند. حال، امیدهای تازه‌ای برای درمان این اختلال، آن هم با دارویی که تاثیری ماندگار دارد، به وجود آمده است.
به گزارش سای‌تک دیلی، مطالعه جدیدی نشان داده که وقتی داروی ام.دی.ام.ای به کمک روان‌درمانگر برای درمان فرد مبتلا به پی.تی.اس.دی بیاید، تاثیر مثبت آن می‌تواند تا سال‌ها بعد از اولین درمان باقی بماند.
محققین، نتایج مطالعه خود در این زمینه را در نشریه سایکوفارماکولوژی به چاپ رسانده‌اند. به گفته آنها، این درمان تازه می‌تواند به بیماران مبتلا به پی.تی.اس.دی که به درمان‌های معمول برای این اختلال جواب نمی‌دهند، کمک کند. با این حال، نتایج فعلی، نتیجه‌ای است که از یک گروه آزمایشی بسیار محدود به دست آمده و پذیرش این نتایج، به مطالعات بیشتر بر روی گروه‌های بزرگ‌تر نیاز دارد.
در این مطالعه، 20 بیمار مبتلا به اختلال استرس پس از ضربه، که به روان‌درمانی یا داروهای روان‌پزشکی معمول برای اختلال جواب نداده بودند، در طول دو جلسه هشت ساعته روان‌درمانی، ام.دی.ام.ای (3، 4- متیلین‌دیوکسی- ان- متیل‌آمفتامین) و یا دارونما (دارویی که بی‌اثر است اما فرد دریافت‌کننده، از این موضوع اطلاعی ندارد)، دریافت کردند. نتایج، طیف پاسخ 83 درصدی را در بین گروهی که ام.دی.ام.ای دریافت کردند نشان می‌دهد، در حالی که این رقم در بین گروه کنترل که فقط دارونما مصرف کرده بودند، تنها 25 درصد بود. این نتیجه، کاهشی بیش از 30 درصد در اندازه استاندارد علائم شدت در مقیاس بالینی پی.تی.اس.دی (یا به اختصار سی.ای.پی.اس) را نشان می‌دهد.
محققین این مطالعه بر این باورند که داروی ام.دی.ام.ای، میزان ترس و دفاعی بودن فرد را کاهش می‌دهد و در عین حال، وقتی در جلسات بالینی به کار رود، میزان اعتماد بین فرد مبتلا و درمان‌گر را هم بالا می‌برد.
پیگیری این مطالعه در 4 سال بعد، نشان داد که تنها دو نفر، عود در اختلال را تجربه کرده‌اند، اما به طور میانگین، بهبود علائم به قوت خود باقی بوده است. همین امر می‌تواند ام.دی.ام.ای را به دارویی مناسب برای تجویز بدل کند.
با این وجود، منتقدین بر این باورند که نمونه مورد آزمایش در این مطالعه بسیار کم بوده و به همین دلیل هم نمی‌توان تاثیر دارونما را نادیده گرفت. همچنین 8 نفر از شرکت‌کنندگان در این مطالعه همچنان روان‌درمانی می‌گرفتند و 12 نفر هم همچنان به مصرف داروهای روان‌پزشکی ادامه می‌دادند. به همین دلیل هم، شاید فقط ادامه درمان، توضیح مناسب برای این بهبود ماندگار باشد، نه دارویی که مورد آزمایش قرار گرفته است.
پاسخ این سوال‌ها، تنها در صورت ادامه مطالعه، آن هم بر روی نمونه‌های بزرگ‌تر و کنترل‌شده‌تر، روشن می‌شود.
53272
نظر شما