نتیجه اقدامات ترکیه علیه کردها :"اتحاد داعش و پ ک ک

موضوع کشته شدن 3 سرباز ارتش ترکیه در اواخر ماه جولای توسط کسانی که اردوغان آنها را عوامل "پ ک ک"خواند ،از همان ابتدا،توجه و تعجب بسیاری از تحلیل گران نظامی وسیاسی منطقه را به سوی خود جلب و آنان را با این سوال روبرو کرد که دلیل این اقدام بی موقع نیروهای کرد بوده است؟ رویارویی های متقابل نظامی دولت ترکیه با گروه های مسلح کرد خصوصا "پ ک ک" چیز تازه ایی نیست اما حمله نابهنگام اخیر به یک پاسگاه ارتش که زمینه آغاز جنگ کنونی را فراهم کرد تا حدود زیادی ارزیابی وقایع با استانداردهای قبلی را با مشکل روبرو کرده است.بیشتر به دلیل که نحوه برخورد دولت آنکارا با موضوع شک های زیادی را نسبت به نیات واقعی و ادعایی آقای اردوغان بوجود آورد ه است. خصوصا که کادر رهبری "پ ک ک" انجام عملیاتی سیستماتیک علیه ارتش و دولت ترکیه ؛دستکم در این مورد خاص را رد کرد ؛ اما اذعان نمود ممکن است نیروهای وابسته به این حزب اقداماتی خودسرانه انجام داده باشند.
به هرحال روند وقایع نظامی وسیاسی که به بهانه مبارزه با داعش شروع شد اما بلافاصله با حمله عجیب به سربازان ترک جهت عمومی آن متوجه مناطق کردنشین و پایگاه های "پ ک ک" گردید؛ تا حد زیادی میزان صداقت سیاسی آقای اردوغان و دو قلوی به هم چسبیده او آقای اوغلو رادر مبارزه علیه تروریسم به زیر سوال برده است.اما اینکه آیا اردوغان موفق به تامین اهداف خود خواهد شد یا نه ؟ بحثی ست متعلق به آینده که به باور شخصی من البته پاسخ مثبت نیست.گرچه منابع نظامی و کارشناسان امنیتی غرب تا حد زیادی تاثیر جدی این حملات بر مواضع "پ ک ک" را تایید کرده اند اما واقعیت آنستکه "پ ک ک"همواره ثابت کرده از قابلیت باز سازی و ترمیمی خوبی برخوردار است و محاصره آن در چهارراه بهانه داعش، مطلقا به معنای به تله افتادن آن نیست.
از سوی دیگر پاره ایی منابع نظامی ناتو در بروکسل یاد آور شده اند جهت و شدت جنگ در مناطق کردنشین که تناسبی با بهانه آغاز آن یعنی نبرد علیه داعش ندارد، نشان میدهد توازن استقراری داعش در مناطقی که در اختیار دارد همچنان برقرار است.اینکه احتمالا واز این به بعد در یک تقسیم کار، ایالات متحده با استفاده از پایگاه نظامی اینجرلیک ؛مستقلا علیه داعش وارد عمل شود؟ مسئله ایست جدا که ارزیابی آن را باید مستقلا در بررسی استراتژی نظامی و امنیتی ایالات متحده در برخورد با داعش و امنیت منطقه جستجو کرد.
پاسخ منفی به احتمال تحقق اهداف آنکارا در جنگ با کردها، اما منعکس کننده همه مخاطرات ناشی از این رویکرد نظامی آنکارا و نتایج آن نیست. در عملیات نظامی کنونی فکر میکنم آنچه به عنوان یک مخاطره بسیار رعب آور ممکن است خود را نمایان ساخته ونه تنها ثبات ترکیه و دیگر کشور های منطقه ،بلکه منافع و امنیت منطقه ایی و بین المللی ایالات متحده راباچالشی اساسی مواجه کند نزدیکی تاکتیکی "پ ک ک" با "داعش"برای مقابله با تهدیدات مشترکشان است. این یک حطر جدی ست . شدت حملات ارتش ترکیه علیه مواضع غیر نظامی کردها وحزب "پ ک ک" که میتواند نیروهای محلی بسیاری را جذب این گروه کنداز یک طرف،حملات احتمالی وسیع نیروی هوایی ایالات متحده علیه داعش از طرف دیگرودر نهایت حفظ موقعیت "پ ک ک " به عنوان یک سازمان تروریستی درتعاریف امنیتی واشنگتن، این امکان که در تحلیل نهایی هر دو سازمان را برای پایداری ، مبارزه، بقا و مقابله با اهداف مشترک به یک اتحاد موقت نظامی سوق دهد، به یک گزینه جدی و نگران کننده تبدیل شده است. یک تحلیل گر ارشد نظامی ناتو مقیم آنکارا می گوید"این موضوع مدتهاست ذهن او را مشغول کرده و در این زمینه دیدگاهایش را به بروکسل انتقال داده است".
در واقع اگر آنکارا و واشنگتن (هر یک متناسب با منافع خود)مدعی داشتن هدفی مشترک در سرزمینی مشترک هستند،چرا "پ ک ک" و داعش (آنها هم متناسب با منافع خود)نتوانند برای تحقق اهداف مشترک ، علیه دشمن مشترک متحد شوند. حداقل اکنون که انگیزه آن را پیدا کرده اند.
متاسفانه مشکل ایالات متحده آن است که حل معضل داعش را پروژه ایی کانونی و حل آن را محدود به حمایت متحدان خود،فارغ از تاثیر گذارانی مانند تهران می داند. به همین دلیل مستقل ازروح مشترک و خطر عمومی که بسیاری از کشورها منجمله ایران در مبارزه با داعش و تروریزم ایدئولوژیک در خود حس می کنند ، واشنگتن به یک تقسیم کار محدود با آنکارا اقدام نموده است.نتیجه یک چنین رویکردی جدای از به خطرانداختن منافع و امنیت ملی و بین المللی ایالات متحده، از هم اکنون دامن خود ترکیه را گرفته و ثبات منطقه را با تزلزل روبرو کرده است. انفجارها ،تیر اندازی ها و ناامنی های متعدد چند روز گذشته در استانبول و دیگر شهر های ترکیه اولین علائم این سیاست تک گزینه ایی ایالات متحده و محاسبات اشتباه آنکارا به شمار می رود.در کنار هم قرار گرفتن "داعش" و گروه های مسلح کرد خصوصا"پ ک ک" به مثابه ریلی می ماند که اگر قطار تروریسم منطقه ایی روی آن قرار بگیرد، هزینه مقابله و متوقف کردن آن بسیار سنگین و ویرانی های عظیمی در ساختار امنیتی منطقه را موجب خواهد شد.شاید این دیدگاه از دید عده ایی اشتباه و یا قدری اغراق آمیز به نظر برسد،اما اگر اتفاق افتادکه علائم آن کمابیش مشاهده می شود، مسئولیت این فاجعه  با کیست؟ matinmos@gmail.com