به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، موضوع سینمای دفاع مقدس در برنامه جمعه شب بیست و ششم شهریور ماه «هفت» با حضور احمدرضا درویش و حبیب احمدزاده مورد توجه قرار گرفت. همچنین اشاره‌ای که بهروز افخمی مجری برنامه در ابتدا به احتمال معرفی «فروشنده» ساخته اصغر فرهادی به اسکار داشت، موجب شد احمدزاده توضیحاتی در این زمینه مطرح کند.
پاسخ احمدزاده به افخمی
افخمی در ابتدای برنامه با موضع‌گیری کاملا منفی نسبت به فیلم سینمایی «فروشنده» آن را فیلمی بد از نگاه منتقدان دانست که نباید به عنوان نماینده ایران در اسکار معرفی شود. او به سایت متاکرتیک و رتبه «فروشنده» در این سایت اشاره کرد که همین سند موجب شد، با پاسخ قاطع احمدزاده روبرو شود.
احمدزاده نویسنده مطرح آثار دفاع مقدس با حضور در برنامه هفت با اشاره به اظهارات افخمی تاکید کرد در دوره‌ای در جمع گروه انتخاب نماینده ایران در اسکار حضور داشته و یادآور شد: «من در دوره‌ای جزو کمیته انتخاب فیلم برای ارسال به اسکار بودم. اولا این سایتی که شما گفتید الزما نظر داوران اسکار نیست و صرفا نظر برخی منتقدان سینمایی است. نکته بعد اینکه برای انتخاب یک فیلم قیاس این فیلم با فیلم های قبلی این فیلمساز درست و مهم نیست. ممکن است از فیلم‌های قبل ضعیف‌تر باشد اما میان فیلم‌های موجود بهترین باشد.»
او نکته سوم را چنین مطرح کرد: «پرسش اینجاست که چرا هر دو گروه مخالف و موافق اسکار برایشان این رویداد سینمایی اهمیت دارد؟ اگر اسکار صهیونیسیتی ست به ما چه ربطی دارد، هر فیلمی دوست دارند بفرستند.»
درویش و سینمای جنگ
درویش نخستین مهمان برنامه «هفت» بود. او با حضور در این برنامه ابتدا از روند ورود خود به دنیای فیلمسازی گفت و سپس به خاطراتی اشاره کرد که از زمان محاصره و سپس فتح خرمشهر داشت. درویش تاکید کرد پیش از شروع جنگ در زمینه هنر تحصیل کرده بود و در روزهای جنگ به عنوان فیلمبردار در جبهه حضور پیدا کرده بود. نخستین فیلم سینمایی درویش به نام «آخرین پرواز» در سال 1368 به نمایش عمومی درآمد.
او سخنان خود را با اشاره به اهمیت فیلم‌هایی که با موضوع دفاع مقدس ساخته می‌شوند ادامه داد و گفت: «هر فیلم جنگی خوبی در جهان ساخته شود حتماً استقبال می‌شود. اینکه در سینمای ما چرا ادامه نیافت و دنبال نشد باید از زوایای مختلف پیگیری شود. یکی از دلایلش این است که ساخت فیلم جنگی باید در میدان و صحنه جنگ ساحته شود که این نیاز به اراده‌ای دارد و این اراده باید در درون این سینما باشد.»
درویش با تاکید براینکه فیلم‌های سینمایی خود را با هزینه بخش خصوصی ساخته است، به اهمیت دسترسی مخاطبان به فیلم‌ها و لزوم وجود سالن‌های سینما در شهرستا‌ن‌ها اشاره کرد و گفت: «وقتی سینمای ایران از نظر شخصی من ملی نیست و طبق آمار رسمی ۴۰ میلیون تماشاگر از دسترسی به سینما محروم هستند، دیگر ملی نیست. این یعنی بنیه سینما نحیف است و با این بدنه نحیف نمی‌توان وارد سینمای پرهزینه‌ای مثل سینمای جنگی، کودک، انیمیشن و... شد.»
