اما در آنجا، هم خودشان و هم تماشاگران‌شان به خوبی می‌دانند که همه‌‌اش یک «نمایش» و صحنه‌سازی پُرسروصدا و مصنوعی است و مبارزهٔ واقعی در دنیای واقعی مقتضیات دیگری دارد.
سخنان رئیس‌جمهور آمریکا -و کلاً فرهنگ سیاسی آمریکا- نیز به همین روال است. سیاست‌هایشان را با صحنه‌سازی‌ها و نمایش‌های پُرسروصدا و جنجالی اعلام می‌کنند اما نقشه‌های‌شان با واقعیت‌های عرصهٔ بین‌المللی هیچ سازگاری ندارد. به شرط این‌که وارد «بازی»شان نشویم.
کُشتی‌کچ‌گیران آمریکایی همراه با پخش بلند موسیقی حماسی و رقص نور و آتش‌بازی و صدای آژیر خطر و طبل جنگ وارد سالن مبارزه می‌شوند، فریاد می‌کشند، لباس‌شان را پاره می‌کنند، فیگور می‌گیرند، چهره‌شان را عبوس می‌کنند، عضلات‌شان را منقبض می‌کنند، بر سینه و شانه‌های‌شان مُشت می‌کویند، رجز می‌خوانند، تهدید می‌کنند، تماشاگران را به جیغ و فریاد و غوغا تهییج می‌کنند... و وارد رینگ می‌شوند.
کد خبر 716816
نظر شما