اصولگرایان در یک سال گذشته سرمست از توهم نابودی رقیب قدرتمند گذشته همه مسائل و اختلافات درونی خود را چنان بر روی دایره ریخته اند که هر کدام از آنها که روزی تنها اختلاف سلیقه‌ای کوچک به نظر می‌رسید اینک به انگیزه‌ای برای انشعاب تبدیل شده است.بدون تردید اگر این غیبت رقیب قدرتمند به درازا کشد، اختلافات اصولگرایان چنان بزرگ خواهد شد که شاید روزی بتوان شاهد اختلاف شدید و حتی انشعاب میان دو نفر مانند حسینیان و رسایی نیز بود
تبعات منفی این وضعیت خاص که برای اصلاح طلبان بوجود آمده است بیش از آنکه دامنگیر اصلاح طلبان باشد گریبانگیر اصولگرایان خوهد بود.برخود اصولگرایان فرض است که خود دست به کار شوند و حریف نه چندان ضعیف (و البته فعلا غایب) را وارد بازی کنند تا مجبور به پاس کاری بی هدف در یک نیمه زمین بازی نشوند. وجود حریفی قدرتمند در نیمه دیگر زمین است که آنان را ورزیده تر از قبل خواهد کرد.اصولگرایان از یک مسئله نیزباید بترسند و آن این است که در دام ساختن یک رقیب ساختگی یا "اصلاح طلبان تقلبی" بر نیایند تا به افکار عمومی وانمود کنند که در حال رقابت با یک حریف قدرتمند هستند.
نظر شما