دادستان سابق در محکمه اخلاق

"انی بعثت لاتمم مکارم الاخلاق"

هنوز یک هفته از میلاد این پیام قدسی نگذشته است که سوگمندانه شاهد یک شکست بزرگ اخلاقی آن‌هم در عالی‌ترین سطح سیاسی کشور هستیم:

یکی از نشریات نوشت به‌رغم سفارش بزرگان درباره همدلی مسئولان «استیضاح اخلاق در روز استیضاح وزیر» این یک روزنامه خودی است و نه یک نشریه ضد‌انقلاب یا وابسته که هم «استیضاح اخلاقی» را مطرح می‌کند هم تعریضی به ولایت‌مداری بزرگان قوم دارد.

مقدمتاً صاحب این قلم اعتقاد دارد که اگر مملکت در مسئله کشاورزی مشکلی داشته باشد می‌تواند آن را به خشکسالی و کاهش نزولات جوی نسبت دهد، اگر در مسئله اقتصادی دچار بحران شود می‌تواند با توجیه و نسبت دادن آن به تحریم‌های خارجی راه فراری بجوید، اگر صنعت کشور دچار مشکلات و رکود گردد می‌تواند به عدم ورود قطعات و خصومت کشور‌های غربی نسبت دهد، اگر روستاییان عزیز و محروم از نبود جاده روستایی و آب شرب بهداشتی و دارو و پزشک گلایه داشته باشند می‌توان محرومیت روستا‌ها را به سیاست‌های غلط رژیم گذشته نسبت داد اما اگر کشور دچار شکست اخلاقی شود، آن‌هم کشوری که اکثریت قاطع آن مسلمان هستند و امت گوینده «انی بعثت لاتمم مکارم‌الاخلاق» آن‌هم بعد از انقلابی که توسط رهبری اخلاقی و الهی و محمدی شکل گرفته است و اکنون نیز بیش از 20 سال که توسط خلف صالح آن رهبر که خود هم فرزند قائل  آنها می‌باشد و هم رهروی راستین آن پیامبر، آن وقت این شکست اخلاقی را چگونه می‌توان توجیه کرد؟

اگر حضرت امام رضوان‌الله تعالی علیه می‌فرمود «ما انقلاب خود را به همه جهان صادر خواهیم کرد» و اگر ما 34 سال است که دم از صدور انقلاب می‌زنیم، یقیناً نه در کلام آن مرد الهی و نه در اندیشه ما صدور انقلاب به معنی صدور اسلحه یا صدور افراد انقلابی (مثلاً چریک یا رزمنده) نبوده است و صدور انقلاب یعنی صدور فرهنگ انقلاب و اخلاق اسلامی. آیا آنچه در روز یک‌شنبه 15/11/91 یعنی 5 روز پس از میلاد قائل آنها در مجلس شورای اسلامی شکل گرفت قابل صدور است؟!

نکته دوم اگر رئیس‌جمهور سوگند یاد کرده است که پاسدار قانون اساسی باشد حتماً و یقیناً توجه و عنایت دارد که روح قانون اساسی چیزی جز حفظ کرامت انسانی نیست و «لقد‌کرمنا بنی آدم» روح تعالیم اسلامی است.

آنچه در اسلام واجب شده است تنها و تنها چیز‌هایی است که حافظ کرامت انسان‌ها (نه تنها مسلمانان) می‌باشد و آنچه نهی شده است تنها و تنها چیز‌هایی است که کرامت انسان‌ها را خدشه‌دار می‌کند.

سرقت، شرب خمر، فساد، فحشا و... که نهی شده‌اند همه همان‌هایی هستند که کرامت انسان‌ها را لکه‌دار می‌کند؛ شرک، بت‌پرستی، خود‌‌پرستی، غرور، تکبر، دروغ، غیبت، تهمت و اهانت به دیگران اینها همه آنهایی هستند که کرامت انسان ها را تضعیف می کنند.

