حاشیه و متن تصویب سی‌اف‌تی

اگر اجبار زمان و موقعیت جاری سبب تصویب CFT‌ در مجلس به آن شکل که همگان شاهدش بودند نیز باشد‌، اما شیوه و فرایند جدل‌ها و استدلال‌ها -آن هم مقابل دیدگان افکار عمومی‌- روشی قابل قبول و مشروع در فرجام آنچه هست که رخ داد. مخالفان و موافقان هرآنچه در چنته احتجاج داشتند، به میان آوردند؛ حتی ده‌ها نفر از هواداران دیدگاه مخالف مقابل ساختمان مجلس اجتماع کردند و تصویب CFT را به بازگشت استعمار تعبیر کردند. در این حال موافقان نیز استدلال های خود را گفتند. سخن از موافقت و یا مخالفت مقام رهبری به میان آمد. اما آن‌چه به کرسی اعتبار نشست، نظر اکثریت بود.

جلسه علنی یکشنبه گذشته مجلس به وضوح یک واقعیت را نشان داد؛ اینکه به رغم همه مخالفت‌های ریز و درشت و مخالفان، رویکرد تعامل با جامعه جهانی حرف غالب این روزگار جامعه ایرانی است. این تعامل نه از سر تسلیم، بلکه برخاسته از شعور و تشخیص سیاسی و در خدمت به منافع ملی، مورد توجه قرار گرفته و در دستور کار است. مهمتر اینکه از سوی "محمد جواد ظریف" تصریح شد؛ پیوستن به FATF به معنای پایان مشکلات سیاسی و اقتصادی کشور نیست، بلکه برخی موانع را در روابط تعاملی ایران با جامعه جهانی، به ویژه پس از شروع دور تازه تحریم‌های دولت ترامپ در چهارم نوامبر (13 آبان 97) از پیش پا بر‌می‌دارد. به‌عبارت دیگر واقع‌نگری جایگزین رویا‌پردازی از پی یک تصمیم شد. این حاصل تجربه دولت دوازدهم پس از برجام است. به دیگر سخن، دولت پیشاپیش فرصت هرگونه غوغاگری را از مخالفان گرفت.

نکته مهم‌تر، استناد مخالفان به نظرات رهبری بود که سرانجام رئیس مجلس را وادار کرد تا به نامه ایشان استناد کند. ایشان بحث و بررسی در باره CFT را در مجلس بدون اشکال خوانده و تصمیم‌گیری در این‌باره را نیز به نمایندگان واگذار کردند. مطالعه متن نامه رهبری بیانگر این واقعیت است که ایشان نه در تأئید و نه رد لایحه، سخنی به میان نیاورده بلکه خرد جمعی نمایندگان را در این‌باره خواستار شدند. مهمتر اینکه رهبری، تصمیم‌سازی را به عهده منتخبان مردم گذاشتند. این اتفاق از آن رو حائز تأمل و توجه ویژه است که برخی از سر عافیت طلبی و یا هر نیت دیگر، واکنش‌های خود را به رخدادها مستند به نظرات ایشان می‌کنند. این رفتار گاه تا تحریف نظرات رهبری پیش رفته و در نهایت به واکنش ایشان انجامیده است.

نکته دیگر در رخداد جلسه یک‌شنبه مجلس، تمکین اقلیت از نظر اکثریت نمایندگان بود. با وجود مخالفت صریح‌، شدید و غلاظ نمایندگان مخالف، ولی پس از تصویب لایحه و به‌رغم حضور شماری از مخالفان در بیرون از ساختمان مجلس، شعارها نه در بلاموضوع کردن آنچه تصویب شد، بلکه اعلام آزردگی از آن بود و نه بیشتر. این اتفاق را باید به فال نیک گرفت و جامعه ایرانی را در پختگی برای "مناظره" به جای "منازعه" درجه داد.

حاشیه جلسه علنی یک‌شنبه گذشته مجلس بیش از متن آن، یعنی تصویب لایحه CFT پررنگ بود.