علی اکبری:می خواهم در المپیک با پرچم ایران دور افتخار بزنم/چمن گلی‌ درگوشم خوانده بود که قهرمان می‌شوم

مرتضی رضایی:پس از قهرمانی در جهان دارد خودش را آماده می کند برای بازی های آسیایی.مسابقاتی که به قول خودش اهمیت زیادی برایش دارد و می خواهد با درخشش در آن استارت را برای المپیک بزند.امیر علی اکبری این روزها فارغ از هیاهوی کشتی و قهرمانی در جهان در حال درس خواندن است.وقتی با او تماس گرفتیم در دانشگاه بود و تماس را به ساعت دیگری موکول کرد.او می خواهد در کنار ورزش قهرمانی تحصیلاتش را هم ادامه بدهد تا در این زمینه هم موفق باشد.علی اکبری بچه خیابان خلیج است و کشتی را هم از آنجا شروع کرده است.از همان زمان هم دوست نداشته زندگی اش بر اساس پیش بینی جلو برود به همین دلیل هم هست که می گوید:« از همان ابتدای کشتی گرفتنم دوست نداشتم نتیجه ای را حدس بزنم» او آنقدر تمرین کرده تا توانسته به این جایگاه برسد.هر چند که دو سال تلخ در زندگی ورزشی اش داشت اما همه این اتفاقات تلخ را این بار در میدان زندگی خاک کرده است:«اصلا دوست ندارم به آن دو سال از زندگی ام برگردم.اتفاقات تلخی که آن موقع برایم افتاد اصلا برایم قابل هضم نیستم.فقط می خواهم خدا را شکر کنم که دوباره به من عزت داد و توانستم به کشتی برگردم.امیدوارم بتوانم بیشتر از گذشته برای کشتی ایران افتخار آفرینی کنم.»
او از حسرت هایش حرف می زند.از خون دل هایی که در این دو سال خورده است:«یادم می آید زمان المپیک بود که بچه ها را روی تشک می دیدم.راستش هم خوشحال بودم و هم ناراحت.خوشحال به این دلیل که دوستانم دارند برای ایران افتخار آفرینی می کنند و ناراحت از اینکه چرا من در این افتخار آفرینی شریک نیستم.من دو سال فقط حسرت خوردم و دیگر دوست ندارم به آن روزهای بد برگردم.»
به او گفتیم که اگر در المپیک بودی مدال می گرفتی که علی اکبری گفت:«باور کنید قابل پیش بینی نیست.می شود حدس زد اما یکدفعه همه چیز به هم می ریزد.»
او که نخستین طلایی سنگین وزن فرنگی ایران است حرف هایش را این طور ادامه می دهد:«همیشه بحث سنگین وزن متفاوت است و با بقیه اوزان فرق می کند.در این 13-14 ماه اخیر برای مسابقات خیلی زحمت کشیدم.دوست داشتم اولین کسی باشم که مدال طلای سنگین وزن در فرنگی را می گیرد.حالا خوشحالم که توانستم به این افتخار دست پیدا کنم.در کشتی نمی شود هیچ چیز را پیش بینی کرد اما همه دیدند که من چطور زحم کشیدم.یک جورهایی به خودم ایمان آورده بودم.ضمن اینکه چمن گلی از چند ماه قبل در گوش من می خواند که قهرمان جهان می شوم.»
از او درباره نقش محمد بنا در کشتی فرنگی و حتی قهرمانی خود علی اکبری سوال کردیم که او گفت:«شکی وجود ندارد که بنا زحمات زیادی برای کشتی فرنگی کشیده است.اما او بعد از المپیک دیگر سرمربی تیم ملی نبود.من با بنا همیشه در تماس هستم.او حق پدری به گردن همه ما دارد و برایش احتمال زیادی قائل هستم.»
علی اکبری هم قراربود مثل طهماسبی راهی آذربایجان شود تا برای این کشور کشتی بگیرد.او از آن روزهای تلخ حرف می زند و می گوید:«به من خیلی بی مهری کردند.هنوز که هنوز است جوایز سال 2010 را به من نداده اند.من رفتم آذربایجان و دیدم که آنجا شبیه آن چیزی نیست که من می خواهم.از لحاظ پولی تامین بودم اما حسم آن حسی نبود که به وطنم داشتم.دوست داشتم افتخاری هم که می آورم برای کشور خودم باشد و مردم کشور خودم خوشحال باشند.در هر صورت من نرفتم و در ایران ماندم و قهرمان جهان شدم.از حالا هم دارم خودم را برای مسابقات آسیایی و جهانی آماده می کنم.پس از آن هم که المپیک است.آروزی هر ورزشکاری است که در این رقابت مهم حضور داشته باشد.من هم از این قاعده مستثنی نیستم و امیدوارم بتوانم با پرچم ایران در المپیک دور افتخار بزنم.»

251 43