سفیر سابق ایران در واتیکان و مغرب در بخشی از مطلب خود نوشته است:
«شاید بهتر باشد که از دنیای عرب کمی فاصله بگیریم. در شرایط موجود عموم آنها هم استقبال خواهند کرد. مصالح و منافع مشترک ما به مراتب کمتر از آن است که انگاشته می شود. البته این به بررسی مفصلی نیاز دارد که احتمالاً همین رویکرد را تایید می کند. سودان را در نظر بگیرید! کمتر کشوری به اندازه ایران در طی بیست و پنج سال اخیر به او کمک کرده است. کمک هایی که دیگران آماده عرضه آن نبودند. از کمک های مالی گرفته تا کمک های سیاسی، تسلیحاتی، آموزشی، پزشکی، خدماتی و عمرانی. این کمک ها بعضاً در شرایطی کاملا بحرانی صورت گرفت که هیچ کشوری توان و بلکه جرأت انجام آن را نداشت.. استراتژیک ترین جاده در دهه نود توسط ایران کشیده شد و وساطت بین او و اوگاندا که ما رابطه دوستانه و فعالی با او داشتیم باز هم توسط ایران انجام گرفت. که در آن ایام برای سودان یک موهبت بود و در موقعیتی که فاقد هر نوع سلاحی برای دفاع از خود بود، به او کمک کردیم.»
این عضو وبلاگ نخبگان خبرآنلاین در ادامه نوشته است:
«در آن سال ها سودان با عموم همسایگانش از اریتره گرفته تا اتیوپی و آفریقای مرکزی و حتی واتیکان مشکل داشت و پیوسته از کمک های بی دریغ سیاسی و غیر سیاسی ایران بهره می گرفت که داستان های مفصلی دارد و این همه در کنار کمک های آموزشی، فنی و خدماتی بود. به واقع موجب نهایت خوشحالی است که آنان قطع رابطه کرده اند، رابطه ای که همیشه برای ما هزینه داشت. اما مسئله، مسئله ناسپاسی و فرومایگی است و اینکه اعلام کند سفیر ایران را اخراج کردیم و چنین کنند.»
برای خواندن متن کامل این مطلب، اینجا را کلیک کنید.
نظر شما