بحرانی به نام فاصله نسلها

این پژوهشگر تاریخ معاصر در آغاز مطلب خود نوشته است:
«یکی از پدیده‌های ملموس اجتماعی دوره حاضر، وجود فاصله میان نسل‌هاست. این موضوع چنان بااهمیت خود را نشان داده که گاه از آن به عنوان بحرانی اجتماعی یاد می‌شود. آیا چنین رخدادی پیش از این بین نسل‌ها روی نداده؟ به طور قطع این فاصله در دوره‌های مختلف وجود داشته، چرا که طبیعت هر جامعه‌ای با تولد، رشد و مرگ نسل‌ها روبه‌روست و گروه‌های سنی در همه زمان‌ها در کنار یکدیگر زیسته‌اند؛ هر یک با خواست‌ها و مقتضیات خویش. پس می‌باید به دنبال ویژگی‌های تازه‌ای گشت که در دوره کنونی جامعه را متأثر کرده و از یک موضوع عادی، پدیده‌ای پراهمیت ساخته است...»
این عضو وبلاگ نخبگان خبرآنلاین در ادامه مطلبش می نویسد:
«آنچه امروز از وجود فاصله میان نسل‌ها گفته می‌شود، در حقیقت فاصله میان سلیقه‌هاست که پس از تأثیر از بار سیاسی جامعه که هر یک سهمی از آن را به دوش می‌کشیم، خودنمایی می‌کند. ماهیت این جدایی، چیزی شبیه اختلاف سلیقه بین پدر و پسر است. این اختلاف، بحران نیست، شاید شبیه بحران باشد، اما خود بحران نیست. وقتی اولیا دست از بزرگی بکشند و فرزندان هم دست از وظیفه فرزندی بشویند، تنش پیدا شده، می‌شود آن چیزی که مبتلابه جامعه ما است. این خراش اجتماعی التیام‌پذیر است، البته اگر اقتضائات طرفین رعایت شود و تحمل سلیقه‌ها جای تحمیل آن را بگیرد. در کنار این خوش‌بینی باید گفت که این خراش استعداد تبدیل شدن به زخم را هم دارد، آن هم در زمانه‌ای که آرزوی چرکین شدن، عفونت و مرگ ما، از آن سوی آب‌ها به گوش می‌رسد. ترمیم شبکه‌های ارتباطی بین دو نسل، به زمین گذاشتن بارهای اضافی سیاست و توسعه تحمل‌پذیری می‌تواند از قدم‌های نخستین برای کم کردن این فاصله باشد.»
برای خواندن متن کامل این مطلب، لطفا اینجا را کلیک کنید.