این کارگردان ساخت دو فیلم «رستاخیز» و فیلمی درباره فتح خرمشهر را آرزوی خود عنوان کرد و گفت: «من بعد از ساخت فیلم سینمایی «دوئل» دو آرزو داشتم: ساخت «رستاخیز» و تولید فیلمی درباره فتح خرمشهر. ولی الان فکر می‌کنم غیرممکن است برای فتح خرمشهر یک فیلم بزرگ بیگ پروداکشن و با عظمت برای آن اتفاق بزرگ تولید کرد. کلا ساحت سینما آنقدر کوچک و فقیر شده که در چنین سینمایی به لحاظ نیروی انسانی و سرمایه نمی‌توان تولید کرد.»
این کارگردان با انتقاد از وضعیتی که برای «رستاخیز» در اکران به وجود آمد، گفت: « فیلم «رستاخیز» شانس و اقبال بزرگ زندگی من بوده است. باید دو مسئله را درباره آن تفکیک کرد: اولاً همین که ساخته شده، اتفاق خوبی بوده است. این فیلم تجربه بزرگی برای مدیریت منابع مالی و انسانی برای سینما بوده است. برای خود من دانشگاه بزرگی بوده است. مسائلی هم که برای بعد از ساخت فیلم و در حین نمایش آن پیش آمده، فرامتنی است که به دلیل همین نحیف و کوچک بودن سینمای ایران رخ می‌دهد و اگر مسئولین تمام آرمان سینما را در جشنواره‌اش نمی‌دیدند، این اتفاق برایش پیش نمی‌آمد. ماجرای بعد از پایین کشیده شدن «رستاخیز» از پرده سینما ماجرای فرامتنی است و بسیاری از مسائل آن ربطی به اصل ماجرا ندارد. رستاخیز طی ۱۰ سال پروانه ساخت گرفته است و نهایتاً با پروانه نمایش اکران شد. آنهم درباره موضوعی به مهمی عاشورا.»
او با اشاره به اینکه اهمیت وضعیت ایجاد شده برای «رستاخیز» شان قوانین سازمان سینمایی را زیر سئوال برده، گفت: «آقایان به ما گفتند به دلیل جشن هسته‌ای سکوت کنید چون مقطع اکران این فیلم با توافق هسته‌ای همزمان شد. جنش هسته‌ای پیش رو بود و آقایان گفتند ما نمی‌خواستیم حواشی‌ای که برای این فیلم پیش آمده این جشن را تحت‌الشعاع قرار دهد اما بالاخره رأی دادگاه صادر شد و دولت را مقصر اعلام کرد. در بحث مالی ارشاد زیر بار نمی‌رفت اما با وجود رأی دادگاه مجبور شد دولت بپذیرد و آقای ایوبی هم با تدبیر و درایت خودشان بالاخره به قوانین تمکین کردند. اما در باب اکران و نمایش فیلم به تهیه‌کننده فیلم مرتبط است و من آرزو دارم بالاخره این فیلم یک روز دیده شود. اما قراردادهای اکران بین‌المللی فیلم ضربه سنگینی خورده است و احیای آن سخت است. من امیدوارم این فیلم اکران شود و به قول آقای ایوبی محرم عاشورایی‌تری داشته باشیم. دولت تدبیر و امید با این همه قول و تعهد در حوزه فرهنگ اینگونه با فیلم برخورد کرد. بالاخره سرنوشت سینمای ایران را که نباید در حوزه شان قوانین و هویتی با رفتار غلط خود زیر سوال برد؛ زیر سوال برد. در دولت تدبیر و امید رستاخیز از پرده سینماها پائین کشیده شد و من امیدوارم در انتهای دولت تدبیر و امید هم رستاخیز به پرده بازگردد و مرهمی باشد بر این زخم بسیار.»
5858
نظر شما