مشکل جباری با استقلال به خودش مربوط است.کسی خبر زیادی ندارد که بین او و مسئولان باشگاه چه چیزهایی ردوبدل شده است اما واقعا حق بازیکنی که 9 سال برای تیمش زحمت کشیده است این نیست که با انتقال به تیم دیگری،آن هم در شرایطی که لیگ برتر واژه حرفه ای بودن را یدک می کشد،مورد توهین های زیادی قرار بگیرد.همین دیروز بود که به جباری لقب مجتبی با غیرت می دادند و جالب اینجاست که او امروز می شود بی غیرت.
مجتبی زودتر از آنچه که فکرش را بکند فراموش شد.اظهار نظرهای خیلی از طرفداران استقلال که از این انتقال ناراحتند،این فراموشی را بیشتر برجسته می کند.مجتبی از سال 84 در استقلال بازی کرد،مصدوم شد و این مصدومیت های پی در پی بارها هواداران را آزار داد؛هر سال قبل از آغاز فصل در بدنسازی ها شرکت نمی کرد؛آخرین بازیکنی بود که قرارداد می بست و ...ولی او حرفش را در زمین می زد.شده بود کلیدی ترین بازیکن تیمش.جباری را نباید بی غیرت خواند.این لقب اصلا شایسته او نیست.انگار همین دیروز بود که او،دقیقا در روزی که پدرش فوت کرده بود برای استقلال در جام حذفی گل زنی کرد.ستاره میدان بود و به خوبی تیمش را رهبری کرد.اما حتی به مجتبی نگفته بودند پدرش فوت کرده است تا مبادا در روحیه اش تاثیر بگذارد و او بتواند به عنوان رهبر در میانه میدان، برای استقلال بهترین بازی ممکن را انجام بدهد.
هر بار که به زمین می آمد استقلال جان تازه ای می گرفت،آنقدر خوب شده بود که کروش نتوانست به راحتی از کنار نامش عبور کند.او حتی در سه،چهار بازی اخیر تیم ملی بازیکن ثابت بود و مهره ای تاثیر گذار در میانه میدان.
بازی های مجتبی در دربی هم که دیگر فراموش شدنی نیست.دیدارهایی خاطره ساز که بعید است از یاد کسی برود.همه کسانی که توانایی مرور این دیدار سنتی را در ذهن دارند قطعا گل های مجتبی و درخشش او مقابل پرسپولیس را نمی توانند به یاد نیاورند.مسابقاتی که فقط بازیکنانی خاص در آن چهره می شوند و ارزش پیروزی دراین بازی در بین هواداران از قهرمانی در لیگ هم بیشتر است.
کاپیتان می توانست به راحتی سال های سال در استقلال بازی کند و درهمین تیم از دنیای فوتبال کنار برود اما شرایط برایش جور نشد.انتظار داشته تا پس از آن بیانیه مشهور یکی از استقلالی ها به او زنگ بزند و به زعم خود مجتبی از او عذر خواهی کند ولی این اتفاق نیفتاد تا زیدان آسیا،که لقبی به این بزرگی را یدک می کشد در تور سپاهانی ها بیفتد.
البته باید این روی سکه را هم دید که رفتن مجتبی از استقلال ضرری به آبی ها نخواهد زد.استقلال بازی های زیادی را بدون مجتبی بوده و نتیجه هم گرفته.همان زمان هایی که او چندین و چند ماه مصدوم بود،خطر زیادی آبی ها را تهدید نمی کرد...
او و تمام خاطراتش را می شود سنجاق کرد به دفتر قطور باشگاه بزرگی مثل استقلال.اما نکته اینجاست که جباری با تمام حاشیه هایی که در ابتدای هر فصل برای تمدید قراردادش داشت، وقتی برای استقلال بازی می کرد از جانش مایه می گذاشت،هر چند که مصدومیت های پی در پی او را تا حدودی پولکی،بهانه گیر و بعضا بی مسئولیت نشان می داد اما نارواست که به همین راحتی به جباری لقب بی غیرت داد.
مجتبی اگر بارها رباط صلیبی پاره کرد و بارها به خاطر مصدومیت نتوانست فوتبال بازی کند تنها دلیلش استقلال بوده است.(البته یکی از مصدومیت های او به اردوی تیم ملی در سوئیس بر می گردد)مصدومیت های او در تیم باشگاهی دیگری اتفاق نیفتاده که شایسته این لقب باشد.جباری را با هر لقب دیگری که دوست دارید صدا بزنید،حتی می توانید در روز بازی با سپاهان از خجالتش در بیایید اما برای یک دقیقه هم که شده خودتان را به جای او بگذارید و یک طرفه به قاضی نروید.حرف های مجتبی که در روزهای آینده قرار است آنها را به زبان بیاورد خیلی از پرده ها را می اندازد.زمان برای قضاوت زود است.بازیکنی که 9 سال برای یک تیم به میدان رفته شاید بد اخلاق،کج رفتار و تند خو باشد اما هرگز لقبی مثل بی غیرت به او نمی چسبد.
251 43
نظر شما