یک بار گفتیم و باز هم می گیم: هر چیز آنور آبی ، از آب که بگذرد ؛ می شود، کاغذ پاره خالی. اگر هم ممه را لولو ببرد عمرا بگذاریم توطئه دشمنان از زیر دست مان در برود.
توطئه هم شاخ و دم ندارد مثلا درست در زمان نمایشگاه مطبوعات، نمی دانم از کجا، چنان آماری از آزادی مطبوعات برایمان درآوردند که آن سرش ناپیدا ... اما نه آمارشان آمار است نه وضع مطبوعات ما درام است؟
تازه اگر هم وضعمان درام باشد و آمارشان هم آمار، خیلی هم مهم نیست حالا مگه این چیزها رو کی گفته؟ سازمان گزارشگران بی مرز... خب؛ گفته که گفته، پیشنهاد ما اینه که آب را بریزد آنجایی که می سوزد.
اگر هم خیلی هنر دارد برود برای گزارشگران خودش یک «مرز» دست و پا کند. فکر کردند اینجوری، نمایشگاه ما می‌رود روی هوا!؟ اصولا آنها منتظرند ببینند ما چه می کنیم تا یه چیزی از توش و یا برایش دربیاورند.
اتفاقا آزادی در مطبوعات ما، دزش بیش از حد مجاز هم هست. یکیش همین نشریه وزین «ی. ث . ات» که همیشه خیلی شیک و مجلسی می آید و هر چه دلش خواست بار این و آن می کند و هر چه دوست داشت به این و آن می بندد (از 18+ گرفته تا منفی ترین چیزها !!) اما باز راست راست راه می رود و ککش هم نمی گزد. .... حتی بعد از توقیف هم چاپش آزاد است!
بعبارتی، اگر فرنگی ها فقط آزادی قبل از توقیف دارند ما آزادی بعد از توقیف هم داریم. ما حتی آن قاضی که با مطبوعات کمی لج بود بعد از توقیف آزاد کردیم چه رسد به آنهایی که مثل بچه آدمند.
خلاصه ما مثل پلیس فتا حواسمان به همه چیز هست تا هر توطئه ای را در نمایشگاه مطبوعات در نطفه با خاک یکسان کنیم. ما معتقدیم، اگر در خانه ما سوسکی هست از خانه همسایه است. پس بیشتر مراقب خانه همسایه هستیم...
نظر شما