خودمان را خرج خارجی‌ها نکنیم

همین تیم ملی که روزگاری اعلام لیست و استارت تمریناتش شور و شوق و حرارت ایجاد می‌کرد، حالا هر نوبت که فهرست بازیکنانش ارائه می‌شود یک جنجال چندجانبه به راه می‌افتد و هر بار که تمریناتش را شروع می‌کند، تنش از سر و رویش می‌بارد.

این درست که در تمام دنیا در ازای هر لیست تیم ملی، چندین منتقد وجود دارند و انتقاد از فهرست سرمربیان تیم ملی، مثل اشتباه در گزینش ملی‌پوشان اجتناب‌ناپذیر است، اما در ایران این انتقادات و تنش‌های متعاقب آن خاستگاه دیگری دارد. این‌جا منشأ دعوا، سوءتفاهم است؛ سوءتفاهم‌ها و البته سوء تعبیر‌هایی که به خاطر فاصله ایجاد شده میان اهالی فوتبال تولید می‌شود. تکراری‌نویسی و واگویی چند باره است، اما چاره‌ای جز تأکیدش نداریم: تا وقتی میان سرمربیان لیگ برتری و کادر فنی تیم ملی ارتباط دوسویه برقرار نشود، همین اختلافات تکرار خواهد شد. این‌جا کی‌روش با برانکو زاویه دارد، برانکو با کی‌روش، شفر با هر دو و بقیه با هر سه خارجی سرشناس شاغل در فوتبال ایران.

همین زاویه داشتن‌ها کار را به جایی رسانده که ۳ مربی حرفه‌ای که هر ۳ هم به زبان مشترک فوتبال مسلط هستند، حرف همدیگر را متوجه نمی‌شوند و با لحن پرخاشگرانه درباره هم حرف می‌زنند.

خسته شدیم از بس هشدار دادیم دود این اختلافات به چشم تیم ملی، پرسپولیس و البته استقلال می‌رود. این که کی‌روش از استقلال ۶ بازیکن به تیم ملی دعوت می‌کند و متهم می‌شود به تلاش برای خالی نگه داشتن دست شفر و از پرسپولیس یک بازیکن به تیم ملی دعوت می‌کند و متهم می‌شود به پایین آوردن روحیه شاگردان برانکو، دلیلش فقط شخصیت انتقام‌جو و ناسازگار کارلوس کی‌روش نیست. ناسازگاری کارلوس به جای خود، یک بخش این انتقادات هم به همان زوایای متفاوت برمی‌گردد.

این دعوا‌ها یک روز به پایان می‌رسد، کی‌روش، شفر و برانکو هم دیر یا زود از ایران می‌روند و آن‌چه به‌جا می‌ماند، یک تیم ملی ناهمگون، یک پرسپولیس سرخورده و یک استقلال خسته است. حواس‌مان به سرمایه‌های فوتبال خودمان باشد. بیش از این خرج دعوای خارجی‌هایی که خرج‌شان را می‌دهیم، نشویم.

^{این یادداشت در ستون حرف‌آخر سه‌شنبه ۱۳ شهریور روزنامه خبرورزشی چاپ شده است.}