۹٫۰۰۰٫۰۰۰٫۰۰۰ سیاره که همه چیزشان شبیه زمین است

این محاسبه توسط اریک پتیگورا دانشجوی دانشگاه کالیفرنیا در برکلی و بر اساس تجزیه و تحلیل اطلاعات بیش از ۳هزار سیاره فراخورشیدی نامزدشده توسط فضاپیمای کپلر انجام شده است.

بر اساس این محاسبات٬ حدود ۲۰ درصد از ستارگان کهکشان راه شیری را ستارگانی هم اندازه و مشابه خورشید تشکیل می دهند که به آنها ستارگان خورشیدمانند می گوییم. با توجه به مقدار تخمینی ۲۰۰میلیارد ستاره در کهکشان راه شیری٬ این بدان معنی است که ۴۰ میلیارد ستاره در پهنه کهکشان راه شیری خورشیدمانند هستند.

اما تمام این ستارگان دارای منظومه های سیاره ای یا سیارات زمین مانند نیستند. شبیه سازی اطلاعات دریافتی از تلسکوپ فضایی کپلر نشان می دهد که حدود ۸ -/+ ۲۲ درصد این ستارگان دارای سیاراتی زمین مانند هستند که در منطقه کمربند طلایی به دور ستارگان خود می گردند. کمربند طلایی محدوده ای در اطراف ستاره است که مقدار انرژی دریافتی برای وجود آب مایع در سطح سیارات کافی است و سیارات این ناحیه می توانند مستعد پیدایش حیات باشند.

برای استخراج این اطلاعات محققان داده های تلسکوپ فضایی کپلر را با نرم افزای خاص غربالگری کردند. از میان ۱۵۰هزار ستاره٬ آنها به بررسی ۴۲ هزار ستاره پرداختند و در میان ۶۰۳ سیاره ای که در اطراف برخی از این ستارگان پیدا شد٬ توانستند ۱۰ سیاره با ابعاد یک تا دو برابر قطر زمین را در کمربند طلایی بیابند.

با این حساب بین ۵.۵ تا ۱۲ میلیارد و به طور متوسط ۸.۸ میلیارد ستاره خورشید مانند در کهکشان راه شیری وجود دارد که سیاره ای زمین مانند در محدوده مستعد پیدایش حیات به دور آن می گردد. اگر این ستارگان خاص را در بین ۲۰۰ میلیارد ستاره کهکشان راه شیری توزیع کنیم٬ بدان معنی است که نزدیک ترین سیاره فراخورشیدی با قابلیت میزبانی حیات در فاصله ۱۲ سال نوری از زمین (معادل ۱۱۳هزار و ۴۰۰ میلیارد کیلومتری) قرار دارد. 
برای آنکه به نزدیکی این فاصله (در ابعاد کیهانی) پی ببرید٬ آن را با فاصله نزدیک ترین ستاره به خورشید (۴.۳ سال نوری) و قطر کهکشان راه شیری (۱۰۰٫۰۰۰ سال نوری)‌ مقایسه کنید. 

اگرچه بسیاری از این سیارات به اندازه زمین هستند اما باید تعیین کرد که آیا آنها مانند زمین خاکی هستند٬ یا مثل مشتری از جنس گاز و یا مانند دنباله دارها از یخ تشکیل شده اند. نتایج اولیه نشان می دهد که دست کم درصد قابل توجهی از این سیارات خاکی هستند و چگالی آنها شبیه زمین است.

البته نباید این نکته را فراموش کرد که این محاسبات برای ستارگان خورشیدمانند انجام شده و اگر ستارگان سبک تر مانند کوتوله های سرخ را هم در نظر بگیریم٬ تعداد سیارات زمین مانند مستعد پیدایش حیات از این هم بیشتر و فاصله آنها با زمین نزدیک تر خواهد شد٬ مانند تحقیقی که اسفند ۱۳۹۱ منتشر شد.

نتایج این تحقیقات پرسش مهمی را به ذهن متبادر می کند که اگر ما در در کهکشان راه شیری تنها نیستیم، پس چرا در کهکشان ما در سکوت آزار دهنده ای فرو رفته و هیچ صدایی از سوی تمدن های پیشرفته به گوش نمی رسد.

گام بعدی دانشمندان بررسی اتمسفر این سیارات با تلسکوپ های قوی فضایی است که در آینده پرتاب می شوند تا شاید سرنخی را درباره وجود حیات احتمالی در این سیارات به دست آید.

جزئیات این مطالعه در مجلهProceedings of the National Academy of Sciences منتشر شده است.

۵۳۵۳