پیام‌رسان‌های داخلی را دچار مرگ زودرس نکنیم

حمایت از پیام‌رسان‌های داخلی، مهمترین شعار مسئولان در هفته های گذشته بوده؛ اما پرسروصداترین بخش این سیاست حمایتی، تخریب گسترده و بعضا کودکانه تلگرام در رادیو و تلویزیون و برخی رسانه ها است. هدف اصلی نیز ترساندن مردم از تلگرام، کوچ دادن آنها به پیام‌رسان‌های داخلی و در ادامه محدود و سپس مسدود کردن تلگرام در کشور بوده و هست.

آیا مسدود کردن تلگرام، به نفع پیام‌رسان‌های داخلی است؟ این سوالی است که اغلب سیاستگذاران فرهنگی و رسانه ای ما از دادن پاسخ درست به آن عاجزند.

فقط کافی است بدانید در زمان اعتراضات دیماه 96، هنگامی که تلگرام فیلتر شد، بخشی از مدیران پیام‌رسان‌های داخلی با فیلتر تلگرام مخالف بودند. این مخالفت لزوما نه بخاطر مخالفت آنها با سیاست‌های فیلترینگ در کشور بلکه تنها به این دلیل بود که در آن مقطع هیچ پیام‌رسان داخلی آمادگی جذب میلیونها ایرانی را نداشت و در صورت ادامه فیلترینگ، بزرگترین بازنده آن پیام‌رسان‌های داخلی بودند.
با گذشت سه ماه، اوضاع همچنان مثل سابق است. باوجود پیشرفتهای فنی و بهبود شرایط برخی پیام‌رسان‌ها، اکنون نیز هیچکدام توانایی جذب 40 میلیون کاربر تلگرام که خیر، 5 و 10 میلیون کاربر را نیز ندارند.

با این توصیف، محدود کردن تلگرام نه تنها کمکی به پیام‌رسان‌های داخلی نیست که بزرگترین ضربه به آنهاست. آنچه در حال حاضر در دستور کار سیاستگذاران فرهنگی و رسانه ای کشور است، ضایع کردن پیام‌رسان های داخلی نزد کاربرانی است که در صورت انسداد تلگرام به آنها مراجعه اما با سرخوردگی، عطای استفاده از محصول داخلی را به لقایش خواهند بخشید.

ای‌کاش مسئولان ما می‌فهمیدند کار رسانه ای و فرهنگی همانند ساخت یک جاده یا پارک در شرق تهران نیست که بتوان با «حرکتی جهادی»، یکماهه آن را افتتاح کرد! ایکاش سیاستگذاران فرهنگی ما درک می کردند که کار جهادی در حوزه فرهنگ و رسانه جواب نمی دهد. ایکاش می فهمیدیم هیچ استارت آپ موفق، هیچ اپلیکیشن یا پیام رسان موفق در دنیا با عجله، کار هیاتی و دوپینگ دولتی به جایی نرسیده و هرچه بوده حاصل خلاقیت، نبوغ و تلاش صاحبان جوان آنها در بخش خصوصی و بدون کمک و ضرب و زور دولت بوده است.

ای‌کاش یکی، این را به مقامات مسئول گوشزد می‌کرد.