به گزارش سرویس اندیشه خبرآنلاین از روابط عمومی پژوهشگاه فرهنگ واندیشه اسلامی، حجت‌الاسلام عبدالحسین خسروپناه، با اعلام این خبر،گفت:"علامه ابوالحسن شعرانی شخصیتی جامع‌الاطراف و مسلط به مباحث فلسفی، قرآنی، زبان‌شناختی، کلامی و از همه مهم‌تر هیأت و نجوم بود."
مدیر گروه فلسفه و عضو هیأت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی خاطرنشان کرد: " تاکنون بیش از بیست مقاله علمی، پژوهشی در خصوص آرا و نظرات علامه شعرانی گردآوری شده و بزودی در 800 صفحه از سوی این پژوهشگاه منتشر خواهد شد."
درباره علامه شعرانی
استاد ذوالفنون «آیت الله میرزا ابوالحسن شعرانی» در سال 1320 هجری قمری در تهران به دنیا آمد. پدرش مرحوم شیخ محمد تهرانی از علماء و متقیان تهران محسوب میشد.
مقام علمی
مرحوم میرزا ابوالحسن از همان ابتدای جوانی به تحصیل علوم دینی پرداخت و نزد پدر به فراگیری قرآن مجید و صرف و نحو پرداخت. بعد از مدتی برای ادامه دروس حوزوی راهی شهر مقدس قم شد و نزد اساتید معروف آن زمان به تحصیل نزد آن بزرگان مشغول شد. همچنین از اساتید شهر تهران نیز بیبهره نبود.
در حوزه علمیه قم نزد اساتید بزرگی همچون حکیم میرزا محمود قمی و شیخ آقا بزرگ ساوجی علم فقه را فرا گرفت. و همچنین از محضر حاج شیخ عبدالکریم حائری و حاج شیخ عبدالنبی نوری نیز استفاده برد. از دیگر اساتید مرحوم شعرانی میتوان به بزرگانی همچون: میرزا طاهر تنکابنی، حکیم هیدجی، مسیح طالقانی، ادیب لواسانی، شیخ محمد رضا قمشهای و میرزا علی اکبر یزدی اشاره کرد.
ناگفته نماند استاد شعرانی در کنار تحصیل علم فقه و اصول ، ریاضی، نجوم و اسطرلاب را نیز نزد مرحوم میرزا حبیباللّه ذوالفنون فراگرفت. جالب توجه اینکه علامه شعرانی علاوه بر کسب علم با چندین زبان به غیر از فارسی و عربی نیز آشنا بود، مثل فرانسه، ترکی، انگلیسی و عبری (زبان مخصوص یهودیان).
تدریس و شاگردان
علامه شعرانی هم در علوم نقلی و هم در علوم عقلی، به تربیت شاگردان برجستهای پرداخت و در طول عمر شریفش هم در حوزه مشغول تدریس بود و هم در دانشگاه.
ایشان کتب بسیاری را به شاگردان زیاد و با ذکاوتی تعلیم کرده است ؛ در فقه و اصول کتاب هایی چون رسائل و مکاسب شیخ انصاری، کفایه مرحوم آخوند و برخی ابواب جواهر الکلام. در علوم نقلی کتابهای شرح اشارات خواجه نصیر، اسفار ملاصدرا و شفاء و نفس، نبات و حیوان ابن سینا. در علم تفسیر کتاب مجمع البیان مرحوم طبرسی. در علم حدیث درایه و رجال، در طب شرح الباب.
همچنین جناب علامه در تهران، به درخواست مرحوم مدرس، در مدرسه سپهسالار سال ها به تدریس ریاضیات مشغول بود.
برخی از شاگردان این استاد مسلم عبارتند از : حضرات آیات: «میرزا هاشم آملی»، «عبد الله جوادی آملی»، «حسنزاده آملی»، «محمدحسن احمدی فقیه یزدی»، «علیاکبر غفاری»، «میر جلال محدث ارموی»، «سید محمدباقر حجتی»، «محمد خوانساری»، «احمد سیاح»، «سید حسن سادات ناصری»، «سید عباس شجاعی»، «سید رضی شیرازی»، «قوامی واعظ»، «مهدی محقق»، «کمال مرتضوی» و بسیاری از علماء و دانشمندان دیگر.
آثار و تألیفات
مرحوم علامه شعرانی در علوم گوناگونی ید طولایی داشت و بر همین اساس ایشان تالیفات گوناگونی در این رشتهها از خود به جای گذاشته است که در حدود چهل اثر میتوان نام برد.
در علوم قرآنی: حاشیه بر تفسیر مجمع البیان، تصحیح کامل تفسیر صافی، تعلیقات بر تفسیر کبیر، تفسیر منهج الصادقین، مقدمه بر حواشی کامل تفسیر ابوالفتوح رازی، نثر طوبی و دائرة المعارف اصطلاحات قرآنی.
در حدیث و درایه: حواشی و تحقیق کتاب وافی مرحوم فیض کاشانی، تعلیقات بر شرح اصول کافی ملاصالح، تعلیقات بر وسائل الشیعه، تحقیق و تصحیح جامعة الرواة، رسالهای در باب علم درایه.
در علوم عرفانی: حاشیه بر ارشاد القلوب دیلمی، ترجمه و شرح دعای عرفه، شرح و ترجمه مفصل صحیفه سجادیه.
در فقه و اصول: المدخل اولی عذب المنهل در اصول، شرح کفایه مرحوم آخوند، حاشیه کبیره بر قواعد الاصول.
در احکام : رسالهای در شرح شکوک الصلاة، رساله مختصر فقهی، مناسک حج، شرح تبصره علامه حلی.
در فلسفه و کلام : شرح تجرید الکلام، مجموعه اصطلاحات فلسفی، حاشیه بر فصل الخطاب محدث نوری، کتاب راه سعادت در اثبات نبوت، مقدمه و حواشی بر اسرار الحکم سبزواری.
در تاریخ اسلام : ترجمه کتاب الامام علی(ع) صوت العدالة الانسانیه، ، ترجمه کتاب نفس المهموم مرحوم شیخ عباس قمی، تعلیقات بر کتاب محمد(ص) پیامبر و سیاستمدار.
وفات
مرحوم علامه میرزا ابو الحسن شعرانی در اواخر عمر به بیماری قلبی مبتلا شد و در هفتم شوال سال 1393 هجری قمری مقارن با دوازدهم آبان سال 1352 شمسی از دنیا رفت. سپس بدن مطهرش به تهران منتقل شد و بعد از تشییع باشکوهی در مقبره خانوادگیاشان در حرم حضرت عبدالعظیم حسنی و به خاک سپرده شد.
نظر شما