شائبه عبور از روحانی‌!

انگیزه توزیع شایعه "عبور از رئیس جمهور روحانی" به اندازه‌ای روشن و مفهوم است که رسانه‌های پاسخگو به جای گرفتار شدن در چاله آن، می‌توانند به چنین القائاتی بی‌توجهی کنند و به رسالت خود در رمز گشایی و افشای چرایی رخدادهای روزافزون ادامه دهند. یا با تبیین کرد و کار دولت در همه عرصه‌ها، ضعف و قدرت آن را در اداره امور مورد نقد و بررسی قرار دهند. انجام این دو کار خواهد توانست رسانه‌ها را از غرق شدن در حاشیه‌ها مصون کرده و در این حال آنان را در پرداخت به متن رخدادها هشیار نگه دارد.
"عبور از روحانی" بیش از آنکه یک گزاره در تمایل هواداران دولت باشد، اقدامی القایی است تا به این وسیله دولت یازدهم را نزد عموم فرسوده کند. اینکار همراه با دیگر عملیاتی انجام می‌شود که هواداران دولت را در سطوح مختلف هدف گرفته است. اگرچه هدف‌گیری‌ها علیه هواداران دولت در بخش‌های اقتصادی، سیاسی و فرهنگی، امری واقعی است ولی خروجی آن الزاما به معنای سرخوردگی آنان از دولت نیست و یا حداقل در حال‌حاضر چنین نشانه‌ای وجود ندارد. دلیل این وضع هشیاری و درک واقعی جامعه ایرانی است که خاصه از تجربه تاریخی دو دهه اخیر کسب کرده است. در این تجربه گرانبار شاهد خود‌آگاهی طبقاتی و فرهنگی مردمی هستیم که حتی در تلقی مفاهیم اصلاح طلبی، اصولگرایی، افراط‌گرایی و پوپولیسم نیز بسیار متفاوت از گذشته هستند. در همین رابطه هندسی، نه اصلاح طلبان مانند گذشته‌اند و نه اصولگرایان و بالطبع هواداران آنان. مفهوم اعتدالگرایی نیز زاییده همین تجربه تاریخی است. بنابراین رأی دهندگان به رئیس جمهور روحانی در سال 92 _ اعم از اصلاح طلب و اصولگرا و... _ به درستی می‌دانستند که او نه در قواره اصلاح طلبی ششدانگ می‌گنجد و نه اصولگرایی متزلزل است بلکه او رویکردی را نمایندگی می‌کند که گرانیگاه واقع‌گرایی برای پاسخ به نیازهای جامعه ایرانی با همه مختصات آن است. بنابراین نه اصلاح طلبان از او همان مطالباتی را داشته و دارند که در گذشته و به شکل افراطی از رئیس دولت اصلاحات می‌خواستند و نه اصولگرایان او را قواره تمام عیار اصولگرایی می‌سنجند. نگاه همسو با دولت اعتدال نه به مفهوم چشم پوشی از مطالبات، بلکه تعقیب آن در بستری از واقع‌گرایی است. از این‌رو اگر نقدی بر کارکرد دولت هست با درک همه مختصات مترتب بر جامعه‌ای است که خوب یا بد، مخالفان دولت را در هر اقدامی علیه او گشاده دست کرده است.
شائبه "عبور از روحانی" در شمار عملیات روانی است که به ویژه در توالی ماه‌های نزدیک شدن به شروع رقابت‌های انتخاباتی دوره دوازدهم ریاست جمهوری، علیه رویکرد اعتدالی دنبال می‌شود. اما توزیع کنندگان آن فاقد درک روشن از این سیاست تطبیقی هستند که در سال‌های تصدی دولت اصلاحات رخ داد؛ اینکه هم شرایط و اوضاع با آن دوران بسیار تفاوت کرده و هم عنصر زمان. به عبارت دیگر نه مردم و جریان‌های سیاسی همانی هستند که در دو دهه گذشته بودند و نه زمان در گذشته متوقف مانده است.