کتابخانه شاید جزو معدود جاهایی باشد که هرکس که حرفی برای گفتن دارد، عزیز است و محترم و هیچ کس نمی تواند به پشتوانه رانت و مناسبات غیر انسانی قدر بیند و بر صدر بنشیند. غرض این که در چشم یک کتابخوان همه کسانی که دست اندرکار کار کتابند عزیزند و محترم. اگر حقیقتا کسی اهل کتاب و کتابخوانی باشد از خبر تعطیلی یک نشر نمی تواند خوشحال شود چه رسد به آن که بخواهد همه سعی و تلاش خود را به کار بندد تا یک ناشر به محاق توقیف برود. این روزها دوستان ما در بعضی از خبرگزاری ها چنان همتی در تخریب نشر چشمه از خود نشان می دهند که گویی مشغول جهاد اکبرند و خداوند تبارک و تعالی وظیفه دیگری جز این بر دوش آن ها ننهاده است. گزینش بخش هایی از یک کتاب و آن را مصداق فساد و فحشا دانستن یکی از غیرفرهنگی ترین و غیرمنطقی ترین کارهای ممکن است. فرمود:
گرحکم شود که مست گیرند
درشهرهرآنچه هست گیرند
ولله با چنین متر و معیاری انتشارات سوره مهر و امیرکبیر هم مصداق مروجان فساد و فحشا می شوند. کافی است یک آدم بیمار و بیکار بنشیند و هرآن جا را که به زعم خود مسئله دار است کنار هم بچیند تا نتیجه مطلوب حاصل آید. ایرادی هم ندارد، بالاخره آدم بیکار و بیمار هم حق حیات دارد اما نباید چنین موجوداتی برای فرهنگ و هنر یک سرزمین تکلیف تعیین کنند. همه حرف همین است. دیگر این که خطا و اشتباه در کار اجرایی امریست اجتناب ناپذیر. این را کسی می فهمد که خود تجربه کار اجرایی داشته باشد. همین چند روز پیش دوستان خبرگزاری فارس هجده رباعی از آقای رضا اسماعیلی منتشر کردند. رباعیاتی که مضمون اغلب آن ها تعرضی است به مداحانی که به زعم آقای اسماعیلی درک درستی از واقعه عاشورا ندارند. البته این رباعیات امروز در خبرگزاری فارس موجود نیست چرا که عده ای آن هارا توهین به ساحت مقدس آقا اباعبدلله دانستند و شاعر و منتشر کننده را به چیزهای ناجوری از جمله تاثیرپذیری از وهابیت متهم کردند. بد نیست یکی از این رباعیات را با هم بخوانیم:
در مرثیه ات ، حسین تنها « سین » ست !
در کرب و بلا ، شکسته ای غمگین ست
تو تاجر گریه ای و جای شک نیست
از تلخی سوگ ، کام تو شیرین ست !
به همین راحتی. بله به همین راحتی آقای رضا اسماعیلی که از شاعران آیینی به شمار می آید می شود وهابی و خبرگزاری فارس می شود مبلغ وهابیت و توهین به ائمه اطهار. من اگر مثل برخی از دوستان اهل بی انصافی بودم می توانستم همین موضوع را چماقی بسازم برای تکفیر کسانی که بام تا شام انگشت در جهان کرده و قرمطی می جویند اما بالاخره باید فرقی بین ما و آن دوستان باشد یا نه؟ اول آن که من اصلا این رباعیات را مصداق آن چیزی نمی دانم که معترضان به خبرگزاری فارس می دانند.دوم آن که حتی اگر حقیقت همان چیزی باشد که معترضان می گویند انتشار آن را تعمدی و از سر خصومت با ارزش های دینی و باورهای شیعی نمی دانم. همان طور که انتشار متن آقای رحمانیان را حتی اگر همان چیزی باشد که مدعیان می گویند، از سر عناد و خصومت نشر چشمه با باورهای دینی این مردم نمی دانم. در این باره بازهم حرف و حدیث دارم که امیدوارم نیاز به گفتنش نباشد، یعنی امیدوارم مدیران وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با درایت و شجاعت این موضوع را فیصله دهند و دیگر نیازی به پرحرفی من و امثال من نباشد. ایدون باد!
نظر شما