محمودرضا بابایی-خبرگزاری خبرآنلاین؛ « مو اصلا توقعی نداشتم...سر زمین بودُم با تراکتور....جنگ هم که تموم شد،برگشتُم سر همو زمین،بی تراکتور! مو حتی دفترچه بیمه هم نگرفتم.حالا برا مو زوره که همچی تهمتی به مو بزنن....خواهر با شمام ، شما سهمتون رو دادین.سهمتون همین نیش‌هایی بود که زدین...دست شما درد نکنه..!» این دیالوگ عباسِ آژانس شیشه ای به روایت ابراهیم حاتمی کیا در واکنش به گروهی است که مدام بر طبل این کوبیدند که گروهی از رزمنده های هشت سال دفاع مقدس از امتیازهای ویژه ای برخوردار بودند. مردانی که بی ادعا رفتند و تاختند بر آنهایی که آمده بودند تا مساحت کشورشان را کم کنند و آنها نگذاشتند حتی یک وجب از خاک ایران در صفحه های تاریخ کسر شود. در کنار این ایثار بزرگ بی تردید یکی از بزرگ ترین درس های رزمندگان هشت سال دفاع مقدس در سرفصلی با عنوان " اخلاق " تعریف می شود که با گذشت حدود سه دهه از پایان تجاوز خصمانه عراق به ایران همچنان بار آن را مردانه به دوش می کشند. مردانی که اگرچه حدود سه دهه از خداحافظی شان با جبهه های جنگ سپری شده اما همچنان از «اخلاق » خداحافظی نکرده اند و وقتی ناجوانمردانه با آنان برخورد می شود، با اعتقادی راسخ به راهی که طی کرده اند بی سر و صدا کنار می کشند. نمونه اخیر این اتفاق را می توان در کناره گیری رضا حسنی خو از وزارت ورزش و جوانان مشاهده کرد. او به رسم هم رزم هایش در هشت سال دفاع مقدس اخلاق را رعایت کرد و وقتی به یقین رسید که توانایی کار کردن با وزارت ورزش و جوانان را ندارد، آرام و بی حاشیه از حراست این وزارتخانه که خیلی ها هیجان ماندن در آن را دارند رفت و استعفا داد. اگرچه بعدتر هم عده ای تقلا کردند بنویسند که این برکناری بوده و نه استعفا اما گویی اخلاق برای مردان آسمانی ایران پایانی ندارد و باز هم در مواجه با این اتفاق حسنی خو آرام گرفت و رفت. این اتفاق را از یک زاویه دید دیگر نیز می توان زیر ذره بین برد. زاویه ای که نام ورزش را به «پهلوانی» و معرف بازی گره زده است اما برخلاف این ذاتی که برای ورزش تعریف شده به گواه صفحات رسانه ها و شبکه های اجتماعی این روز ها «زیرپای» کسی را خالی کردن در دنیای ورزش به قدری فراگیر شده که دیگر ارزش خبری اش را هم حتی تا حد زیادی از دست داده است. اتفاقی که گویا غیر ورزشی ها بیشتر رعایت می کنند چه آنکه حسنی خو که به عنوان غریبه وارد دنیای مدیریت ورزش ایران شده بود اخلاق پهلوانی را پیاده کرد و بی سر و صدا از وزارت ورزش و جوانان رفت.
او حتی حاضر نشد تیتر روزنامه ها و خبرگزاری ها شود و با بیرون کشیدن پرونده های دیگران و پرونده سازی خبر سازی کند. این تفکر را دقیقا زمانی پیاده کرد که به قول دوستی :« به دورانی رسیده ایم که پیشرفت و موفقیت در بی اخلاقی و چاپلوسی است» . حسنی خو نه بی اخلاقی کرد و نه چابلوسی تا از این زاویه هم باز هم می شود نوشت:« مرد اخلاق از عرصه بی اخلاقی رفت »
هر چند او پیش تر هم با نیامدن به باشگاه استقلال این درس «اخلاق» را ارائه کرده بود اما با استعفایش از خودش چهره ای ساخت که ورزشی ها از نبود او در بدنه ورزش زانوی غم بغل کنند و روزگاری نه چندان دیر شاید دلتنگ حضورش شوند. دلتنگ مردی که برای خنداندن و دلخوشی مردم سرزمینش با تمام توان خود ایستاد تا کی روش پرتغالی تیم ملی ایران را ترک نکند؛ چون خواست مردمش بود. او یاد گرفته بود تا برای خواسته مردم سرزمینش ارج بگذارد چه در روزهای جنگ و چه در روزهای مدیریت؛ درست مثل خواست خودش که می خواست بی سر و صدا و آرام و البته اخلاق مدارانه از وزارت ورزش برود.
برادر حاج رضا بدرود
252 43
نظر شما