و برعکس صداقت، ایمان، تقوی، تواضع، احترام به دیگران، حفظ حرمت انسان‌ها (نه فقط مسلمانان) حتی نماز و روزه و گفتن «ایاک‌نعبد و ایاک نستعین» یعنی فقط بنده خدا بودن و در مقابل هیچ‌کس دیگر سر فرود نیاوردن و تنها از خدا یاری جستن و در مقابل دیگران خود را خوار نکردن همه و همه صفاتی است که کرامت انسان‌ها را حفظ می‌کند.

حرمت مؤمن از حرمت کعبه هم بیشتر است؛ حفظ آبروی مؤمن از واجبات است. مؤمن حتی حق ندارد خودش را خوار کند چه رسد به دیگران « لیس للمؤمن ان یذل نفسه». بنابراین روح قانون اساسی حفظ حرمت انسان‌هاست و پاسداری از قانون اساسی در مرحله اول یعنی پاسداری از حرمت و احترام و آبروی انسان‌ها.

سوم: صاحب این قلم بنا ندارد که بدان بپردازد که چه کسی شروع کرد یا چه کسی پاسخ داد؟ چه کسی پیروز شد و چه کسی شکست خورد؟ چه کسی موفق بود و چه کسی ناموفق؟ آنچه مسلم است نظام از این مسئله بسیار دچار خسران شد. آن‌هم بعد از آن تأکید مقام معظم رهبری که تحریک احساسات را خیانت به انقلاب معرفی فرمودند.

 در این جریان پای یک قاضی در میان بود. راقم این ستون باز هم بنا ندارد که به سوابق این قاضی بپردازد که آیا این دادستان واقعاً «داد» می‌ستاند؟ یا بیداد می‌کرد! حتماً قوه قضائیه در زمانی مناسب به اتهامات او رسیدگی خواهد کرد و بالاتر از آن در یوم تبلی السرایر همه حقایق روشن و آشکار خواهد شد.

در روزی که «لایتکلمون الا من اذن ‌له الرحمن و قال صوابا» روزی که تنها کسانی می‌توانند صحبت کنند که از ذات اقدس الهی کسب مجوز نمایند و از طرف حضرت حق ماذون باشند و بعد از آن‌هم «صواب» بگویند و نه مغالطه و فرار به جلو و تطهیر خود.

باز هم قرار ندارم که در مورد انتصاب یک قاضی که در هرحال درست یا نادرست زیر سؤال است به یک مسئولیت بزرگ اقتصادی که هیچ تجربه‌ای در آن ندارد، صحبت کنم و همچنین تصمیم ندارم که وارد ماهیت حکم دیوان عدالت اداری - که مورد اشکال رئیس‌جمهور محترم قرار گرفته است - بشوم و تصمیم ندارم در مورد انتصاب مجدد ایشان توسط معاون اول محترم رئیس‌جمهور و تغییر در ساختار یک سازمان که دارای قانون مجلس است و درست بودن یا نبودن آن بشوم. چراکه هرکدام از این مسائل بحث مفصلی را می‌طلبد که فعلاً مجال آن نیست.

شاید در زمانی مناسب و توسط افراد مناسب‌تر از صاحب این قلم این موارد مورد تجزیه و تحلیل قرار بگیرد و چون بحث صاحب این قلم بحث اخلاقی است، وارد قانونی بودن یا نبودن فیلمبرداری از یک مذاکره خصوصی و پخش آن از تریبون مجلس که به طور مستقیم در داخل و خارج از کشور پخش می‌شود، نمی‌شوم. اما از این قاضی محترم سؤال می‌کنم خارج از قانونی بودن یا نبودن این کار آیا این عمل یک عمل اخلاقی آن‌هم با معیارها و ملاک‌های اخلاق اسلامی بوده است؟! آیا اگر مخاطب شما می‌دانست که صحبت‌های او ضبط می‌شود، باز هم با شما مذاکره می‌نمود؟!

