خسته نباشید به زحمتکشان پشت صحنه

ادب حکم می‌کند بدون گلایه کردن، بدون طعنه زدن و یادآور شدن این حقیقت که بعضی‌ها ۳۶۴ روز از سال به ما فحش می‌دهند و یک روز را می‌گذارند برای تبریک(!) و بدون هیچ ردی از ابهام و گلایه، از تمام آن‌ها که با تبریک و گل و شیرینی و پیام و تماس یادمان کردند، تشکر کنیم.
این از حکم ادب... اما انصاف حکم دیگری دارد؛ انصاف حکم می‌کند به مناسبت روز خبرنگار، از دوستانی بگوییم که در رسانه‌های نوشتاری پابه‌پای خبرنگاران و عکاسان زحمت می‌کشند اما دیده نمی‌شوند و اگر ما جماعت نویسنده، لااقل یک روز در سال را داریم که عده‌ای یادمان باشند، این دوستان سالی دوازده‌ ماه کسی به یادشان نیست!
دوستانی که در واحدهای فنی روزنامه‌ها مشغول به خدمت هستند و نه اسمی از آن‌ها پای مطالب می‌آید و نه عکسی از آن‌ها دیده می‌شود. دوستان خوب‌مان در تایپ، تصحیح، نمونه‌خوانی، صفحه‌آرایی، ادیت و آرشیو عکس، لجستیک، پشتیبانی، خدمات، نگهبانی، حمل‌ونقل، واحدهای اداری، مالی، انفورماتیک، روابط عمومی، نظارت چاپ، توزیع و... و... و... که چه در خبرورزشی و چه در تمام روزنامه‌های کشور حضوری فعال دارند و پابه‌پای خبرنگاران، عکاسان، نویسندگان و سردبیران و مدیران مسئول می‌دوند و زحمت می‌کشند ولی نه تنها خبرنگار به حساب نمی‌آیند که هنوز خودشان هم نمی‌دانند بالاخره کارگر هستند یا کارمند!
این دوستان مثل همان عوامل پشت صحنه فیلم‌هایی هستند که ما فقط روی پرده، ستاره‌هایش را می‌بینیم. ترجیح می‌دهم اگر تبریکی هست و خسته نباشیدی، این تبریک و خسته نباشید را از طرف تحریریه روزنامه خبرورزشی به مردان پشت صحنه روزنامه‌ها بگویم. واقعاً خسته نباشید...

^{* این یادداشت در ستون حرف آخر چهارشننبه ۱۸ مرداد روزنامه خبرورزشی چاپ شده است.}