قالیباف: رویکردم در سیاست خارجی منطقه‌گرایی است/ در سیاست خارجی جز قدرت منطق دیگری نیست

به گزارش خبرآنلاین، محمدباقر قالیباف کاندیدای ریاست جمهوری در برنامه پاسخ به کارشناسان که از شبکه چهارم سیما پخش شد در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه در حوزه بین الملل و سیاست خارجی چه الگویی را مدنظر دارید؟ گفت: هر دولتی، نظام و حکومتی طبیعتا با ابزارهای متعددی و با فرصت های متعددی که دارد اهداف و ارزش های خودش را پیگیری می کند سیاست خارجی هم از بهترین فرصت ها برای هر نظام و دولتی است تا ملت خودش را بهتر معرفی و زندگی مناسب تری برای آنها فراهم کند.
وی تصریح کرد: در ایران هم سیاست خارجی رسالت و مامورتیش این است که منافع ملی وامنیت ملی کشور و آرمان های و هویت ملی و انقلابی و دینی کشورمان را در عرصه بین الملل تضمین کند. سیاست خارجی در قانون اساسی ما و دیگر کشورها این نیست که رییس دولت بتواند تغییر جدی در سیاست خارجی در یک مدت کوتاه مدت ایجاد کند. سیاست خارجی تداوم دار و چشم انداز طولانی مدتی دارد و به ندرت می شود که رویکردها در سیاست هارجی تغییر کند.
قالیباف با بیان اینکه سیاست خارجی ثابت می ماند ولی دیپلماسی می تواند تغییر کند، خاطرنشان ساخت: یک رییس جمهور یک دیپلماسی و رییس جمهوری دیگر دیپلماسی متفاوتی دارد در ایران سه قوه و مهمتر از همه رهبر انقلاب در تعیین سیاست ها و رویکردهای سیاست خارجی نقش دارند. دیپلماسی بسیار مهم است و گاهی یک سیاست خارجی در حوزه سیاست خارجی با یک دیپلماسی غلط از مسیر درست خود منحرف می شود و بالعکس.
اهم اظهارات محمدباقر قالیباف در ادامه می آید:
* بحث امروز از دیپلماسی است که نمی تواند سیاست خارجی را تغییر دهد بلکه در مسیر تحقق آن سیاست است.
*امینت ملی از کجا نشات می گیرد در امنیت ملی با سه قدرت اقتصادی، سیاسی و نظامی روبرو هستیم رابطه بین قدرت در حوزه نظامی و قدرت در حوزه اقتصادی رابطه یک سویه است و هر کشوری که بنیه اقتصادی قوی دارد بنیه اقتصادی قوی هم دارد. اما رابطه بین قدرت سیاسی و نظامی رابطه دوسویه است یعنی تا جایی از قدرت سیاسی استفاده می کنید و جایی که به بن بست برسید قدرت نظامی را جایگزین می کنید هرچه در قدرت نظامی به بن بست برسید و آن را متوقف می کنید اما قدرت سیاسی فعال می شود یعنی این دو قدرت آلترناتیو هم هستند. بنابراین در دولت آمریکا می بینیم که زمانی با قدرت نظامی و گاهی با قدرت سیاسی وارد می شوند.
*ما باید یک درک درستی از صحنه بین الملل داشته باشیم بعد از پایان جنگ سرد و برهم خوردن نظم جهانی، در این دو دهه گذشته یک نظم نوین جهانی مستقر نشده است. در دوران گذاری هستیم و در این دوران دو بحث است اینکه آیا در این نظم فعلی آیا قدرت های نوظهور دارند جایگزین قدرت های قدیمی می شوند و قدرت‌های جدید ظهور می کنند بعضا این عقیده را دارند ولی من می گویم قدرت های جدید در حال رشد هستند و در حال آمدن هستند.
*آنچه باید در سیاست خارجی توجه کرد این است که که این قدرت‌های نوظهور مثل هند، چین، ژاپن آیا می توانند و می پذیرند که در صحنه بین المللی خلاف روال موجود کاری را انجام دهند به نظر می آید آنها راضی نیستند چون در نظم فعلی آنها قدرت می گیرند و هر تغییری در نظم فعلی منافع آنها را به خطر می اندازد. بنابراین در این دوران گذار قدرت های نوظهور حاضر نیستند پارادایم قدرت های سابق را بر هم بزنند چون منافع خودشان بر هم می خورد.
*نگاه من در حوزه سیاست خارجی این است که باید رویکرد منطقه گرایی را مدنظر داشت. ما موقعیت ژئوپولتیکی خوبی داریم و فرصت استثنائی برای کشور ما فراهم ساخته است لذا این بزرگترین فرصت برای ایران است و اگر توجه نکنیم به بزرگترین تهدید تبدیل می شود. در منطقه خاورمیانه هم ایران مهمترین منطقه ای است که در همه روابط سطح جهانی تاثیرگذار است.
*ایران هم بهترین صحنه رقابتش و بیشترین مزیتش این است که در حوزه منطقه گرایی به این موضوع توجه کند یکی از مشکلات ما این است که فرصت های بزرگی را از دست دادیم و با نگاه ژئوپولتیکی به آن نگاه نکردیم مثلا در دوران فروپاشی شوروی فضای بزگری در آسیای میانه برای ما باز کرد اما استفاده نکردیم امروز بیداری اسلامی این فرصت را برای ما فراهم ساخته است و باید استفاده کرد.
*ما در امریکای جنوبی نمی توانیم تاثیری که در حوزه خاورمیانه داریم داشته باشیم. در سیاست خارجی پایه اصلی قدرت است و خارج از قدرت نباید حرف بزنیم درست است که رویکردها و مبانی ایدئولوژیک تاثیر گذار است اما آرمان ها در سایه قدرت معنا دارد. در سیاست خارجی جز قدرت منطق دیگری حاکم نیست.
/27220