رئیس‌جمهور و مسئولان دولت یازدهم با لکنت‌زبان می‌خواهند به مردم بگویند دولت گذشته با تصمیم‌های نادرست در حوزه‌های بین‌المللی، منطقه‌ای و داخلی، آسیب‌هایی جدی به کشور وارد کرده است و توسعه را برای چند دهه آینده به گروگان گرفته و درواقع دولت پاک آب پاکی را بر دستان دولت‌های آینده ریخته است.
آمار و ارقام هم نشان‌دهنده همین وضعیت است و اوضاع را خوش‌تر نشان نمی‌دهد. خالص اشتغال صفر، رکورد در واردات ٩٥ میلیارددلاری، بودجه جاری ١٢٠ هزار میلیاردتومانی، نرخ تورم ٤٣ درصدی، هزاران پروژه نیمه‌تمام و انبوه بدهی‌های معوقه به پیمانکاران از جمله میراث دولت گذشته برای امروز هستند. حتی اگر سخنگوی دولت یازدهم با خرسندی بیان کند که پنج‌هزار میلیارد ریال از اعتبارات عمرانی تا شهریورماه تخصیص داده شده که در مقایسه با سال گذشته افزایش چشمگیری داشته است، اما آنان که با اعداد و ارقام آشنایی دارند تشخیص می‌دهند که این درصد تخصیص در شهریورماه تنها صرف پرداخت بخش کوچکی از تعهدات دولت به پیمانکاران خواهد شد و امسال برای سازندگان کشور مصداق سالی است که نیکوبودنش از بهارش پیداست!
اما منابع تنها تعیین‌کننده نیستند و می‌توانند با تصمیم‌های درست آراسته و پیراسته شوند. همان‌طور که «دولت مهرورز»، نامهربانی کرد، چندصد میلیارددلار درآمد را با تصمیمات نابجا هدر داد و فساد را به‌عنوان میراث تاریخی نهادینه کرد، این دولت می‌تواند با درایت، نظر ملت و جامعه بین‌المللی را جلب کند و کشور را به‌تدریج به سمت‌وسوی خردگرایی و در نتیجه توسعه متوازن سوق دهد.
دولت در حوزه خارجی توانست کشور را از یک پیچ خطرناک عبور داده و ملت، دولت منتخب خود را باور کرده است. اکنون در حوزه داخلی می‌توان با تشکیل یک تیم مجرب، کاردان و اهل گفت‌وگو، لوکوموتیو توسعه را با جذب منابع داخلی و بین‌المللی به حرکت درآورد. دولت نباید از همکارانش در سطوح بالا که فعالیت‌های روزانه و عملکرد دولت قبلی گریبانگیر آنها شده است انتظار جذب منابع داخلی و بین‌المللی داشته باشد، بلکه فقط اگر مدیران دولتی مسیر مشارکت بخش خصوصی را از فساد پاک کنند، هنرمندی آنان هویدا خواهد شد. بخش خصوصی می‌تواند میدان‌دار این تیم مذاکره‌کننده باشد تا با پشتوانه دولت، قانون سرمایه‌گذاری خارجی را که محصول دولت اصلاحات است فعال کند یا اگر قانون نیازمند به‌روزشدن است با مشورت فعالان بخش خصوصی، آن را سریع‌تر به نتیجه برساند. این گفته «استرایتن» در کتاب پیشگامان توسعه است که «تصمیم‌ها» بیشتر از «منابع» در توسعه کشورها مؤثرند و ما امروز درستی این سخن را با تمام وجود حس می‌کنیم!
3939
نظر شما