راگسواری مادر چهل ساله‌ای ست صاحب سه فرزند. تا این حد از ماجرا هیچ چیز عجیب و دردناک نیست.اما وطن راگسواری سریلانکا ست. کشوری درگیر جنگ داخلی. البته اگر جنگ بتواند بار معنایی آنچه را که سالهاست بر سر امثال راگسواری آمده‌است، ادا کند. راگسواری یک سال است که از خمپاره ، گلوله و آتش فرار می‌کند. اما هفته گذشته درست زمانی که راگسواری و صدها شهروند غیرنظامی دیگر خواستند به سنت این سالها فرار کنند، چشم باز کردند و دیدند جایی برای فرار ندارند.در یک طرف ببرهای تامیل ایستاده بودند و در سوی دیگر سربازان ارتش که دیگر کاسه صبرشان لبریز شده و به دنبال یکسره کردن کار با شورشیان بودند. دولت می‌خواهد زمین‌هایی را پس بگیرد که از نخستین ماه سال جاری در اختیار شبه‌نظامیان تامیل است. محل زندگی آبا و اجدادی راگسواری روستایی بود دورتر از منطقه ای که ببرهای تامیل تبدیل به اقامتگاه خود کرده‌اند . اما با وخیم‌تر شدن اوضاع راگسواری هم گمان می‌کرد با حضور در مکان‌های مرکزی تر می‌تواند جان خود و خانواده‌اش را نجات دهتد. راگسواری 150 کیلومتر را در سیزده ماه طی کرد . تمام آن را در فرار.در نهایت اما هفته گذشته موفق به رد شدن از خط قرمز شد. در میان بارانی از گلوله و بوی خون او توانست خود را به سربازان ارتش برساند.
راگسواری یکی از 110 هزار شهروند غیرنظامی است که توانسته‌اند از منطقه جنگی در قلب کشور خود بگریزند. بیستم ماه آوریل بود که دولت سریلانکا تحت فشارهای بین‌المللی در نهایت اراده کرد تا برای همیشه به بیست و پنج سال سازگاری با ببرهای تامیل پایان دهد. شورشیان جدایی طلبی که به دنبال استقلال هستند و در این مسیر از هیچ خونریزی پرهیز نکرده‌اند.
در ماه فوریه بود که دولت منطقه امنی را انتخاب کرده و هر گونه آتش پراکنی در آن را ممنوع اعلام کرد. بر اساس تصمیم دولت از شهروندان غیرنظامی خواسته شد تا همگی به این مکان نقل مکان کنند.در این میانه اما آخرین بازماندگان ببرهای تامیل هم وارد این منطقه شدند. دولت هم ببرهای تامیل را به تیراندازی به سمت سربازهای ارتش از داخل منطقه امن متهم کرد. کار تا بدان جا بالا کشید که حتی مددکاران بین‌المللی هم در این منطقه وادار به جنگ شدند.یکی از نمایندگان سازمان ملل در این خصوص می‌گوید: دولت این محدوده جغرافیایی را منطقه امن خواند و این در حالیست که در این منطقه از تنها چیزی که خبری نیست امنیت است. ارتش همچنان پیش می‌آید و این در حالیست که مردم هر روز با خطر محض مرگ روبه‌رو هستند.
دولت سریلانکا ادعا می‌کند که هنوز 15 هزار شهروند غیرنظامی باید در منطقه جنگی گیر افتاده باشند. سازمان ملل اما این آمار را قریب به 50 هزار نفر می‌داند. نهادهای امداد بین‌المللی فعال در منطقه جنگی به صراحت از کمبود مواد غذایی و دارو سخن می‌گویند. راگسواری که حالا یکی از نجات یافتگان است از شرایط بد در آن سوی این خط قرمز سخن می‌گوید: اگر خانواده‌ای چهار نفره باشید تنها به اندازه دو نفر غذا دریافت خواهید کرد.
خیلی از شهروندان غیرنظامی با تلاش برای رد شدن از این خطوط جان خود را به خطر می‌اندازند. از راگسواری می‌پرسیم : می دانی که تلاش برای این گذشتن یعنی پذیرفتن خطر تا حد مرگ. پس دلیلش چیست؟ راگسواری به راحتی می‌گوید: مردم در این منطقه گیر افتاده‌اند. ببرهای تامیل همیشه مطمئن بودند که زمانی که در آستانه نابودی قرار بگیرند ادم‌های بسیاری را هم با خود به کشتن خواهند داد. در نهایت به جایی رسیدیم که دیگر جایی برای رفتن نداشتیم. زمانی که صدای سربازها را شنیدیم که با بلندگو از ما می‌خواستند خود را به این طرف خط برسانیم تصمیم گرفتم که فرار کنم. در آن منطقه ماندن هم تفاوتی با مرگ نداشت.
گزارش‌های سازمان ملل حاکی از کشته شدن بیش از 6400 نفر در این منطقه ظرف سه ماه گذشته است.آمار زخمی‌ها هم سیزده هزار نفر اعلام شده‌است. یونیسف و کمیته‌های مربوط به پناهندگان سازمان ملل از طریق پرواز های در ارتفاع کم مواد غذایی را به محصورشدگان در این منطقه می‌رسانند. ایالات متحده و فرانسه هم بیمارستانهای سیار را راهی سریلانکا کرده‌اند. اتحادیه اروپا هم مبلغ 22 میلیون دلار برای کمک به دولت سریلانکا بخشیده‌است.
اعلام آتش بس یکجانبه ببرهای تامیل
درست در شرایطی که دولت سریلانکا کمر همت به نابودی کامل ببرهای تامیل بسته است ، شبه‌نظامیان تامیل اعلام آتش‌بس یکجانبه کردند. همزمان با اعلام این خبر نهادهای بین‌المللی دولت سریلانکا را برای صدور مجوز ارسال کمک به داخل منطقه جنگی تحت فشار شدید قرار دادند.
وزیر دفاع سریلانکا اما با رد این درخواستها اعلام کرد که سربازان تا کنون به عمق منطقه جنگی پیشروی کرده‌اند و ببرهای تامیل در حال فرار از مقرهای خود هستند. همزمان اما شورشیان تامیل بیانیه‌ای را به دفتر آسوشییتدپرس مخابره کردند مبنی بر اعلام آتش‌بس یکجانبه. در این بیاینه از جامعه بین‌المللی درخواست شده است تا دولت مرکزی سریلانکا را برای پذیرفتن این ٱتش بس متقاعد کند. سازمان ملل به دنبال جلب نظر مساعد دو طرف برای به تصویب رسیدن توافقنامه‌ای است که بر اساس آن شهروندان غیرنظامی از منطقه جنگی خارج و به مکان‌های امن منتقل شوند.
منبع : تایم / ترجمه : سارا معصومی
نظر شما