به گزارش خبرآنلاین، حجتالاسلام صمد بهروز، اظهار کرد: وقف عبارت است از استخدام امکانات مادّی برای گسترش ارزش‌های معنوی، آنچه برای انسان واقف و در فرهنگ وقف مهم است توسعه ارزش‌های الهی و معنوی است.
وی ادامه داد: يکی از مهم‌ترين تمهيدات دين اسلام در راستای دورانديشی و تأمين آينده مسلمين و فرزندان ايشان پايهريزی سنت حسنه وقف است، چنان که وقتی به قرآن کريم و روايات اهل بيت(ع) و سنت عملی ايشان رجوع میکنيم، اهميت دو چندان اين سنت زيبا را در میيابيم.
وی خاطرنشان کرد: با توسعه و ترویج وقف، جامعه از ضروریت و فوریت بیشتر برخوردار خواهد بود و بدون درک این امر فهم اهمیت وقف و شناختن نقش آن در توسعه جوامع، امری بسیار دشوار و مشکلی است، زیرا شناخت صحیح از نقش وقف در توسعه جوامع زمانی میسر می‌شود که اولا درک شود که پدیده وقف کدام خلاء را در جامعه برطرف میکند و با شناخت این امر است که می‌توان میزان تاثیر آن در توسعه جوامع ارزیابی را نیز ارزیابی کرد.
بهروز با استناد به آیه 261 سوره بقره ادامه داد: دراین آیه آمده است: «کسانى که اموال خود را در راه خدا انفاق می‌کنند همانند دانهاى است که هفت خوشه برویاند که در هر خوشهاى صد دانه باشد و خداوند براى هر کس که بخواهد آن را چند برابر مىکند و خداوند گشایشگر داناست».
استاد حوزه و دانشگاه تبریز یادآور شد: در قرآن آيهای که بر وقف و احکام آن به صراحت دلالت کند، وجود ندارد. ولی دانشمندان مسلمان و مفسران قرآن کريم از کليت برخی مفاهيم اخلاقی که در قرآن ذکر شده است، چنين دريافتهاند که وقف مورد تأييد قرآن کريم است، چراکه اعمال خير و صالح همواره در آيات اين کتاب شريف و نورانی ستوده شده و به طور عموم هر آنچه که بر انجام کارهای نيکو و تشويق بدان دلالت داشته باشد، بر وقف نيز دلالت میکند و به تعبير ديگر می‌توان گفت که روح وقف مورد تأييد قرآن کريم قرار گرفته است.
وی همچنین گفت: مهمترین نقشی که وقف در توسعه فرهنگ و تمدن ایفاء میکند، توسعه معنوی جامعه است. توسعه معنوی جامعه بدین مفهوم است که جامعه در بُعد الهی، دینی و ارزش‌های معنوی خویش بیشتر از ابعاد مادّی رشد میکند.
حجتالاسلام بهروز تأکید کرد: سخن درباره جایگاه وقف از نظر قرآن کریم به عنوان یکی از ارزش‌های اجتماعی و فرهنگی مسلمانان، نیازمند تعمق و توجه جدی به ابعاد این مقوله در آیات و سور مختلف قرآن است، چراکه موضوع وقف علاوه بر اسلام در همه ادیان و مذاهب دیده می‌شود و مبین این مطلب است که افراد با وقف اموال خود به نفع مستمندان و یا مراکز علمی و دینی در اندیشه جاودانی و ماندگاری خود بودند.
نظر شما