تردید در شعار «عبور از روحانی»

نگاه واقع‌گرایانه به مصلحت عمومی با درک ارزیابی امکانات، پایان بخشی به انحصار منافع باندی در خدمت به منافع عمومی، جلوگیری از چیرگی دوباره برخی طیف‌های اخلالگر، ارزیابی کارکرد دولت‌یازدهم در دو سطح اقتصادی و سیاسی‌، تأکید‌ بر استمرار دگرگونی‌های لازم در‌امر نوسازی، خنثی‌سازی اقدام عوامل‌خارجی به‌عنوان متغیرهای بیرونی که در فرآیند نوسازی کشور مانع‌تراشی می‌کنند، ملاحظات امنیت داخلی، اعتماد به تدبیر و مدیریت ‌دولت‌اعتدال و... بخشی از دلایل عقلانی مردم برای رأی دوباره به «حسن روحانی» بود.

از این رأی، قریب هفت ماه می‌گذرد و دولت دوازدهم به تازگی صدروزگی خود را پشت سر گذاشته است. بنابراین بیان مباحثی چون «عبور از روحانی» شک‌برانگیز است:

نخست؛ به این دلیل روشن که مردم نه از سر شور و فریبکاری شعارهای پوپولیستی، بلکه با درک واقعی از نیازهای زمان به انتخاب آگاهانه با همه جنبه‌های مترتب بر آن، پای صندوق‌های رأی حاضر شدند. فراموش نکنیم مردم نه در انتخابات اخیر، بلکه در انتخابات دوره یازدهم ریاست جمهوری در سال ۱۳۹۲ نیز به چهره رأی ندادند، بلکه به رویکرد و برنامه‌هایی آری گفتند که آن را مطابق با مصلحت عمومی کشور تشخیص دادند. درک این مصلحت‌ها نزد مردم تغییر نکرده است. آنان هم‌چنان برمطالبات واقع‌گرایانه خود تأکید دارند.

دوم؛ شعار «عبور از روحانی» از آن‌رو شک برانگیز است که هنوز دولت دوازدهم سال نخست خود را سپری نکرده و اعتماد عمومی به دولت منتخب، نمی‌تواند به سرعتی که مشتاقان تبلیغ این شعار ادعا می‌کنند، سلب شده باشد. در القایی بودن این تبلیغ تردید نباید کرد.

سوم؛ مخالفان آراء اکثریت مردم از روز نخست اعلام نتایج انتخابات یک هدف را در دستور کار داشته‌اند، این که با پشیمان کردن مردم از انتخاب خود، از آنان بابت «نه» شنیدن در این انتخابات انتقام بگیرند. مروری بر همه آن‌چه مخالفان دولت در پی اردیبهشت امسال کرده‌اند، مصداقی براین ادعاست. آنان کوشیدند دولت را در همه عرصه‌های اقتصادی، سیاسی و اجتماعی دچار ناکارامدی کنند. آنان تلاش کردن با مغشوش کردن صحنه، با پنهان کردن رد پای خود در بروز مشکلات و تشدید آن‌ها، کارامدی دولت را در مدیریت اوضاع دچار چالش کنند. مخالفان اکنون با تشویق و تبلیغ عامدانه شعار «عبور از روحانی» و به دام انداختن برخی طیف‌های احساساتی در این شعار، چنین می‌نمایند که مردم در انتخابات کم‌بدیل اردیبهشت ۹۶ دچار اشتباه شده و به این ترتیب از آنان انتقام کشی کنند.

مشکل، سکوت دولت در بیان واقعی دلایل اوضاع جاری است. محافظه‌کاری در بیان چرایی این وضع نیز مربوط به مصلحت‌اندیشی دولت و شخص رئیس‌جمهوری می‌تواند باشد، اما پیش‌بینی این‌که اگر دولت به اجبار در بیان چرایی‌ها پرده‌دری کند و یا حتی اگر به‌زعم مخالفان، این ظرفیت نیز خنثی شود، برای هیچ طرفی در کشور و نظام سیاسی سودمند نخواهد بود.

در شعار جعلی «عبور از روحانی» باید شک کرد و فریب نخورد.