مایی که امروز برای اولادی بر سر می کوبیم!

داریوش سعیدی - خبرگزاری خبرآنلاین:چه زود از یاد بردیم که تا همین دیروز پای عکس های اینستاگرامش چه می نوشتند. از تمامش دن فوتبالش می گفتند ، از او از یکی مثل نیکبخت و خیلی های دیگر که مسیر را جایی از فوتبال شان اشتباه رفتند. مهرداد البته بیش از همه قربانی سختی تصویب سرباز قهرمان شد. او که لالیگای اسپانیا را مجبور شد از دست بدهد تا به کشورش پشت نکند و سرباز فراری نشود. آمد و جای بازی در خرس در لالیگا ، فوتبالش را در ایران و در دل حاشیه هایش سپری کرد. تصمیمی که زندگی اش را طوری دیگر برایش رقمزد. انتخاب هایی اشتباه در تیم هایش ، برگشتن به تهران و افت فوتبال. او خودش هم بی شک به این انتخاب ها و پاره ای از اشتباهاتش تاکید داشت. اما ما ، همه ما تا همین دیروز او را در سخت ترین شرایطش هم تنها گذاشته بودیم. زمان آسیب دیدگی ، زمان روزهای سخت بی تیمی . روزهایی که تمرین می کرد و هنوز باورش نداشتیم که می خواهد برگردد و 1000 اتفاق دیگر . این همه فعالیت اینستاگرامی اش شاید برای این بود که نشان دهد هست . می خواست باز دیده شود. پسری که روزی یکی از استعدادهای ناب فوتبال ایران بود. یکی از بهترین ها ، تیم ملی بازی می کرد ، بازوبند تیم کروش را به بازو بست و می توانست برود اروپا و خوش بدرخشد. حالا رفته. هیچ کدام از مانمی دانیم چه شده که قلبش گرفته اما همه ما که فراموشش کرده بودیم ، حالا او برای مان عزیز کرده شده. یک یار جانی . درست مثل رضا احدی . فقط داغ مهرداد جوان کمی سنگین تر است. مثل هادی.

حالا همه تا مدتی از مهرداد می گوییم وهمه آنهایی که مثل مهردادند و کم نیستند فراموش شدگانی که سعی کردیم به اعماق ذهن مان بفرستیم شان تا نبینیم که هستند و شاید مشکل دارند ، به فراموشی می سپاریم تا خدای ناکرده ، نوبت شانشود و ما بیاییم و سینه چاک دهیم در سوگ شان.

4141