شما که دادستان عاصمه یک کشور انقلابی بوده‌اید، چگونه ضبط مذاکره دوستانه را توجیه می‌کنید؟ و بدتر از آن چگونه حاضر می‌شوید این نوار را در اختیار دیگران قرار دهید؟ و کسانی که در رأس حکومت اسلامی هستند و اینگونه عمل می‌کنند، چگونه انتظار دارند که مردم اسلامی و اخلاقی عمل کنند؟

اگر ز باغ رعیت ملک خورد سیبی

برآورند غلامانش آن درخت از بیخ

به نیم بیضه که سلطان ستم روا دارد

زنند لشگریانش هزار مرغ به سیخ

هرچند این وجیزه  به درازا کشید اما چون بحث آن اخلاقی است و نه سیاسی به مصداق ختامه مسک با حدیثی از وجود مقدس مخاطب و «انک لعلی خلق عظیم» (بحارالانوار، جلد 71، صفحه 366) آن را به پایان می‌برم.

جاء رجل الی رسول‌الله صلی‌الله علیه و آله من بین یدیه فقال یا رسول‌الله(ص) ماالدین فقال حسن‌الخلق

ثم اتاه عن یمینه فقال‌ ماالدین فقال(ص) حسن‌الخلق

ثم اتاه عن شماله فقال ماالدین فقال(ص) حسن‌الخلق

ثم اتاه من ورائه فقال ماالدین ماالدین الیه و قال‌(ص) اما نفقه‌الدین ماالدین

مردی خدمت پیامبر بزرگ اسلام وارد شد و عرض کرد یا رسول‌الله دین چیست؟ حضرت رسول‌(ص) فرمودند اخلاق نیکو. سپس از طرف راست آن حضرت آمد و سؤال کرد دین چیست؟ حضرت فرمودند حسن خلق. آنگاه از طرف چپ وارد شد و سؤال کرد یا رسول‌الله(ص) دین چیست؟ حضرت فرمودند اخلاق پسندیده. برای بار چهارم از پشت سر آن حضرت وارد شد و پرسید یا رسول‌الله دین چیست؟ حضرت به او توجه فرمود و آنگاه پاسخ داد آیا دین را نمی‌شناسی، دین آن است که عقب نکشی، یعنی شکست اخلاق، شکست دین است و سوگمندانه باید گفت که در تاریخ یک‌شنبه 15/11/91 اخلاق شکست، نه تنها شکست که خرد شد، ریز ریز شد، نابود شد. آن‌هم در خانه ملت، آن‌هم در جمعی که هم «عصاره فضیلت» بودند و هم «ولایت‌پذیرترین دولت» آن‌هم بعد از آن همه سفارش‌های رهبر معظم انقلاب اسلامی برای همدلی و هماهنگی و همفکری جهت حل مشکلات اساسی مردم و اگر همانطور که رسول‌الله فرمودند دین همان اخلاق باشد، دردمندانه باید گفت که دین خسارت دید و دل مقدس امام زمان صلوه‌الله و سلام علیه جریحه‌دار شد و اگر انقلاب، انقلاب اسلامی است که هست و اسلام اخلاق هست که هست، باید با کمال افسوس و تأثر گفت که انقلاب آسیب دید.

نعوذ بالله من شقوق انفسنا و من سیئات اعمالنا

اقوام روزگار به اخلاق زنده اند

قومی که گشت فاقد اخلاق، مردنی است

من به عنوان یک سرباز کوچک این انقلاب از روح بزرگ حضرت روح‌ا... که معمار بزرگ این انقلاب است که در آستانه دهه فجر آن، این شکست ایجاد شده است و از ارواح طیبه شهدای انقلاب و از رهبر معظم انقلاب اسلامی حضرت سیدعلی حسینی‌خامنه‌ای در این حادثه مولمه پوزش می‌طلبم.

 

اندکی قصه دل گفتم از آن ترسیدم

که دل آزرده شود ورنه سخن بسیار است

/2929