پیروزه روحانیون: حمیدرضا نوربخش یکی از تکنیکی‌ترین خوانندگان آواز و تصنیف ایرانی است که در محضر تاج اصفهانی و احمد عبادی شاگردی کرده و همزمان با دوران دانشجویی، آموختن آواز ایرانی را نزد محمدرضا شجریان ادامه داد.
همکاری با مرحوم فرامرز پایور در آلبوم «پرده عشاق» و حضور در کنسرت گروه عارف با آهنگسازی مرحوم پرویز مشکاتیان به عنوان خواننده از افتخارات نوربخش است.
این خواننده همچنین با گروه «شهنازی» به سرپرستی داریوش پیر نیاکان و گروه «شمس» به سرپرستی کیخسرو پورناظری همکاری کرده است.
آشنایی او با کیهان کلهر و حسین علیزاده عمری 20 ساله دارد و حاصل این همکاری و دوستی کنسرت‌هایی است که در کشورهای مختلف اروپایی، آمریکایی و آسیایی در سال‌های اخیر برگزار کرده‌اند. او با ابراز خوشحالی از همکاری با کیهان کلهر و گروه «همنوازان کلهر» گفت: «من به دلیل ارتباط حسی که بعد از نزدیک 20 سال آشنایی با آقای کلهر دارم از بودن در این گروه خوشحال هستم. ضمن این که گروه جوانی که همراه ما هستند، بچه‌های عاشقی هستند که همگی کارشان را بلدند و ما در کنار هم جمع خوبی را تشکیل داده‌ایم.»
تجربه حضور در کشورهای مختلف و اجرای برنامه برای مخاطبانی با فرهنگ‌ها و سلایق متفاوت این خواننده موسیقی ایرانی را به این نتیجه رسانده که: «آدم‌های مختلف نسبت به تصنیف‌ها و آوازهای کنسرت واکنش متفاوت نشان می‌دهند. در بعضی از کشورها مثل آمریکای لاتین ریتم برایشان مهم است و ترکیب سازهای کوبه‌ای و کارهای ریتمیک برایشان جذاب است، اما در جایی مثل پاریس که فقط ساز و آواز داشتیم و فقط با کمانچه و آواز برنامه اجرا کردیم، به نوع موسیقی بیشتر توجه می‌شد و نوا برایشان جالب بود. ولی آنچه در مجموع برای مخاطبان کنسرت‌ها مهم و جالب بود خود محتوای موسیقی و هماهنگی ساز و آواز بود و ارکستر و تعداد نوازندگان زیاد برایشان جذابیت و اهمیت نداشت.»
نوربخش این شب‌ها در تالار وحدت به همراه گروه «همنوازان کلهر» کنسرت دارد و بعد از لغو شدن برنامه این گروه در تبریز، قرار است مرداد ماه هم به شیراز، کرمان و اصفهان بروند و در این شهرها کنسرت اجرا کنند؛ البته اگر در لحظات آخر به دلایل گوناگون این کنسرت هم مثل دیگر برنامه‌های هنری اخیر لغو نشود.
حمیدرضا نوربخش یکی از عوامل مهم موفقیت در برگزاری کنسرت را صدای سالن دانست و پس از پنج شب اجرا در تالار وحدت گفت: «ما در شب‌های اول با سیستم صوتی کمی مشکل داشتیم که پس از دو، سه شب این اشکالات کمتر شد. طبیعتا اگر صدا خوب باشد اجرا هم خوب خواهد بود به خصوص وقتی تعداد نوازنده‌های روی صحنه زیاد باشد. اگر نوازندگان صدای ساز همدیگر را نشنوند، هماهنگی صد در صد در گروه ایجا نمی‌شود. بنابراین مونیتورهای صحنه آن‌قدر باید دقیق باشند که همه صدای هم را بشنوند. اگر کیفیت صدا خوب باشد مردم هم راضی هستند. طبیعتا مردم باید صدای خوب بشنوند تا از برنامه لذت ببرند.»
او با اشاره به فضای کلی آوازها و تصنیف‌های کنسرت، گفت: «کل کار در دستگاه نوا است که با آواز نوا و تصنیف نوا شروع می‌شود. اواسط برنامه یک قطعه در دستگاه دشتی داریم و بعد دوباره به دستگاه نوا برمی‌گردیم. دستگاه‌های نوا و دشتی با گوشه نهفت که در دستگاه دشتی وجود دارد با هم هماهنگ می‌شوند.»
نوربخش همچنین دستگاه نوا را عمیق و مناسب برای فضاهای عرفانی دانست و افزود: «نوا دستگاهی بسیار عمیق است که معمولا به خاطر عمق زیاد و غنای زیادش از سوی آهنگسازان موسیقی ایرانی انتخاب می‌شود. در واقع دستگاه نوا را می‌توان به پدر پیری تشبیه کرد که عمری تجربه از سر گذرانده و حالا دارد با استفاده از همان تجربیات فرزندانش را نصیحت می‌کند و اندرز می‌دهد و حکایت‌هایی که بر او گذشته برایشان تعریف می‌کند. این دستگاه حالت بسیار عارفانه‌ای دارد. بعضی از دستگاه‌های ما عاشقانه یا طرب‌انگیز هستند، اما دستگاه‌هایی مثل نوا و راست‌پنج‌گاه غنای عرفانی بسیاری دارند و شاید به دلیل عمق و غنایی که دارد روی مخاطب هم جور دیگری تأثیر می‌گذارد.»
این خواننده یکی از مهمترین دلایل انتخاب این دستگاه برای این اجرا را چنین بیان کرد: «مولانا و اشعارش غنا و بعد عرفانی پررنگی دارد. وقتی قرار است کاری روی شعر مولانا انجام شود، طبیعی است که گرایش به سمت دستگاه نوا برود.»
حمیدرضا نوربخش اعتقاد دارد آنچه برای مخاطبان کنسرت در کشورهای مختلف جالب است محتوای موسیقی و هماهنگی ساز و آواز است و ارکستر و تعداد نوازندگان زیاد برایشان جذابیت و اهمیت ندارد.
کد خبر 76805
نظر شما