به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین؛ روز گذشته احمدعلی کیخا، معاون محیط طبیعی سازمان محیط زیست از تصمیم این سازمان برای منع شکار در ۵ سال آینده خبر داد. (اینجا و اینجا) او دلیل این تصمیم را روبه انقراض بودن ۷۴ گونه جانوری در ایران اعلام کرده است.
امروز اما محمدعلی اینانلو، مستندساز و کارشناس محیط زیست و حیات وحش به این تصمیم واکنش نشان داد. البته در یک برنامه تلویزیونی. او همچنین خبری که چند روز پیش درباره یک چوپان و بخشیدن سه گوسفند به یک پلنگ و دو توله اش منتشر شده بود را غیرواقعی دانست.
او سخنانش را دربرنامه صبح بخیر ایران چنین شروع کرد: من مرده شما زنده، ۵ سال دیگر درباره حرف های امروز من قضاوت کنید و بگویید فردی بود به اسم محمدعلی اینانلو که از چنبره هجوم های احساساتی جسته و اظهار عقیده می کند. ما در فضای صورتی رنگ کارتن‌های والت‌دیزنی زندگی نمی کنیم. طبیعت به همان اندازه که زیباست، به همان اندازه هم خشن است. مثل بامزی و خرس مهربان و پدر پسر شجاع نیست که ببر بیاید. ببر و پلنگ که هویج نمی خورد. در طبیعت روزی را شاهد نیستید که دندان های یک پلنگ، گلوی یک بره را ندرد. کسی که می خواهد بر طبیعت مدیریت کند، باید همه اینها را بداند تا بتواند مدیریت کند. با احساسات لطیف نمی شود مدیریت کرد.
گوسفند بخشیدن به پلنگ، کار غلطی است
اینانلو در ادامه گفت: هراز چندگاهی یک چیزی مد می شود. می دانید الان چی مد است؟ الان یکی یوزپلنگ مد شده، پورشه مد شده، چوپان مهربان مد شده. یک چوپان مهربان چند وقت پیش مد شده بود که گفتند ۴۰ گوسفند را دریده. حالا کاری نداریم به اینکه پلنگ عادت ندارد به ۴۰ تا گوسفند حمله کند.
او گفت: یکی از خبرگزاری ها گزارش داده که یک پلنگ با دو تا توله نزدیک گله چوپان می شود و این چوپان مهربان، سه تا گوسفند به این پلنگ می دهد. یعنی اینها قشنگ نزدیک می شوند و این چوپان مهربان می گوید مادر پلنگ بیا جلو، آن میش قهوه ای برای تو. بچه پلنگ بیا جلو، آن ببعی سفیده مال تو. بچه دوم پلنگ هم می آید جلو و می گوید آن بره سیاه برای تو، بردار ببر! انگار که سبد کالا می دهد. چنین چیزی در طبیعت امکان ندارد. اگر چنین اتفاقی هم افتاده باشد، یک مادر می آید و یک پلنگ را با خودش می برد و با توله هایش می خورد.
این مستندساز گفت: اگر چنین اتفاقی هم افتاده باشد، بسیار حرکت غلطی کرده آن چوپان و بسیار حرکت غلطی کردند آنهایی که این چوپان را تشویق کرده اند؛ پلنگ نزدیک گله شده، یعنی اتفاقی که نباید پیش بیاید. یعنی خرق عادت. اگر پلنگ نزدیک گله شده، صحیح ترین حرکت این بوده که چوپان که گویا مسلح هم بوده، تیراندازی هوایی می کرده. به اطراف پلنگ تیر می زده، پلنگ را می ترسانده و فراری می داده. چون پلنگ عادت می کند به این کار و دفعه بعد سراغ گله دیگری می رود. پلنگ باید بداند خطرناک است نزدیک شدن به انسان.
او از رسانه ها خواست خبرهای این چنینی را با دقت و وسواس بیشتری منتشر کنند: چنین اتفاقاتی اگر نیفتاده است، باید رسانه ای ها بیشتر توجیه شوند. وگرنه می شود همان اتفاقی که روز گذشته در نشست خبری معاون محیط طبیعی سازمان محیط زیست افتاد؛ در آنجا برحسب عادت من را بی نصیب نگذاشتند از الطاف خودشان.
اشاره اینانلو به سخنان تعدادی از خبرنگاران در نشست خبری معاون سازمان محیط زیست بود که خواستند سازمان محیط زیست درباره شایعه شکار غیرمجاز اینانلو و همچنین حواشی نقش بستن تصویر یوزپلنگ روی پیراهن تیم ملی در جام جهانی، موضع گیری کند.
