احسان خراسانی؛ زلاتان ابراهیموویچ فقط در بوندسلیگا به عنوان یکی از معتبر ترین لیگ‌های جهان بازی نکرده است. امروز چیزی نزدیک به ۷ قرن از مرگ مارکوپولو می‌گذرد. تاجر و جهانگردی ونیزی که در اواخر سال ۱۲۷۰ میلادی سفرهای طولانی خودش را آغاز کرد. ۶۹۳ سال گذشته و فوتبال دوباره در نقش یک نمایش تراژیک گونه جدیدی از مارکوپولو را در خودش می‌بیند. گونه‌ای که ۳۵ سالگی خود را می‌گذراند و تازگی‌ها خودش را به ایندیاجونز تشبیه کرده است. شخصیت اصلی فیلمی به همین نام و اثری از استیون اسپیلبرگ. اگر فقط چند دقیقه از این فیلم را تماشا کرده باشید، به حلقه مشترک بین شخصیت زلاتان و مارکوپولو و البته ایندیانا جونزی که خودش را به آن تشبیه کرده می‌رسید. ماجرای یک انسان بی‌پروا که به دنبال رسیدن به دست نیافتنی‌ترین گنج‌هاست. مارکوپولوی داستان ما زیاد برای رسیدن به دور ترین گنچ‌ها جنگیده. به نظر خودش همیشه بهترین بوده، اما از نظر کارشناسانی که زیاد غرورش را دوست ندارند، او یک بازنده به تمام معنا در کسب جام‌های معتبر است. ولی خوب می‌دانید جالب‌ترین سکانس فیلمی که باید در آینده‌ای نه چندان دور به اسم خود زلاتان ساخته شود، همین است که او همیشه بی توجه به این انتقادات به ماجراجویی خودش ادامه داده. او بدون شک یاغی‌ترین موفق حال حاضر فوتبال دنیاست. پر دوام ترین و سازگارترین مهاجم تاریخ دنیای فوتبال. می‌پرسید چرا؟ چون رکوردهای فوق‌العاده و آمار بی‌نظیرش این را نشان می‌دهد. ۵۰ گلی که فصل پیش برای پی‌اس‌جی زد دلیل قانع‌کننده‌ای نیست؟ پس به این نگاه کنید که زلاتان در ۱۶ بازی ابتدایی‌اش برای منچستر در این فصل، ۱۱ گل زد. فقط یک گل کمتر از فن نیستلروی برای کسی که تازه یک ماه بود وارد پر ماجراترین جزیره دنیا شده بود. این روند صعودی فوق‌العاده ديشب بیشتر از هر وقت دیگری آشکار بود. ایبرا ابتدا روی خط دروازه یک موقعیت گل را دفع کرد و چند ثانیه بعد با ضدحمله‌ای که خودش ترتیب داده بود در محوطه جریمه ساوتهمپتون حاضر شد و تیر آخر را محکم تر از تیر اول به تیم کلود پوئل زد. آمادگی بی مثال او در تست‌های پزشکی ابتدای فصل باشگاه باعث شد که هیچ کدام شما ذهن‌تان به سمت روزهای سپری شده از عمر زلاتان نرود. همانطور که خودش وقتی استارت می‌زد تا به دروازه فورستر برسد اصلا به ۳۵ سالگی فکر نمی‌کرد. حقیقت دست نیافتنی بودن زلاتان خیلی ملموس تر از ۳۵ سالگی اوست. ایبرا حالا مثل مارکوپولو مدام حول بهترین تیم‌های اروپایی می‌گردد و شعاع دایره الهام بخشی خودش را بیشتر می‌کند. یک مارکوپولو؛ نه این بار الهام بخش برای کسی مثل کریستف کلمب، بلکه برای همه آنهایی که با جلو رفتن عقربه ساعت توسط رویاهای مرده‌شان به عقب کشیده می‌شوند. زلاتان دارد یاد می‌دهد زمان برایش معنی ندارد. باور نمی‌کنید؟ به دقیقه‌ای از بازی یونایتد و ساوتهمپتون نگاه کنید که مورینیو داشت کاپیتان رونی را برای وقت‌های اضافه به زمین می‌فرستاد. درست همان لحظه که مورینیو فراموش کرده بود یک زلاتان در ترکیب دارد، ایبرا دوباره یادآوری کرد هر انسانی یک شخصیت بی پروای درونی دارد که سد زمان در برابرش شوخی مسخره‌ای بیش نیست.
43257
نظر شما