او در این مراسم، عمدتا پیرامون اشغال نظامی عراق سخن خواهد گفت و به موضوعاتی چون وضعیت دمکراسی، سطح خشونت و در پایان، تأثیر هفت سال جنگ بر جامعه عراق خواهد پرداخت.
به گزارش «تابناک»، موضوع بالا را روزنامه «واشنگتن پست» در یادداشتی که دیروز به قلم خانم «آنه اپلبام» منتشر کرده، بیان داشته و می افزاید: با این همه، برخی امیدوارند او چند دقیقه ای را نیز به بررسی تأثیر هفت سال جنگ بر جامعه و سیاست خارجه آمریکا اختصاص دهد؛ هرچند ممکن بود عراق برای همیشه در خاورمیانه به یک نیروی آشوب‌طلب تبدیل شود.
از این روی، از حمله به این کشور، حمایت‌های بسیاری شد و به نظر نیز یک موفقیت می‌آمد؛ اما حتی اگر خشونت‌ها فروکش کند و همه نظامیان آمریکایی هم به خانه‌هایشان بازگردند، آمریکا برای پیروزی در این جنگ، متحمل هزینه‌های هنگفتی شد؛ جدا از خون‌هایی که ریخته شد و سرمایه‌هایی که در عراق به هدر رفت، صدمات دیگری نیز به آمریکا وارد آمد که به برخی از آنها اشاره می‌شود.
به باور خانم اپلبام، هر چند در عراق پیروزی بسیار سریع شد، بی نظمی و هرج و مرج همه جا را فرا گرفت؛ شورش‌ها واشنگتن را حیرت‌زده کرد و به دنبال آن، اختلاف نظرهایی میان پنتاگون و وزارت خارجه آمریکا پدید آمد؛ سربازان آموزش‌های لازم را ندیده بودند و زبان این کشور را نمی دانستند و به طور کل، آمریکا ناتوان نشان داد و پس از آن ماجرای ابوغریب و حماقت‌ها و ظلم و ستم‌هایی که آشکار شد.
دو سال بعد نیز شواهد نشان داد که بسیاری از دوستان نزدیک آمریکا از سوءمدیریت جنگ در عراق سخن می گویند.
حضور در جنگ عراق برای تونی بلر، به قیمت آبرویش و برای دولت اسپانیا به قیمت شکست در یک انتخابات تمام شد. پس از حمایت‌های اولیه، مسأله اشغال عراق، حتی در کشورهایی که آمریکا در آن از محبوبیت بسیاری برخوردار بود، همچون ایتالیا و لهستان نیز کاری نادرست خوانده شد و تقریبا هیچ کشوری نتوانست از آن، مزایای اقتصادی یا دیپلماتیک به دست آورد.
حتی گرجستان که دو هزار سرباز به عراق فرستاد، در بحبوحه درگیری های نظامی با روسیه هیچ گونه حمایتی از جانب آمریکا دریافت نکرد. از این روی، دشوار بتوان یک بار دیگر ائتلافی اینچنینی ایجاد کرد.
در حقیقت، جنگ عراق از عمده دلایل تمایل نداشتن کشورها به درگیر شدن در گرداب افغانستان به شمار می رود و البته دلیل اصلی، ممکن نبودن اعمال فشاری سازمان‌یافته بر ایران.
این گزارش همچنین می افزاید: اما یکی از دیگر از این پیامدهای منفی را می توان کاهش قدرت تأثیرگذاری آمریکا در خاورمیانه دانست.
بدیهی است، آمریکا آن گونه که باید در این جنگ عمل نکرد؛ اما هرج و مرج و بی‌نظمی در عراق، ایران را قدرتمند ساخته و هیچ تأثیر مثبتی نیز بر اختلاف فلسطینیان و اسراییل نداشته است، حال آن که با اثرگذاری بر قیمت نفت برای چند سال پی در پی، توانست به اقتصاد عربستان رونق بیشتری بخشد.
در این باره باید گفت، حمله به عراق، از سویی پایان دوره ابرقدرتی آمریکا در جهان بود که بهای بالای نفت روسیه و ونزوئلا را هم قدرتمند ساخت. به این معنا که حتی اگر سرانجام ایالات متحده از عراق بیرون رود - در دهه‌ای که چین به یک قدرت واقعی در جهان تبدیل می شد - آمریکای لاتین، به چپ گرایش می یافت و روسیه با موفقیت، می توانست از راه سیاست خط لوله، اروپا را تقسیم کند، آمریکا همچنان در باتلاق عراق فرو می رفت.
«واشنگتن پست» در پایان می نویسد: همه این مسائل، بهانه ای بود برای آن که به این مطلب اشاره شود که ارزیابی جنگ عراق، پروژه ای است برای یک دهه بعد و نه هفته آینده.
گفتنی است، اوباما پیش از سخنرانی روز پنجشنبه خود، باید عمیق به سخنان «ژو انلای»، رهبر پیشین چین، بیندیشد که وقتی از او درباره اثرات بلندمدت انقلاب فرانسه پرسیده شد، گفت: «هم اکنون برای سخن گفتن در این باره، بسیار زود است.»
نظر شما