خود را به خاطر قلمی که روزگاری برای جاه ، نفس و کسب مالی نوشته است ،محاسبه می کنم،پیش از آن که خداوند محاسبه کند و شرط بخشش آن رضایت مردمان است که این رویه پیامبرمان است.
در بخشی از زندگی ام از سال های 84تا 86 به عنوان سردبیر مجله ی حقوقی انصاف این قلم از ماده ی 187 قانون برنامه ی سوم توسعه و آیین نامه اجرایی آن در یادداشت ها و خط مشی آن دفاع کرده است.
اکنون که می نگرم،درست است که قانون بوده،لکن نویسنده- به ویژه آن کس که مدعی است منافع مردم را پاس می دارد- نباید به هر قانون و آیین نامه ای وارد شود و این قلم باید برای دفاع از استقلال نظام وکالت می نوشته است که ننوشته،و تنها درخواستی که از وکلا دارم اینکه با مردم محروم و تحت فقری که پولی ندارند تا حق کارشان را بدهند ،مدارا نمایند.
از تمام وکلای مستقل کانون عذرخواهم و امیدوارم خداوند من را ببخشد و به امید روزی که شاهد یکپارچگی و استقلال کامل نظام وکالت در کشور برای دفاع از مظلوم باشم.
نظر شما