به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، جعفر صانعی‌مقدم با نگاهی به کیفیت ساختاری مستند «من روحانی هستم» اظهار کرد: «مجموعه‌ای از تصاویر و یا مطالب در مستند «من روحانی هستم» مورد استفاده قرار گرفته که هیچ‌گاه در کشور ما مطرح نشده و پرسش اینجاست که چنین منابعی چطور در اختیار سازندگان این فیلم قرار گرفته است؟ آنان چه مراجعی داشته‌اند؟»
او درباره تعریف کلی که از مستند سیاسی وجود دارد، اظهار کرد: «وقتی عنوان مستند سیاسی را می‌شنویم براساس چارچوبی که در همه جای دنیا وجود دارد می‌توانیم آن را تعریف کنیم. مستندسازی که بیش از هر کسی به عنوان سازنده مستندهای سیاسی شناخته شده، مایکل مور است که مثلا در مستند «سیکو» بحث نظام بهداشتی را در آمریکا به نقد می‌کشد. این مستند با شناسنامه‌ای روشن ساخته شده و با وجود نقدهایی که دارد نمایش‌های متعددی داشته است.»
صانعی‌مقدم که به عنوان رئیس صنف تهیه‌کنندگان سینمای مستند، در این سال‌ها درگیر دریافت مجوز برای مستندها در نمایش محدود خانه هنرمندان بوده است، با اشاره به نمایش‌های مستند «من روحانی هستم»، گفت: «این مستند از سوی کسانی تولید شده که نه در حوزه تهیه‌کنندگی مستند و نه در زمینه کارگردانی برای ما که سال‌ها در این عرصه کار می‌کنیم آشنا نیستند. حتی شیوه تولید این فیلم نیز مانند دیگر مستندها نیست. بعد از مرحله تولید، آنچه بسیار موجب تعجب می‌شود، پخش گسترده این مستند است. ما در انجمن تهیه‌گنندگان سینمای مستند گاه برای دریافت مجوز نمایش یک فیلم باید هشت تا 9 ماه رفت و آمد داشته باشیم تا مجوز بگیریم، اما چنین فیلمی می‌تواند به راحتی در سطحی گسترده پخش شود.»
او در مورد مراکزی که می‌توانند در نمایش این فیلم نقش داشته باشند، گفت: «اگر دولت به این فیلم اجازه نمایش ندهد، از آنجا که فرد متهم در فیلم رئیس دولت است، این اتهام به دولت وارد می‌شود که جلوی کار را گرفته است، اما پرسش اینجاست که چرا سایر دستگاه‌ها وارد نمی‌شوند؟ این فیلم مانند همان کارهایی است که هر از چندگاهی در مورد زندگی خصوصی هنرمندان تکثیر و توزیع می‌شود.»
صانعی‌مقدم اظهار کرد: «من با برخی از همکارانم در مورد یک موضوع اختلاف نظر داشته‌ام؛ اینکه آن دوستان معتقدند وارد شدن گروهی که به مجامع می‌روند و برنامه‌ها را بهم می‌زنند و در خیابان‌‌ها می‌آیند و حضورشان در هر جایی آن فضا را بهم می‌ریزد، در عرصه هنر مفید است. من چنین اعتقادی ندارد. معتقدم آنان همان بی‌قانونی را به عرصه فرهنگ و هنر نیز تسری می‌دهند. همانطور که می‌بینیم فیلمی ساخته‌اند که بدون کسب مجوز نمایش از مراجع سینمایی، به صورت گسترده پخش می‌شود و هیچ مرجعی در دستگاه قضایی نیست که جلوی آنان را بگیرد.»
صانعی‌مقدم در مورد اینکه «من روحانی هستم» بیش از آنکه رویکرد یک مستند تحقیقی و تحلیلی را داشته باشد، مشابه شب‌نامه است، به برخی نکات در فیلم اشاره کرد و گفت: «در ابتدای فیلم ادبیات به گونه‌ای است که مثلا تلاش می‌کند اعتماد مخاطب را جلب کند و به این نکته اشاره می‌کند که فردی که الان رئیس قوه مجریه است اولین بار عنوان «امام خمینی» را به کار برده است. به نظر می‌رسد آن قسمت اول در فیلم قرار گرفته تا زمینه برای حملات بعدی آماده شود. همین قسمت اول نشان می‌دهد رئیس دولت آدم باریشه‌ای است.»
صانعی‌مقدم اظهار کرد: «شخص خود من هیچ علاقه‌ای به تماشای فیلم‌هایی که از پشت صحنه زندگی هنرمندان منتشر می‌شود ندارم و اگر همین مصاحبه نبود قطعا مستند «من روحانی هستم» را هم نمی‌دیدم، در این فیلم و در میان همکاران پخش‌کننده فیلم اسامی بستگان مدیرانی دیده می‌شود که مدتی مسئولیت سینما را برعهده داشتند و ریخت و پاش بسیاری هم کردند.»
57243
نظر شما