به گزارش فارس، اسماعیل شریفیان، از غواصان حاضر در عملیات کربلای 4، در مراسم استقبال از دو شهید غواص گردان یونس در مجتمع فرشچیان اصفهان گفت: شهدی غواص توانستند بزرگترین اتفاق تاریخ ایران را رغم بزنند و جریانی را در جامعه به وجود بیاورند که جای این سوال نیز امروز هست که چرا این شهدا در یک چنین زمانی باید پیدا شوند؛ آیا این خود یک نشانه نمی‌تواند باشد تا ما بیشتر حواسمان را جمع کنیم به خودمان بیاییم.
وی در ادامه افزود: لو رفتگی عملیات کربلای 4 در تاریخ ما داستان سیاسی دارد. که اطلاعات این عملیات را آمریکایی‌ها برای اولین اطلاعات بدست آورده خود در جنگ در اختیار عراق قرار دادند.
شریفیان گفت: زمانی که کربلای 4 اتفاق افتاد عراقی‌ها جشن گرفتند و صدام را به عربستان دعوت کردند که صدام چکمه پوشید و با غرور وارد خانه خدا شد. و امروز می بینیم که صدام سرافراز است یا شهدای ما؟ قطعا شهدای ما و امروز نیز دنیا شهدای ما را نماد اعتقاد، مردانگی، آزادگی، ایستادگی می‌دانند و راه حق و باطل اینگونه است که شناخته می‌شود و این است که امروز برگ برنده ما است که می‌توانیم پای میز مذاکره برویم و مذاکره کنیم اینها همه از برکات این جنگ است.
صفاری یکی دیگر از غواصان کربلای 4 درباره شب عملیات اینگونه بیان کرد: احساسی شب عملیات در جمع دوستان بود و از حس و حالشان، مناجاتشان، اشک ریختن‌هایشان دقیقا مشخص بود که شهید می‌شوند.
وی برای نمونه به دو نفر از همسنگرهای خود اشاره کرد و بیان داشت: در شب عملیات شهادت را می‌شد در چشم‌های آنها دید و از خدا هم می‌خواستند. در حین عملیات هر دو آنها به درجه رفیع شهادت رسیدند.
صفاری در ادامه اضافه نمود: تمام محاسبات برای انجام عملیات انجام شده بود تا حتی ساعت و زمان دقیق حرکت که چه زمانی حرکت کنیم تا آب در حالت مد باشد تا به مشکل نخوریم و حرکت آب در خلاف مسیر حرکت ما نباشد.
این رزمنده غواص خاطر نشان کرد: که تنها چیزی که توانست بچه‌ها را در برابر سردی آب، آموزش، چهار-پنج کیلومتر پا زدن، گرفتگی‌های عضلات بدن و پاها و دیگر مشکلاتی که بود خم به ابرو نیاورند «الا بذکر الله تطمئن القلوب» بود؛ که حتی بعضی از بچه‌ها در تاریکی در آب جایی که اگر انگشتان دست را جلوی صورت می‌گرفتیم نمی‌توانستیم آن را ببینیم، ذکر می‌گفتند و این رمزی بود که بچه‌ها را در مقابل تمام سختی‌ها نگه داشته بود.
نظر شما