منع شکار، مدیریت نیست
اینانلو که خود زمانی شکارچی بوده است، اما به موضوع دیگری که در نشست خبری روز حیات وحش مطرح شد، اشاره کرد و گفت: دراین جلسه گفته اند سازمان قصد دارد شکار را به مدت ۵سال ممنوع کند. حالا دوباره نیایند بگویند اینانلو می خواهد حیوان‌کشی را ترویج کند. من می‌گویم باید علمی حرف زد، علمی کارشناسی کرد و علمی مدیریت داشت. تعطیل کردن کار راحتی است. سازمان محیط زیست باید مدیریت کند. جایگاه سازمان محیط زیست با جایگاه انجمن حمایت از حیوانات اشتباه شده. حمایت از حیوانات در هر مملکتی هم هست. نظرشان درست. اما سازمان محیط زیست علاوه بر حفاظت و حراست، وظایف دیگری هم دارد. آن هم مدیریت است. یعنی باید حفاظت کند برای بهره برداری. حفاظت کند برای هدفی. نه اینکه فقط برای اینکه حیوان کشته نشود. حیوان کشته می شود، سازمان محیط زیست چه بخواهد چه نخواهد. سازمان محیط زیست باید مدیریت کند.
او گفت: می دانید در سال چند حیوان حلال گوشت چهارپا کشته می شود؟ غیرقابل باور است؛ بالای ۱۰۰ هزار راس در سال کشته می شود. هرکسی مخالف است بیاید و خلافش را ثابت کند. آمار هست در سازمان محیط زیست که ۱۰ سال پیش ۱۱۶ هزار شکار چهارپا (قوچ و میش، کل و بز و گوزن و آهو) وجود داشته، الان هم ۱۱۶ هزارتاست.
اینانلو گفت: من با عدد و رقم ثابت می کنم ۱۱۶ هزار تا در هرسال اگر ۴۰ درصد زاد و ولد داشته باشد، در ۱۰ سال می شود دو میلیون و ۸۰۰ هزارتا. یعنی در ۱۰ سال گذشته حدود دو میلیون و ۷۰۰ هزار حیوان چهارپای حلال گوشت در ایران کشته شده. اما چقدر پروانه شکار داده اند؟ سالی ۴۰۰ تا. یعنی ۴هزار جواز در ۱۰ سال و فقط همین تعداد مجاز کشه شده اند. بقیه غیرمجاز بوده. می دانید چه کسی این شکار غیرمجاز را زده؟ آن کسی که خانه اش در کوه است. تفنگش را هم مخفی کرده. و مانند اینها. با تعطیلی شکار بخشی از همان تعداد شکارچی مجاز هم می رود متخلف می شود.
به عقیده اینانلو، ممنوع کردن ها راه مقابله با انقراض حیوانات نیست: البته بگویم در ۱۰ سال که دو میلیون و ۸۰۰ هزار تا حیوان باقی نمی ماند به هر حال، چون طبیعت جمعیت را کنترل می کند. همان اتفاقی که چند سال پیش در سیاه کوه به مرگ دسته جمعی دچار شدند. این خلاف موازین طبیعت است. اما سازمان محیط زیست با این قدغن کردن فقط شکار مجاز را تعطیل می کند. وگرنه که بقیه همینطوری ممنوع هستند. چه چیزی را می خواهد سازمان ممنوع کند؟ ممنوعیت، مدیریت نیست. حفاظت هدف دار مدیریت است.
او در پایان چنین پیشنهاد داد: سازمان محیط زیست به جای اینکه برود بالا، تهدید کند و بگیر و ببند کند، بیاید پایین، حرف بزند با شکارچی ها. حرف بلدند و حرف دارند برای زدن. با شکارچی باید رفیق شد. مدیریت سازمان محیط زیست فقط با تهدید و بگیر و ببند و با کارهای غیرکارشناسی پیش می رود. به همین دلیل است که مجلس دو تا طرح داده؛ یکی انحلال سازمان حفاظت محیط زیست و دیگری تحقیق و تفحص از این سازمان. انحلال فوق العاده کار خطرناکی است. من از دوستان مجلس درخواست می کنم امضاهای این طرح را پس بگیرند. چون بودن همین سازمان نصفه و نیمه هم بهتر از نبودنش است. اما تحقیق و تفحص کار خوبی است.
۴۷۴۷
نظر شما