ادامه مطالعه بر روی آثار هشت هزار ساله در یکی از غارهای تاریخی مصر، اطلاعات ارزشمندی را از شیوه زندگی انسانهای ما قبل تاریخ آشکار ساخته است.
بر روی دیواره های این غار که در سال دوهزار و دو و در ناحیه دور دست صحرایی، در جنوب غرب مصر( نزدیک مرزهای لیبی و سودان) کشف شده است،پنج هزار نقاشی مختلف از انسان ها و حیوانات عجیب و بدون سر دیده می شود که دیرینه شناسان را واداشت تا در تحقیقاتی چند مرحله ای و جامع، به غنا و قدمت بیشتر تمدن مصر باستان پی ببرند.
نقاشی های موجود در این غار یا به صورت رنگ آمیزی شده بر بدنه دیوار دیده می شود و یا به صورت حکاکی بر روی صخره های سنگی به نمایش گذاشته شده است.
رادولف کوپر، دیرینه شناس مرکز مطالعات هاینریک بارث آلمان، درباره این آثار شگفت انگیز می گوید، نقش های غار وحوش (این غار به غار وحوش شهرت یافته است) ممکن است، آثار اولین صیادانی باشد که در حوزه نیل اقامت گزیدند، آن زمان سواحل نیل پر از باتلاق هایی بود که زندگی را دشوار می ساخت.
کوپر ادامه می دهد، براساس مطالعات ما نقاشی های غار وحوش به احتمال فراوان متعلق به دوران قبل از اهلی شدن حیوانات است در نتیجه حد اقل قدمت آنها به یقین، شش هزار سال قبل از میلاد است.
آنچه از نقش ها و معماری های این غار، سبب شگفتی تیم تحقیقاتی شده است، هنر منبت کاری موجود در آن است که در سطحی به عرض هجده متر و ارتفاع شش متر دیده می شود، برای درک بهتر این هنر، اکتبر گذشته تیم تحقیقاتی کوپر با استفاده از اشعه لیزر، از این آثار شگفت انگیزعکس های سه بعدی و با وضوح بسیار بالا گرفتند تا در مطالعات خود از این عکس ها بهره بگیرند.
کارین کیندرمن، عضو تیم دیرینه شناسان آلمانی که چند هفته قبل و در مرحله سوم مطالعه آثار غار وحوش شرکت داشت، می گوید، دیرینه شناسان موفق شدند، نقاشی های متعدد دیگری را از عمق هشتاد سانتیمتری شن های موجود در این غار شناسایی کنند.
وی این غار را از شگفت انگیز ترین غارهای شمال آفریقا و مصر می داند و می گوید، در واقع این کشف چون قطعه ای از پازل است که باید جای آن در تاریخ مصر باستان مشخص گردد.
به گزارش خبرگزاری رویترز، براساس مطالعات تیم کوپر برروی آثار غار وحوش، هشت هزار و پانصد سال قبل از میلاد مناطق صحرایی مصر باران های موسمی داشت در نتیجه این مناطق سبب جذب صیادان و شکارچیان می شد اما در پنج هزار و سیصد سال قبل از میلاد این مناطق، خشکسالی را شاهد بود، به همین دلیل ساکنان این مناطق مهاجرت به مکان های بلندتر را آغاز کردند تا اینکه در سه هزار و پانصد سال قبل از میلاد، زیستگاههای انسانی در مناطقی مثل محیط اطراف غار وحوش کاملا محو شد.
زیستگاه انسانی در مناطق صحرایی سه تا چهار هزار سال ادامه داشت اما پس از آن انسانها مجبور به ترک این مناطق و کوچ به مناطق شرقی و ورود به اراضی وادی النیل( سواحل نیل) شدند، مهاجرتی که سبب خلق تمدن مصر شد ضمن اینکه بخشی از صحرانشینان نیز به مناطق جنوبی قاره آفریقا مهاجرت کردند. اقامت در سواحل نیل، سبب شکل گیری اقامت با ثبات در این مناطق شد و به مرور زمان چنین مناطقی پیشرفت هایی را شاهد بودند و حاصل این پیشرفت ها، بروز تمدن های فرعونی بود، تمدنی که هزاران سال این مناطق را تحت سلطه خود گرفت.
نظر شما