به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، محسن رضایی کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری در ادامه برنامه امشب خود در شبکه دو در پاسخ به برنامه های دولتش در عرصه پرونده هسته ای و مذاکره با امریکا و ... گفت: ما به خوبی از اهرم هایمان در روابط خارجی استفاده نکردیم. من این کار را می کنم. ایران آنچنان موقعیت بزرگی در منطقه دارد که بعضی وقت ها وقتی لبخند بزند، می تواند ده ها هزار دلار دربیاورد اما ما این کار را نمی کنیم.
وی تصریح کرد: استراتژی ای به نام «قیچی» تعریف کرده ام و می خواهم با این قیچی این بن بست را ببریم و عبور کنیم. این قیچی دو لبه دارد، یک لبه دیپلماسی قوی و تیم قدرتمند و ارزشی از قوی ترین دیپلمات های ایران را تشکیل می دهم و خودم هم با آنها کار می کنم که چه بکنند.
اهم اظهارات وی را در ادامه بخوانید:
*دستم را تا قبل از میز مذاکره برای کسی دراز نمی کنم. از این رو استراتژی ام را نمی گویم. برخی دانشجویان می گویند که یکی از استراتژی هایت را بگو. ولی اگر بگوییم ، سر میز مذاکره می دانند چه ترفندی دارم! در دیگر سو دیپلمات های قوی کشور را بسیج می کنم. تیم قوی که یک گروه 4، 5 نفره جلو می روند و اینها را پشتیبانی کنند.
*مساله بعدی کار آمدی اقتصادی است، از سال اول به آمریکا نشان میدهیم که تحریمها در حال بی اثر شدن است و باید بفهمند والا کوچکترین امتیازی را به ما نمی دهند. ما باید آنها را ناامید کنیم و از طرفی هم دیالوگ جدی داشته باشیم.
* طرحی برای مذاکره با امریکا دارم که بخشی از آن را رهبری موافقت کردند و فرمودند که ما در کنار بحث های هسته ای می توانیم با آمریکایی ها بر سر مساله هسته ای مذاکره کنیم. البته فرمودند خوش بین نیستم اما می توان با رعایت خط قرمزها مذاکره کرد.
* من دو مسئله را از رهبری اجازه خواهم گرفت. یکی مذاکره با آمریکا درباره محیط زیست؛ خصوصا مناطق مربوط به عراق و اردن و گرد و غبارهایی است که از عراق وارد کشور میشود، تا بتوانیم با یک همکار بین المللی این مشکل را حل کنیم. مسئله دیگر هم بحث قاچاق مواد مخدر است. از رهبری اجازه خواهم گرفت که در این مسائل با آمریکا دیالوگ کنیم. اما به معنای آن نیست که از چالش هایی که با امریکا داریم کوتاه بیاییم. من بر روی مساله اسرائیل جدی هستم و اینکه امریکا باید از دخالت در امور کشورهای دیگر دست بردارد.
* به شدت قانونگرایی را تقویت میکنم. هم در بعد مشارکت و هم در بعد اعتراض. قبول نمی کنم که مردم در انتخابات باشند، اما اعتراض و انتقاد نداشته باشند. من سال 88 نرفتم کف خیابان. از طریق شورای نگهبان پیگیری کردم. اعتراضها و نقدها باید قانونی باشد. از کسانی که صلاحیتشان احراز نشد اما به قانون تمکین کردند تشکر میکنم.
/29220
نظر شما