پیرِ جلوه‌های ویژه سینمای ایران اکنون مدت‌هاست که دغدغه‌های دیگری در سر دارد. رئیس انجمن سینمای انقلاب و دفاع مقدس در گفت‌و‌گو با خبر از «فرزند صبح» و «دا» گفت، اما به جشنواره فیلم دفاع مقدس که رسید...
مدتی است که بحث داغ اقتباس از کتاب «دا» در محافل سینمایی در جریان است. از اظهار نظرهای گاه و بیگاه شما چنین استنباط می‌شود که خیلی علاقه دارید در این اقتباس احتمالی سهمی داشته باشید.
من طبعاً به هر کاری که در حیطه دفاع مقدس باشد علاقه‌مندم اما نسبت به بعضی از متون و موضوعات بیشتر رغبت دارم. «دا» بیانگر واقعه‌ای است که به تصویر کشیدن آن به مراقبت وی‍ژه‌ای نیاز دارد.
آیا شما هم نظرتان این است که این فیلم را یک کارگردان زن باید بسازد؟
لحظاتی در این کتاب هست که در واقع یک نوع تضاد و تعارض بین احساس زنانه با موضوع جنگ را نشان می‌دهد. عقیده من این است که برای انتقال این داستان به فریم و تصویر کسی باید این کار را بکند که بتواند این لحظات را حداقل درعالم تجرید و تخیل خودش تجربه کند. پس چه بهتر که برای واقعی‌تر شدن این حس، یک زن آن را انجام بدهد.
زمانی جعفر پناهی ابراز تمایل کرده بود تا فیلمی در حوزه دفاع مقدس بسازد و حتی شما هم برای تهیه آن فیلم اعلام آمادگی کردید؛ اما ظاهراً اراده‌ای وجود دارد تا کارگردانانی مثل پناهی و امثال او که به نوعی نابخشوده قلمداد می‌شوند وارد حوزه سینمای دفاع مقدس نشوند.
جعفر پناهی یکی از شخصیت‌های به شدت قابل احترام سینمای ایران است و بی‌تردید فردی علاقه‌مند به کشور، فرهنگ و ملت خودش است. طبق همه موازین ملی ما از قانون اساسی تا اخلاقیات حرفه‌ای حق دارد که در این کشور کار کند. حالا شاید به هر دلیلی فرصتش پیش نیامده باشد. من از طرف خودم می‌گویم هنوز به آن طرحی که آقای پناهی داشت علاقه‌مندم و اگر فرصتش حاصل شود خوشحال می‌شوم در کنارش باشم.
از جشنواره فیلم دفاع مقدس چه خبر؟
اصلاً حالش خوب نیست و به نوعی می‌شود گفت رو به موت است. بعد از تب و لرزهای شدیدی که قبلاً داشت حالا دیگر رو به قبله شده است و نفس‌های آخر را می‌کشد شاید هم تا به الان مرده است و من خبر ندارم.
یعنی واقعاً نمی‌شود کاری برایش کرد؟
باید از پزشکان حاذقی که خودشان را متولی این فرهنگ می‌دانند سؤال کنیم. من یک پرستار بودم و بیشتر از این کاری از دستم بر‌نمی‌آید.
نظر شما