علیرضا نورایی: ایجاد تحول در یک صنعت به ویژه اگر در موردش خیلی ندانید، کار راحتی نیست؛ ولی غیر ممکن هم نیست.
مثلا در سال 1956 / 1335، ملکم مک‌لین، یک راننده کامیون در ایالت کارولینای شمالی آمریکا، اولین کانتینرها موسوم به اینترمدل را عرضه کرد که می‌توانستند به راحتی بین کامیون‌های باری، قطارها و کشتی‌ها جابجا شوند. این ابتکار با منسوخ کردن سیستم مرسوم بارگیری "تفکیک محصولات" توانست تحولی را در باربری کالاها به‌وجود آورد و به این ترتیب، گردش چرخ جهانی‌سازی را آسان‌تر کند. امروز فردی بیگانه با صنعت ترابری در تلاش است تا دوباره چنین تغییری در این صنعت پدید آورد.
به گزارش اکونومیست، رین گیزبرس، مهندس سیستم‌های گرمایشی در هلند، کانتینری پلاستیکی و تاشو اختراع کرده که امیدوار است جایگزینی برای کانتینرهای فولادی مک‌لین باشد. استفاده از کامپوزیت فایبرگلاس، وزن این کانتینر را به سه چهارم نمونه‌های استاندارد فولادی رسانده و مهم‌تر این است که وقتی کانتینر خالی باشد، می‌توان آن را تا کرد و حجمش را به یک چهارم کاهش داد. مزایای دیگر جنس کامپوزیتی، مقاومت بیشتر در برابر خردشدگی و سهولت در تمیز کردن و جابجایی است. به علاوه، می‌توان سازگاری بیشتر با محیط‌زیست را در فرایند تولید به مزایای دیگر اضافه کرد؛ به این ترتیب‌که تولید یکی از کانتینرهای آقای گیزبرس تنها یک چهارم مقدار دی‌اکسیدکربنی را تولید می‌کند که در صورت استفاده از اجزای فولادی در اتمسفر منتشر می‌شد.
استفاده از کانتینرهای ترابری تاشو به چند دلیل مفید است. نخست به واسطه الگوهای رایج در تجارت، مثلا ارسال کالا از چین به آمریکا یا بالعکس، هر وسیله‌ای اعم از کشتی، قطار یا کامیون ناگزیر از حمل تعدادی کانتینر خالی است. اگر این کانتینرها جمع شوند، مسلما جای بیشتری برای کانتینرهای پر وجود خواهد داشت و بعضی کشتی‌ها آزادی بیشتری در انتخاب مسیر خواهند داشت. در واقع با بستن هر چهار کانتینر تاشو به هم، کشتی سریع‌تر بارگیری می‌کند و زمان کمتری را در بندرگاه‌ها هدر می‌دهد. همچنین فضای کمتری در بارانداز اشغال می‌شود و بارانداز‌ها با بهره‌وری بالاتری فعالیت می‌کنند.
لازم به ذکر است که آقای گیزبرس اولین کسی نبوده که این ایده به ذهنش رسید. مدل‌های دیگری هم در اوایل دهه 1990 / 1370 امتحان شد که عمدتا به دلیل زحمت زیاد در باز و بسته کردن و همچنین عدم استقامت کافی مورد استقبال قرار نگرفتند. ولی نمونه آقای گیزبرس که خودش آن را کارگوشل نامیده، توسط تنها یک نفر و با استفاده از یک لیفت‌تراک طی 30 ثانیه جمع می‌شود. کارگوشل هم‌اکنون تحت آزمایش‌های مختلفی است تا میزان استقامت آن بر اساس سازمان بین‌المللی استاندارد تنظیم شود.
در حال حاضر حدود 26 میلیون کانتینر در جهان استفاده می‌شود و آقای گیزبرس تصمیم دارد تا سال 2020 / 1399، یک میلیون کارگوشل را در دریاها و ریل‌ها و جاده‌ها به جریان بیاندازد که سهمی 4 درصدی از بازار را به خود اختصاص خواهد داد. گرچه به نظر یکی از کارشناسان اقتصاد بندر این هدف بلندپروازانه است، ولی می‌تواند انتظار داشت این محصول 2 تا 3 درصد از بازار را به چنگ بیاورد. به باور این کارشناس وزن سبک این مدل کانتینر بیشتر از قابلیت تاشوندگی آن جذابیت خواهد داشت. به علاوه که قیمت این کانتینرها ارتباط مستقیمی به قیمت نفت دارد؛ هرچند که مهم‌ترین مانع پیش روی آقای گیزبرس برای معرفی و عرضه کارگوشل نه مسائل فنی، که مسائل رسمی وحقوقی است.
نظر شما