بیستمین دوره ی جام جهانی در برزیل به زودی شروع خواهد شد٬ ایران هم که حضور دارد و این یعنی باید بنشینیم و ببینیم کی می خواد جلوی مسی را بگیره و چطوری می خوایم از پس دوندگی های بی امان و قدرت بدنی نیجریه ای ها ی خستگی ناپذیر بر بیایم و دست آخر با بوسنی چه می خوایم بکنیم؟ در عمان مثل خیلی از کشور های دیگر دنیا دیدن جام جهانی رایگان نیست و باید برای آن هزینه برداخت. امروز رفتم به یکی از موسساتی که لوازم ماهواره ای لازم برای دیدن جام جهانی را می فروشند با یک حساب سر انگشتی به پول وطنی نزدیک به یک میلیون تومان آب می خورد. البته راه های دیگری هم برای تماشای بازی ها هست٬ مثلا رفتن به بارها و قهوه خانه ها که البته با توجه به زمان دیدارها که اغلب دیر وقت شب به وقت مسقط خواهند بود نشستن در آن مکان ها در حالی که منزل (همسر) خواب هستند به معنی و مفهوم ولگردی بیشتر شبیه است و تازه پس از برگشتن از چنان جاهایی به فرض که از عهده ی مسی هم بر آمده باشیم از عهده ی همسر جان در صبح فردا بر نخواهیم آمد که کجا بودی؟ چرا برگشتی؟ برو همون جایی که بودی٬ اصلا برو بخواب پیش مسی! در همین فکر ها بودم که ناگهان یاد ماهواره چی هندی به نام "جوی" افتادم و زنگی به آن برادر سیه چرده ی زبر و زرنگ زدم و او هم خیالم را راحت کرد که نگران نباش حله! ناگفته نماند که این قبیل برادران دایم می گویند حله و در نهایت هم وقتی حساب می کنی می بینی بیشتر از روش معمولی در اقساط مختلف به ایشان پرداخت کرده ای و تازه مسابقات را هم گاهی داری گاهی نداری. یادم هست چهار سال پیش باید زنگ می زدیم رمز جدید را از آن برادر می گرفتیم که بعضی وقت ها پیداش هم نمی شد٬ می گفتند برای رمز جدید پول می خواد٬ از من که نگرفت اما بالاخره خود همین زنگ زدن برای هر مسابقه یعنی مکافات.
دفعه ی قبل که جام جهانی در قاره ی امریکا برگزار شد در سال ١٩٩٤ در آمریکا بود که بنده دانشجو بودم و بی خیال و به همراه چند دوست دیگه تا دیر وقت یعنی تا نزدیکی های صبح بیدار می موندیم و جام جهانی می زدیم به بدن. آقایان و خانم ها بنده فاش می گویم و از گفته ی خود دلشادم که این دفعه حداقل چهار تا بازی در جام جهانی از ایران خواهیم دید (اهل فن یک نکته از این معنی را گرفتند٬ بد رقم!). لطفا از به کار بردن کلمات ناشایست به خاطر این همه خوش بینی خودداری کنید.
جام جهانی امسال هم در ایران مثل یارانه ها به مردم پرداخت خواهد شد اما مثل سبد کالا بی کیفیت خواهد بود. می شود تصور کرد که برزیلی ها در ورزشگاه کدام قسمت از بدن هایشان را پس از هر گل در معرض بازدید عموم تماشاگران خواهند نهاد و چسب و قیچی به دستان صدا و سیما هم در حالی که لپ هایشان گل انداخته و لب در دهان می گزند هی باید افتادن خودکار آقای مربی از دستش را نشان بدهند و جناب "خیابانی" هم با اقتضای شرایط یا بگوید به خاطر خوشحالی است یا به خاطر ناراحتی که هی این خودکارمی افتد زمین و دوربین ها هم نشانش می دهند! در آن سو هم جماعت تماشاگران خانگی در جای جای میهن در حالی که روی متکا لم داده اند هی فحش رکیک حواله ی اقوام و بستگان نسبی٬ سببی٬ درگذشتگان و آیندگان سانسور چی های بینوای مامور به وظیفه کنند.
یک زمانی در کشور های اطراف ایران یک شبکه ی دیگر هم بازی های اروپایی و جام جهانی را رایگان پخش می کرد که به نام شبکه ی "زنده " معروف شده بود والبته همان شبکه ی سه خودمان بود اما آن هم اخیرا در هنگام مسابقات از کار می افتد ولی شنیده شده چند نفر از اهالی سرزمین پارس توانسته اند قفل آن را چون هسته ی اتم بشکافند و در سرزمین اعراب فوتبال جام جهانی را با گزارش "فردوسی پور" ببینند.
از همه ی اینها بگذریم به نظر می رسد هنوز خیلی چیز ها در برزیل آماده نیست. ما فکر می کردیم فقط در ایران تا دقیقه نود هیچ چیز معلوم نیست و در هم بر هم است اما انگار برزیلی ها روی دست ما زده و اینطور که به نظر می رسد حتی بعد از دقیقه ی نود هم هنوز خیلی چیزها آماده نخواهد بود . اگر از من می شنوید این سه جام جهانی آینده یعنی برزیل٬ روسیه و قطر پر از چیزهای عجیب و غریب خواهند بود و ما را به اوضاع و احوال خودمان امیدوارتر خواهند کرد. چه می کنه این مدیریت برزیلی٬ روسی و قطری. به امید جام جهانی در ایران...
نظر شما