اینکه آیا باید با این پدیده مبارزه کرد یا خیر و اینکه کسی می خواهد جلوی این پدیده را بگیرد یا خیر موضوع این یادداشت نیست. راستش را بخواهید من خیلی به بایدها و نباید ها کاری ندارم. اگر صدا و سیمای ما و سریال های وطنی توانایی و کیفیت لازم را می داشت قطعا مخاطب ایرانی به دنبال سریال های خارجی نمی رفت.
موضوع این یادداشت، سریالی است که این شب ها از شبکه سه سیما با عنوان هفت سنگ پخش می شود. هفت سنگ داستان سه خانواده است که کنار یکدیگر زندگی می‌کنند. داستان‌های متفاوتی با یک مضمون مشترک در هر قسمت مطرح می‌شود که این سه داستان سرانجام به یک برآیند می‌رسند.
در تیتراژ این برنامه چندین نام آشنا به عنوان نویسندگان این سریال آمده است. اما به نظر من باید به جای عنوان نویسنده می نوشتند، مترجم. دلیل این حرف من این است که شخصیت پردازی ها و داستان قسمت اول این سریال کپی بسیار بی کیفیتی از یک سریال هالیوودی به نام خانواده مدرن است و نویسندگان حداقل در قسمت اول هیچگونه خلاقیتی به خرج نداده اند. البته امیدوارم در ادامه ماه رمضان و در قسمت های بعدی شاهد خلاقیت بیشتری از نویسندگان باشیم اما وقتی صدا و سیما این همه هزینه می کند که مثلا به زعم خود با فرهنگ غربی و غربزدگی مبارزه کند، که البته گمان نمی کنم موفقیت چندانی در این زمینه کسب کرده باشد، حد اقل نویسندگان خلاق تری را برگزیند.
2929
نظر شما