مصطفی میرسلیم گفت: من شخصاً سند محکمی که نشان‌دهنده وابستگی بنی‌صدر به بیگانگان باشد ندیده و نیافته‌ام اما بنی‌صدر با آن ویژگی آقازادگی و به‌علاوه عدم تسلط بر نفسانیات که ترکیب شده بود با اطرافیانی اغلب غیرانقلابی و فرصت‌طلب و خانواده‌ای که چندان مراعات اقتضای ظاهر انقلاب را هم نمی‌کردند، گرفتار خودشیفتگی شد و این خودشیفتگی او را به سقوط در دامان ننگین منافقان کشاند. منافقان با تحلیل شرائط او، به‌راحتی و سریعاً توانستند او را که منزوی شده بود، طعمه خود کنند.
اهم اظهارات میرسلیم، عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام در این گفت و گو به شرح زیر است:
*اگر شما انحرافاتی مکرر بین رؤسا و فرماندهان مشاهده می‌کنید، ریشه آن به عدم نظارت سیاسی حزبی مقتدر بر افکار و رفتار آنها برمی‌گردد. این عدم نظارت سرمنشأ انحراف است زیرا اولاً حرمت شأن ریاست که امری اعتباری است حفظ نمی‌شود؛ ثانیاً معیارهای اعتقادی و معنوی مراعات نمی‌شود یا جدی گرفته نمی‌شود و ثالثاً به‌تدریج کسی جرأت نمی‌کند رفتار رئیس را زیر سؤال ببرد و این به خودکامگی او می‌انجامد.
*بنی‌صدر به‌لحاظ عملیات انقلابی و کمک به انقلابیون هیچ‌گاه در رده اول قرار نمی‌گرفت: حوزۀ فعالیت او بیشتر اندیشه بود تا انگیزه. باید توجه داشت که بسیاری از ویژگیهای افراد در صحنه عمل شناخته می‌شوند و نه در هنگام بحث‌های نظریه‌پردازانه!
*بنی‌صدر خود یک آقازاده بود، یعنی فرزند روحانی شناخته‌شده از شهر همدان و مرحوم امام نیز پدر او را می‌شناخت. همین آقازادگی امر را بر بنی‌صدر مشتبه کرد و مانع آن شد که اولاً درست امام را بشناسد (تا آخر هم بنی‌صدر فکر می‌کرد امام نیز مانند دیگر روحانیان است) شاید هیچ‌گاه امام را از صمیم قلب به‌عنوان انقلابی‌ترین مرد جهان نپذیرفت و همین موجب شده بود که دست به مقایسه شخصیت خود با امام بزند و گاهی فکر کند که پایگاهش از امام قوی‌تر است.
2727
نظر شما