یک صدای غیرعربی جدید

بی آبرو ساختن رژیم صهیونیستی در یک نشست بین المللی، آن هم در برابر صدها دوربین تلویزیونی و خبرنگارانی که از گوشه و کنار جهان در داووس گرد هم آمده بودند،  اگر چه می تواند برای رجب طیب اردوغان و کشورش مخاطرات و تبعاتی را از ناحیه لابی قدرتمند صهیونیست ها در آمریکا و جهان در پی داشته باشد، توانست، یک میلیارد مسمان جهان را به وجد آورد و دل های غم زده آنها از جنایات رژیم صهیونیستی را ،شاد کند.

حالا رجب طیب اردوغان که مانند یک فاتح بزرگ به ترکیه بازگشته و مورد استفال قرار گرفته، مسلمانان را در این قحط سالی بی غیرتی حکام عرب، هیجان زده کرده و به طور ویژه ترک ها را به یاد دوران امپراتوری بزرگ عثمانی که دروازه های آن تا وین، گسترش یافته بود، می اندازد.همان روزهایی که فلسطین، پاره ای از حکومت و امپراتوری بزرگ اسلامی بود و اقلیت یهودی آن به راحتی در سایه حکومت اسلامی زندگی می کردند.

با این همه برخی می گویند که یک جنگ لفظی و پرخاشگری سیاسی را، این همه تجلیل و احترام و اکرام برای چیست؟

در این که سال های سال پرچم مبارزه با سلطه طلبی رژیم صهیونیستی بردوش مبارزان فلسطینی و حزب الله لبنان بوده است و در آنسوی مرزها نیر تنها کشورهای ایران و سوریه بوده اند که بار سنگین سازش ناپذیری و ایستادگی در برابر صهیونیسم را به دوش کشیده اند شکی نیست. در اینکه قهرمان جنگ 33 روزه و قهرمان ایستادگی در برابر اشغالگری، سید حسن نصرالله است شکی نیست، در اینکه مبارزان فلسطینی هر روز و هر ساعت در راه باز پس گرفتن حق تضییع شده خود از اسرائیل کشته می دهند و زخمی و آنها هستند که در خط مقدم مبارزه با اسرائیل هستند، تردیدی وجود ندارد.

پیروزی سید حسن نصرالله در جنگ 33 روزه، حزب الله لبنان را در بام منطقه و جهان اسلام قرار داده و ضربه ای که صهیونیست ها از این مقاومت بی بدیل خوردند هرگز فراموش نخواهد شد.

اما آنچه سبب می شود تا اردوغان با یک پرخاشگری و مقابل گویی در برابر رژیم صهیونیستی اینگونه بالا بیاید و چونان سرداری سربلند از او در کشورش استقبال شود، این است که در تمام تاریخ پدید آمدن صهیونیسم، هیچ یک از مقامات بلند پایه آن، اینگونه در برابر رسانه های انبوه، رسوا، نشده بودند. تا کنون هیچ حمله ای چنین کوبنده و زهر دار به یک مقام عالی رتبه این رژیم آن هم در یک نشست بزرگ بین المللی که همه رهبران جهان درآن حضور داشته باشند صورت نگرفته بود.

در واقع آنچه پیروزی بزرگی برای اردوغان و مسلمانان جهان محسوب می شود آن است که صدای مظلومیت ملت فلسطین و صدای ناله های مادران فرزند از دست داده و زنان شوهر کشته شده،  برای اولین بار به صورتی روشن و واضح و نه با واژگانی عربی یا فارسی بلکه با زبانی جدید، به گوش همه جهانیان رسید و میلیون ها نفر از مردم جهان از طریق رسانه های فراگیر، که این بار نتوانستند تکنیک های سانسور و بی تاثیر سازی خبر را در آن به کار گیرند از عمق جنایات اسرائیل با خبر شدند.

این بار جهانیان که همیشه انتقاد به اسرائیل را تنها از زبان سید حسن نصراللهِ قهرمان، ایران، سوریه و یا مبارزان حماس وجهاد اسلامی می شنیدند و تحت القائات رسانه های وابسته ، گمان می کردند که موضع این کشورها و افراد نسبت به اسرائیل موضعی صرفا سیاسی - و نه انسانی-اسلامی و مبتنی بر اصول اولیه آزادی خواهی- است و یا بر اساس یک خط فکری یهودی ستیزانه صورت می گیرد، با صدای جدید آشنا شدند. حرکت اردوغان در نشست سران در داووس سبب شد تا جهان با صدای جدیدی آشنا شود که از قضا کشورش سال ها است که به جای صبغه اسلامی، رنگ و بوی لائیسم به خود گرفته و حتی در همین دوران حاکمیت اسلامگرایان، پیشروی طرح های میانجیگری به نفع اسرائیل در منطقه بوده است.

صدای اعتراض اردوغان جهانیان را برآن خواهد داشت تا درباره هرانچه تا کنون در خصوص اسرائیل و مخالفان آن در ذهن داشته اند تجدید نظر کنند. آنها با این اتفاق در خواهند یافت که اسرائیل حقیقتا رژیمی جنایتکار است و این تصور که تنها چند کشور و دولت و شخصیت خاص با این رژیم مخالفند، انگاره بی اساسی بیش نیست که توسط تبلیغات رسانه ای پدید آمده است.

اردوغان صدایی غیر عربی و جدید را در فضای سکوت گرفته و نظاره گر بر جنایات اسرائیل در غزه خلق کرد و به همین دلیل حرکت او برای همیشه قابل تقدیر و مثال زدنی باقی خواهد ماند.