محمود عزیزی: یک ماه به انتخابات ریاست جمهوری دهم مانده بود که محمود احمدی نژاد در جمع گروهی که به دیدار وی رفته بودند اعلام کرد «حتی اگر دولت زمین بخورد به خاطر منافع ملی به دنبال آن است که طرح هدفمندی یارانه ها را اجرا کند.»
از آن زمان تا روزهای پایانی اسفند 88 کشمکش دولت و مجلس درباره هدفمند کردن ادامه داشت. مجادله ای که ظاهر سال 88 را نباید پایان آن تصور کرد.
ترافیک و لایحه هدفمند کردن یارانه ها
دولت در چند ماه گذشته بعد از آنکه نتوانست نظر مجلس را جلب کند به گوش مجلسیان رساند که قانون را اجرا نمی کند عبارتی که رئیس جمهور هم در برنامه 29 اسفند دوباره بر آن تاکید کرد:«چیزی که به ضرر مردم باشد معلوم است که دولت اجرا نمی کند».
رئیس جمهور که رسانه را به خوبی می شناسند بار دیگر از تلویزیون ملی استفاده کرد و دربرنامه ای که موضوع آن ترافیک بود با مردم درباره لایحه هدفمند کردن یارانه ها سخن گفت.
تبین ساده نظریات دولت درباره هدفمند کردن نشان داد احمدی نژاد علاوه بر رسانه، زبان سخن گفتن با توده مردم را می شناسد.چیزی که برگ برنده او در همه 5 سال گذشته بوده است.
20یا 40 مساله این است!
بعد از آنکه لابی و چانه زنی دولت و حتی حضور رئیس جمهور در مجلس نتوانست خانه ملت را قانع کند که مبلغ درآمد از محل یارانه ها را به 40هزار میلیارد تومان افزایش دهند میر تاج الدینی معاون پارلمانی رئیس جمهور در نامه ای احمد توکلی را متهم به آمیختن مباحث کارشناسی با مسائل سیاسی کرد و به او نوشت: «بیت الغزل سخنان جنابعالی و همفکرانتان تورم است... عددهایی که در مورد تورم اعلام می‌کنید غیرقطعی و احتمالی است و با آنچه که بانک مرکزی اعلام می‌کند تفاوت فاحشی دارد».
معاون پارلمانی دولت در آن نامه این را هم افزوده بود که «دولت برای مقابله با این تورم احتمالی اولاً بسته‌های سیاستی مختلفی در عرصه‌های صنعت، کشاورزی، خدمات و حمل و نقل و کالاهای اساسی تدارک دیده است. ثانیاً با بازتوزیع موثر منابع، قدرت خرید مردم را حفظ می‌کند و می‌دانید که تورم در صورتی بر معیشت مردم فشار می‌آورد که قدرت خرید مردم حفظ نشود و این امری بدیهی است. همین جا می‌خواهم به نکته اساسی لایحه دولت اشاره کنم و آن اینکه با رقم 20 هزار میلیارد تومان، باز توزیع مؤثر اتفاق نمی‌افتد و قدرت خرید مردم حفظ نمی‌شود و رضایتمندی مردم برای اجرای قانون بدست نمیآید و اگر این اتفاق نیفتد بستر برای اجرای قانون هدفمند کردن یارانه‌ها فراهم نمی‌شود.»
بعد از این نامه بود که با پاسخ توکلی مناظر مکتوب دولت و مجلس کلید خورد و رئیس مرکز پژوهش های مجلس در نامه ای که امضاء مصباحی مقدم و نادران را هم به همراه داشت سیاسی بودن تصمیم مجلس درباره هدفمند کردن یارانه ها را رد کرد و از دولت خواست برای آگاهی مردم این بسته های سیاستی را منتشر کند. «لااقل طبق قانون {این بسته ها را } در اختیار نمایندگان مردم بگذارید».
توکلی در نامه خود تاکید کرده بود:«فکر می کنم قانون هدفمند سازی اجرا نشود،کم ضررتر باشد. شاید هم این حدس درست باشد که این همه بهانه جویی برای اجرا نکردن طرح است».
رونمایی از رفراندوم
بعد از این مناظره های قلمی بود که رئیس جمهور در سفر روز پنجشنبه خود به قم اعلام کرد که «آنچه دربودجه 89 برای هدفمندی یارانه ها آمده، قابل اجرا نیست. ما چند روز آینده راه حل اجرای هدفمندی یارانه ها را اعلام می کنیم.»
این راه حال یک روز بعد در شامگاه جمعه 29 اسفند رونمایی شد. رفراندم درباره هدفمند کردن یارانه ها.
رئیس جمهور در تبیین این پیشنهاد هم گفت:« این راه راه خوبی است چرا که با استدلال و بحث حرفی منطقی و علمی نتوانستیم به دوستان خود بباورانیم که 20 هزار میلیارد تومان قطعا به ضرر مردم است».
اگر صداقت رئیس جمهور درباره ضرورت اجرای لایحه هدفمند کردن یارانه ها در اقتصاد کشور را بپذیریم اما تن ندادن به نظر کارشناسی مجلس چه معنای می تواند داشته باشد؟ خطاب کردن منتقدان نظر دولت به اینکه از علم اقتصاد چیزی نمی دانند و بیان اینکه «این افراد که این حرفها را می زنند مثلا اقتصاددان هستند اما معلوم است که هیچ علم اقتصادی ندارند.اسم خودشان را می گذارند اقتصاددان ! حالا من نمی دانم کجا درس خوانده اند و مدرکشان را از کجا گرفته‌اند.» چه معنایی دارد؟
نظر شما