هم فیلم مراحل قانونی را پشت سر گذارده و هم معترضان می توانند در پرتو قانون به اعتراض بپردازند. منتهی توجه به یک نکته در این مورد به خصوص ضروری است. آن هایی که بلوا بر سر فیلم آدم برفی را به خاطر دارند خوب می دانند که آتش معترضان به فیلم آدم برفی به مراتب تند تر از معترضان به فیلم رستاخیز بود. زدند و بستند و شکستند اما آن همه هیاهو به نفع سازندگان فیلم تمام شد. اعتراض ها چنان که تهیه کنندگان می خواستند به پرفروش تر شدن فیلم منجر شد و در نهایت هم مشخص شد اعتراض به زنانه پوشی اکبرعبدی از اساس اشتباه بوده و تهیه کنندگان پیش ترها رضایت آن جایی را که باید جلب می کردند جلب کرده بودند و خلاصه این که همه سرِکار بودند. حالا هم بعید به نظر می رسد دست اندرکاران تهیه فیلمی چنین پرخرج و هزینه بدون آن که خاطرشان از خیلی جهات راحت باشد دست به چنین ریسکی بزنند.بالاخره سینما هر جور که حساب کنید با صنعت و سرمایه گره خورده و آدم ها هرچه قدر هم که در حوزه سینما آرمانگرا باشند باید فکر حساب و کتاب هم باشند. من با فیلم رستاخیز چندان موافق نیستم اما با معترضان فیلم اصلا موافق نیستم چرا که به این سخن معتقدم:
گفت پیغمبر عداوت از خرد
بهتر از حمدی که از جاهل رسد
نمی خواهم بگویم خدای ناکرده آقای درویش و دوستانش در زمره معاندان قرار دارند. خیر. مشکل سازندگان رستاخیز این است که حق مطلب را خوب ادا نکرده اند. فقط همین. یادم هست وقتی از آقای درویش پرسیده بودند چرا در فیلم هایش از محمد جهان آرا سخن می گوید اما چهره او را نشان نمی دهد و ایشان پاسخ داده بود جرئت چنین کاری را ندارم و می ترسم از عهده آن چنان که شایسته و بایسته آن شهید بزرگوار است برنیایم. نمی دانم حالا چه اتفاقی افتاده که آقای درویش در خود این توانایی را دیده که اساطیرِ آسمانی و آیینی ما را به تصویر بکشد و حق مطلب را هم ادا کند. بگذریم. منظورم این که مخالفان خیلی عجله نکنند و بیخود حرص و جوش نخورند چرا که ممکن است فردا روز از این که رودست خورده اند و فقط به بیشتر دیده شدن فیلم کمک کرده اند سرخورده شوند و ...پشیمانی دگر سودی ندارد.
نظر شما