یکی از موضوعاتی که در چند وقت اخیر درباره اش بیشتر می شنویم موضوع عفاف و حجاب است.یکی از محور های سخنان امامان جمعه از جمله آیت الله جنتی، امام جمعه موقت تهران در نماز جمعه20/4/1393 هم به این موضوع اختصاص پیدا کرد و حتی وزیر کشور به خاطر عفاف و حجاب از مجلس شورای اسلامی کارت زرد گرفت.(حال این که آیا وزیر کشور باید کارت بگیرد یا دستگاه های فرهنگی، موضوع دیگری است که در این یادداشت جای بحث آن نیست).
کمی که به عقب تر برگردیم متوجه می شویم که وضعیت حجاب(با توجه به قوانین و مقررات کشور ) بهتر که نشد بلکه از منظر این مقررات بدتر هم شده است.برای تایید یا رد این موضوع نیاز به تحقیق پیچیده هم ندارد.
اما چه شده است که علیرغم ایجاد ساختار های مختلف فرهنگی در دستگاه های اجرایی، نهاد های عمومی و فرهنگی و ... نتوانسیم این موضوع را در کشور نهادینه کنیم.برخورد های قهری کردیم، مماشات کردیم، ترساندیم،پند دادیم و ... اما نشد که نشد.هر از چند گاهی هم مجددا این موضوع تبدیل به بحث روز می شود بعد از مدتی هم دوباره فراموش می شود.عده ای می گویند این یک موضوع شخصی است و دولت ها نباید دراین زمینه دخالت کنند . عده ایی هم می گویند که هر فردی در هر کشوری زندگی می کند باید تابع قوانین و مقررات آن کشور باشد.
ضعف در محتوای برنامه های فرهنگی، انتخاب نامناسب روش انتقال اطلاعات، سیاستگذاری های نامناسب در این زمینه، اتخاذ رویکرد های ناکارآمد، عدم ارزیابی برنامه های اجرا شده، یکی از راه های موثر ابراز وجود توسط زنان و دختران و پسران و مردان، ناکارآمدی فعالیت ها دراین زمینه، تاثیر رسانه های خارجی،دستوری برخورد کردن، اقتصاد خوب کالاهای مرتبط در زمینه آرایش وپوشاک، فیلم و ...، افراط و تفریط، نقش والدین و ....کدام یک دراین زمینه تاثیرگذار هستند؟.
فراموش نکنیم که امروز این بدپوششی بیش از همه درمیان نوجوانان و جوانان که سن بالایی هم ندارند شیوع بیشتری دارد وفقط مختص دختران نیست بلکه پسران هم درگیر این موضوع هستند.گرچه حساسیت جامعه نسبت به پسران بالا نیست.بدون شک همه ما ازآسیب های اجتماعی که از این وضعیت تاثیرمی پذیرند آگاه هستیم.
نظر شما